Vrijdag 14 mei
Gisteren maakte ik nog een paar foto’s van het avondlicht hier op ons plekje in een wei bij Kalken, bij de schoonouders van mijn nichtje Maja.
Vanuit mijn bed.
Ik had gedacht dat Meneertje Mertens lang zou slapen na zijn fietskilometers van gisteren, maar rond 4u zijn we allebei klaarwakker. Zonder wekker. Na een kwartiertje zegt Meneertje Mertens: ik heb zin in koffie. Mag ik koffie maken? Túúrlijk mag dat. En zo zitten (liggen) we een klein half uurtje later koffie te drinken. Meneertje Mertens voelt zich goed, en suggereert dat we daarvan profiteren en meteen vertrekken, want we willen terug naar de camping in Ansart, en dat is een heel eind rijden. Dus doen we dat hè.
Om 5u45 rijden we de wei van de schoonouders van Maja af, smal baantje daar.
En zo vertrekken we richting Luxemburg. Brussel willen we vermijden, we rijden rond via Halle en Nijvel. Ik had er nog nooit bij stilgestaan dat het Hallerbos bij Halle lag. Oeps. Een eindje verder zien we een bordje naar Ronquières, en we beslissen dat we daar naar een camperparking gaan rijden om koffie te drinken. Ik dirigeer ons erheen met dame Google, maar als we het hellend vlak onderdoor gereden zijn, gaat het er wat vreemd aan toe, en begint het mij te dagen: ik heb gelezen in de commentaren op CamperContact dat de camperplaats een vaccinatiecentrum geworden is. En ja, zo is dat. We kunnen er niet staan. Getverderrie. We starten een tweede rondje rond het hellend vlak, maar stoppen dan langs de weg voor die kop koffie. Waarna we verder rijden – ondertussen maak ik foto’s – richting Luxemburg.
De dooie vliegen op ons raam krijg je er gratis bij.
Terrils in de ochtendnevel.
We tanken in een Dats24 in Nijvel. Geen idee hoe het komt, is het door de omweg langs Ronquières, is het Waze, maar we worden daarna Charleroi volledig doorgestuurd. En daar kan ik niet erg mee lachen, ik probeer dat soort dingen altijd te vermijden, en dat was tot nog toe ook heel goed gelukt. Charleroi is deprimerend, druk en, euh, deprimerend. OK, we hebben het eens gezien, maar in het terugkeren wil ik dit niet. En Meneertje Mertens ook niet.
Goed, daarna belanden we weer op rustige wegen, Wallonië is toch een stuk rustiger dan Vlaanderen. Buiten de grote steden. We komen weer op de weg die we eerder namen, en rijden door hetzelfde stukje Frankrijk. Ik maak een foto van de Maas die we in Givet oversteken.
Er is een fort, en geloof het of niet, ook hier moeide Vauban zich mee.
In Wallonië hebben ze ook een Sammeke, en ze zien hem nog graag ook!
We doen boodschappen in de Colruyt van Wellin, en rijden dan vlot door naar Ansart, waarbij we genieten van het landschap.
Rond de middag komen we aan op Camping Aux Deux Eaux. We zagen al in het passeren bij Camping Chenefleur: hier is véél meer volk. Maar echt veel meer volk dan vorige week. Maar we kunnen er nog wel bij. We hadden gereserveerd, maar volgens ons doet die mens dat allemaal uit zijn hoofd en we vroegen ons een klein beetje af of hij ons niet vergeten was. Maar neen. In de namiddag zien we dat hij elke nieuwe bezoeker persoonlijk naar een plaatsje begeleidt. Wij mogen ons plekje zelf kiezen, maar ongeveer hetzelfde plekje van vorige week is nog beschikbaar. Achteraf gezien vermoeden we dat dat géén toeval is. We gaan lozen en de watertank vullen, zeggen goeiendag tegen de koetjes en installeren ons.
Satelliet, Wi-Fi-mast (tevergeefs, wat er niet is kunt ge niet versterken, maar ik ben getrouwd met een koppige mens) (hij zal dat wellicht proberen te ontkennen maar geloof hem vooral niet), luifel, stoeltjes en tafel… maar buiten eten doen we niet, het is toch wel frisjes. Boterhammetjes zonder soep (misschien moet ik er morgen maar eens maken), en een luie namiddag. Vooral Meneertje Mertens heeft dat meer dan verdiend. We kijken koers, ik haak, Meneertje Mertens doet een dutje. ‘s Avonds bakt Meneertje Mertens worstjes op de Party Grill, ik bak patatjes op het vuur in de camper, en met appelmoes erbij hebben we lekker eten. Nog een rustige avond, en vanavond echt wel vroeg in bed, want we zijn allebei moe. We blijven hier weer een paar dagen.
Zaterdag 15 mei
Over onze zaterdag valt er weinig te vertellen. De dag is samen te vatten in twee woorden: regen en koud. Regen in allerlei graden van intensiteit, temperatuur op een constant niveau van een tiental graden.
We doen vandaag niks. Niet de geplande fietstocht (die ik ook wel wilde meedoen als het weer tolerabel was) of wandeltocht (in het geval ik niet zou fietsen). We sliepen uitzonderlijk lang, en stonden pas na 8u op. Er was tijd voor een uitgebreide douche, er was tijd om soep te maken, boterhammeke met soep te eten, veel te haken, koers te kijken… en te luisteren naar de regen op het dak. Af en toe klaarde het uit, maar nooit lang genoeg om iets te gaan doen. Behalve eens iets in de vuilbak te gaan gooien. Ik zie mensen die het plaatselijke sanitair gebruiken, naar de WC hollen met hun WC-rolleke om niet té nat te worden. Waar gisteren enorm veel volk aankwam, zien we ze nu één voor één verdwijnen. Ook onze buren vertrekken, wat ik fijn vind voor het uitzicht. Een aantal vertrekken voor een uitstap in het droge van hun camper of auto (er staan nu ook caravans en tenten), een aantal vertrekken definitief. In ieder geval: het is een stuk minder druk dan gisteren.
Gezellig is het wel hoor. We zitten droog en warm, wat hebben we in godsnaam te klagen. Haken en naar de koers kijken in Luxemburg, niks mis mee.
Buiten ziet het er zo uit.
Ja, die naast ons hebben een partytent mee maar ja, hè.
Een filmpje misschien? Allez, een filmpje dan.
Ik ben blij dat ik spek en eitjes voorzien had tijdens de boodschappen, zo kan ik toch iets makkelijks maken zonder dat er buiten gekookt moet worden, of met veel pannen gegoocheld moet worden. Met boterhammetjes en een slaatje, niks mis mee. Lekker zelfs. In de loop van de late namiddag en vroege avond sijpelt er weer wat volk toe. Ik schrijf mijn blogbericht, en we kijken eens wat we gaan doen morgen. Regen of geen regen, we gaan naar le Tombeau du Géant!
Oei, da’s afzien, haha. In ‘n caravan (met z’n vijven) was het ook puzzelen met de ruimte als iedereen overdag binnen was
Met z’n tweetjes in wat ik een luxueuze camper vind, valt dat best mee 🙂 Met 5 is dat al iets helemaal anders 🙂
Haha, Anne, waar dacht je dan dat het Hallerbos lag?
Hopelijk vandaag toch een wat drogere dag.
Hahaha, ik wist wel dat dat bij Brussel lag, maar had er nog nooit bij stilgestaan waar dan 🙂
Ik hoop dat jullie beter weer hebben dan wij. Neerslachtig, deprimerend maar blij dat ik me binnen kan bezig houden met lezen.
Misschien kunnen jullie toch een paar plannen afvinken!
We hebben behoorlijk wat plannen kunnen afvinken 🙂
Gelukkig zijn jullie niet met een tent. Maar leuk is anders.
Met een tent waren we inderdaad wellicht al weer thuis geweest. Met een, in mijn ogen, luxueuze camper hadden we het best wel goed. Ondanks de regen.
Mooi ritje op vrijdag. Ik houd wel van dat soort “roadmovie foto’s”.
Houd vol, ik zal duimen voor beter weer!
Die “roadmovie foto’s”, meestal kom ik daar pas echt mee op gang als de vakantie al een eind gevorderd is. In het begin lukt dat om één of andere reden niet goed.
Tja, onze lente laat ons wat in de steek dit jaar…
Nog steeds hè. Ik kan me niet herinneren dat ik ooit eerder al zo lang mijn winterkleren droeg.
‘t Jonge wat een weer hé. Hier ook hoor. Vandaag ook uitgeregend. En dat op het strand waar je nergens kan schuilen… Het weer is onvoorspelbaar deze dagen.
Givet… Je doet me dromen. Hier hebben we gevaren op de Maas en overnacht aan de kade van Givet. Wat is het daar toch mooi.
Givet is écht mooi, met het fort en de brede Maas. Zo dichtbij, dus zeker wel eens het bezoeken waard.
Het wil maar niet vlotten met het weer , zelfs het mooie uitzicht verpaupert door de regen.
Maar inderdaad, gelukkig is het in de camper warm en gezellig.
Le Tombeau du Géant is prachtig en de natuur is er indrukwekkend. Neem maar veel foto’s om hier te plaatsen.
Wat een atypische lente is het me toch dit jaar; de regen vergalt veel. Beetje nefast voor de feestvreugde, me dunkt.
Het was echt wel ellendig, dat weer, maar we hebben ons héél bewust voorgenomen ons er niet door te laten neerdrukken. We deden wat we graag deden, we zaten niet zompig en verkleumd in een tent, we konden een eind rijden als het weer té gortig was… we moeten niet téveel klagen hè 🙂
Heel afwisselend, avond en ochtend rood, mist en regen, dan is een kamper een zegen. Hans
Ja, inderdaad. In deze omstandigheden is een camper echt een zegen. Er is nog altijd vanalles te doen.
Toch jammer van de koude en de regen. Maar de Mertensen laten het niet aan hun hart komen. Enkele lekker warme dagen zouden toch echt wel welkom zijn.
Regen, hagel, onweer, wind, storm, wij lieten ons niet doen! 🙂 (hoewel we doodgelukkig waren als we het zonnetje eens zagen en het eens wat warmer was)
ja Charleroi is troosteloos en op de een of andere manier moet je er altijd een stuk door. ‘k denk dat er gaten zijn in de ringwegen daar. Een van de redenen dat ik er altijd tegenop zie om naar Lac de l’Eau d’Heure te rijden, nochtans super streek. Maar we kunnen dan niet om Charleroi heen.
’t is wel goed dat jullie kunnen genieten van niets doen (op een kluitje)
Als er tijd is zoals bij ons in onze vakantie, dan rijden we in principe wel om de grote steden heen. Als ik me niet laat vangen tenminste.
Af en toe is dat nodig, nietsdoen op een kluitje, en ik kan dat heel goed 🙂