Gastblog: Le petit requins vriendenboekje

De coronacrisis is nog lang niet voorbij, we gaan ons nog lang in stilte moeten bezighouden. Dus leek een reeks gastblogs leuk om de boel wat op te vrolijken. Ik nodigde uit om een vriendenboekje in te vullen, en kreeg veel respons. Vandaag leren we Haaike kennen. Veel leesplezier!

Naam: Haaike (le petit requin dus 😉)

Leeftijd: 33

Mijn hobby’s: euh, veel te veel. Sporten (als korte samenvatting, concreet komt dat neer op fietsen, lopen, zwemmen, wandelen, skiën, sneeuwschoenwandelen, yoga, sleeën, duiken), lezen, in de moestuin werken, prutsen met stempels en washi-tape, o.a. om kaartjes te maken…

Hier vind je me op het internet (blog, instagram…): lepetitrequin.com

Dit ben ik in 3 woorden: optimistische, piekerende levensgenieter

Als kind wilde ik dit worden: lerares

Dit is mijn beroep: ingenieur-architect, met focus op monumentenzorg (al sinds mijn studie) en energie (sinds mijn huidige job)

Ik ben goed in: verwonderd zijn, mogelijkheidszin, lijstjes maken, behulpzaam zijn, mij thuis voelen in een ander land. En zodanig enthousiast sleeën dat mijn benen weliswaar volledig blauw zien, maar ik toch niets breek.

Ik ben slecht in: kiezen, loslaten, weten wanneer ik op de rem en wanneer ik op de gas moet staan (figuurlijk!). Ah ja, en kort en bondig zijn, dat ook, ahum.

Ik word blij van: mijn familie zien, fietsen, in de zon zitten, bergen, verse sneeuw, grappige toevalligheden, een goed boek… Teveel om op te noemen eigenlijk, er is zoveel moois en grappigs.

Ik heb een hekel aan: klimaatontkenners, te grote mensenmassa’s, automobilisten die een fietspad als parkeerplaats gebruiken. Oh, en elektronica met geluidjes. Aaargh, mensen die het geluid van de toetsen van hun smartphone niet afzetten, waanzinnig word ik daar van!

Nutteloos talent: Peven Paventemse potten volledig kunnen opzeggen

Grootste blunder: kies er maar eentje 😉

Ik ben bang voor: de dood. Niet het doodgaan op zich (al hoop ik natuurlijk wel dat dat zacht en pijnloos zal gaan), maar wat het betekent dood te zijn. Nooit nog iets weten, iets meemaken, nooit nog er zijn. Ik mag daar niet teveel aan denken of ik word misselijk. Iets in mij weet wel dat het absurd is, want ik ga het toch niet meer weten, maar die doodsangst zit er – alle rationaliteit ten spijt – al in van toen ik een klein meisje was.

Mijn guilty pleasure: kijken naar prinsessen in supersjieke kleren en tiara’s (wat er mij niet van weerhoudt koningshuizen gelijktijdig compleet achterhaald te vinden)

Het beste wat me overkomen is: een broer hebben

Ik heb er spijt van dat ik nooit: heb mogen koersen en ben durven tegen mijn ouders ingaan om het toch te doen. Niet dat ik een Anna van der Breggen of Marianne Vos had kunnen worden, maar toch, ik had het zo graag geprobeerd.

Mijn lievelingseten: pasta met geroosterde groenten (in de zomer bijvoorbeeld paprika en courgette, in de winter pompoen en spruitjes)

Dit lust ik niet: olijven, veel vormen van vlees en vis (alles wat een iet of wat rare textuur heeft, slijmerig of bloederig is… yuk)

Mijn lievelingskleur: petrolblauw

Mijn favoriete boek: pfoe, onmogelijk te beantwoorden! Ik beperk mij even tot 2020 en dan waren Das achte Leben (für Brilka) van Nino Haratischwili en Een halve gele zon van Chimamanda Ngozi Adichie bij mijn favorieten.

Mijn favoriete film: The hours, The bridges of Madison County en Eternal sunshine of the spotless mind

Mijn favoriete muziek: idem als het boek. Dat weet je toch, Anne?! 😉 Altijd goed zijn Warren Zevon, Nick Cave en Leonard Cohen, maar er is nog zoveel meer waar ik graag naar luister.

Mijn favoriete reisbestemming: België, want dat betekent dat ik mijn familie ga zien. Als ik mooie natuur wil, dan heeft eigen land (Zwitserland) zeer veel te bieden. Mijn mooiste verre reis was Canada, als puber was Frankrijk – en dan vooral de Mont Ventoux – mijn favoriet en daar ga ik nu nog steeds graag naartoe. Er zijn hoe dan ook amper landen waarmee je mij kan straffen als reisbestemming (al word ik tegenwoordig wel minder blij van vliegbestemmingen).

Mijn ideale vrije dag: daar bestaan drie versies van. Degene waarin ik vroeg opsta en de trein neem naar de bergen om daar te gaan (sneeuwschoen)wandelen of fietsen en ’s avonds doodop, maar zeer content terug te keren. En dan is er degene waarin ik thuis blijf, lang uitslaap, nog een uurtje lees in bed, wat blogs lees of schrijf en buiten ga voor een wandeling of fietstochtje bij ons in de buurt of om wat met mijn handen in de aarde te zitten in de (moes)tuin. Doe daar ’s avonds nog een filmpje met popcorn (in de winter) of wat hangen in de lounge in de tuin (in de zomer) bij en de dag is helemaal goed. En dan is er nog degene waarin mijn broer op bezoek is. Dan maakt het niet veel uit wat we doen, want hij is er en dat is genoeg om een ideale dag te zijn.

Deze acteur/actrice mag de hoofdrol spelen in de film over mijn leven: naar het schijnt lijk ik op Kate Winslet. Ik zie de gelijkenis totaal niet, maar je hoort mij niet klagen…

Bovenaan op mijn bucketlist staat: individueel een wielerwedstrijd winnen (professioneel kan ik het natuurlijk vergeten, maar wie weet lukt het ooit ergens op amateurniveau)

Mijn levensmotto: Ik? ik val niet, ik dans. (uit dit wondermooie gedicht)

Verwante Berichten:

• 37 vriendenboekjes: de afsluiter
• Gastblog: Corines vriendenboekje
• Gastblog: Pharaildes vriendenboekje
• Gastblog: Lentebloems vriendenboekje
• Gastblog: Goofball’s vriendenboekje