Het kan een lightbox quote zijn. Een tekst op een letterbord. Iets wat ik tegenkom op straat. Ze hebben één ding gemeen: het zijn woorden op maandag.
Tijdens het opruimen op zolder vond ik allerlei oude relikwieën. Agenda’s, poesieboekjes, stickers, rapporten, schriftjes. Er was ook een gruwelijk lelijk kaftje waarin opstellen uit het zesde leerjaar zaten, samen met wat taal- en rekenoefeningen.
Een groot literair talent is aan mij niet verloren gegaan, maar ik vond het wel grappig. Het gaat over Lily, en met een kleindochter Lili is dat toch altijd iets wat in mijn hersenen blijft haken. Het is een volkomen klef verhaal, maar ik vind het toch wel leuk for old times’ sake.
Ik laat jullie meegenieten. Er hoorde ook nog een tekening bij. Lijkt ze op onze Lili van nu?
Dat zijn echt schatten op zolder hé. En die tekening van de Lily in de sneeuwstorm …
Ja, dat zijn het inderdaad 🙂
Mooi verhaal! Met leuke tekening. Ik vind het knap.
Dankjewel! 🙂
Heerlijk én nostalgisch.
Ja hè 🙂
Candy Dulfer blies er zelfs een nummer over, kun je nagaan!
Met Dave Stewart dan nog!
Sat zijn heerlijke woorden op maandag 🙂
Sat is dat natuurlijk.
Dankjewel 🙂
Wat een mooi handschrift!
Dankjewel 🙂 Het viel me ook op, dat we echt mooie hoofdletters leerden schrijven 🙂
Een mooi nostalgisch logje
prettige maandag-avond
Dankjewel! 🙂
Wat een plezier om te lezen. Dit vind ik toch echt knap hoor. Je had echt wel talent. Nog steeds trouwens.
Dankjewel B. 🙂
Maar toch best wel een knap verhaal voor een kind uit het 6de leerjaar. En keurig geschreven, dat is mij nooit gelukt. Zó leuk die naam die terug komt bij je kleinkind.
Dat zijn zo die kleine dingetjes waar ik blij van word 🙂
Zijn we toch allemaal gevoelig voor!
Mijn god, die stempeltjes die we in onze schriften kregen was ik helemaal vergeten! Heerlijk! 🙂
Ja zalig hè, die stempels 🙂
Volg niet….
Hihi, een beetje klef, ja, maar vooral heel schattig. En goh, dat handschrift, die H met al die lusjes, die heb ik door mijn naam zo vaak moeten schrijven. Ergens wel jammer dat het nu zo’n “strakke” H met drie simpele streepjes geworden is 🙂 Vraag mij af hoeveel van die letters we nog, zonder spieken, in die stijl zouden kunnen schrijven.
Ik heb daar ook naar zitten kijken, maar die hoofdletters. De H, de U ook. Ik herinner me nog dat sommigen me wel moeite gekost hebben om aan te leren. Jammer inderdaad dat dat verdwijnt. En of ik het nu nog zou kunnen? Ik twijfel eraan ja 🙂