Satur9Dinsdag muziekdag. En een samenwerking met Goofballsworld. We spelen muzikale pingpong, we draaien samen door. Elke week borduren we voort op elkaars muzikale keuze, en die keuze kan alle mogelijke kanten uitschieten. Zo wordt het extra spannend!
Vorige week had ik Jolene van Dolly Parton, waarop Goofball doordraaide met La plus belle des céans van Laïs.
Het is juist wat ze schrijft, ons muzikaal heen-en-weer-spelletje is echt wel ping pong en doet ons in hoeken van de muziekwereld belanden waar we het helemaal niet gewoon zijn. Van country naar folk, bijvoorbeeld. Nu ben ik qua country behoorlijk kieskeurig, en voor folk is dat niet veel beter. Zo ben ik geen fan van Lais. Geen rationele uitleg, ik hoor het gewoon niet graag. Ik wéét wel dat ze goed zingen, en heb me daarop gefocust om een vervolg te vinden.
En eigenlijk moest ik niet lang nadenken: dat Franstalige liedje van die twee vrouwen. En dan begint de zoektocht natuurlijk. Hoe heetten die nu weer! Maar het was snel teruggevonden: ik heb het over de Canadese folkklassieker Complainte pour Sainte Cathérine van Kate en Anna McGarrigle, twee zussen die samen musiceren. En dit hoor ik dus wel graag, om één of andere reden. Het is een beetje speciaal, het Frans klinkt ongewoon, het is melodieus, ik hou ervan.
En de hele historiek, ik hou er ook van van. Kate McGarrigle, niet alleen zus van Anna, maar ook moeder van Martha en Rufus Wainwright, kinderen uit haar huwelijk met Loudon Wainwright III. Een hele muzikale familie, want ook Martha en Rufus zijn actief in de muziekwereld.
Goofball, ‘t is weer aan u! (volgende week slaan we uitzonderlijk een weekje over, trouwens)
amai, ik denk dat het jaaaaaren geleden is dat ik dit liedje nog eens gehoord heb…:-)
Het kwam bij mij toch ook wel van heel ver uit de krochten van mijn geheugen gekropen 🙂
Not my cup of tea. Laïs ook niet trouwens.
Het is speciaal, zeker weten. En ik begrijp zelf niet goed waarom ik Laïs niet graag hoor en dit wel. Ze vallen serieus onder dezelfde noemer. Qua muziek ben ik verre van consequent 😀
Mooi! En dat van Laïs vind ik ook wel tof.
Joepie 🙂
Ben wél grote fan van Laïs. Heb een cd liggen die af en toe eens wordt afgestoft en -gespeeld.
Jouw lied van vandaag is ook heel knap. Lang geleden dat ik dit nog eens hoorde.
Canadees Frans klinkt inderdaad héél anders dan de ‘echt’ Franse variant. Ooit waren we op reis op hotel, waar een pak Canadezen verbleven. We begrepen niets van hun parlé.
Je moet je er echt wel op concentreren om er iets van te begrijpen. Ik heb wel iets voor de liedjes van Daniel Lanois, zoals Jolie Louise met een mix van Engels en Canadees Frans.
Dit is zo echt een vergeten liedje hè.
Klopt, maar ik heb drie jaar concentratiekamp gevolgd (buiten de oorlog, héél vredevol!) en beheers de techniek nu als een pro!
Ik vind dit een práchtig nummer en een ware ‘classic’. Dit lied werd overigens ook schitterend gecoverd door onze eigenste Jo Lemaire, samen met Carmel – nog een mijner heldinnen van weleer – in de eerste helft van de jaren negentig.
https://www.youtube.com/watch?v=XaayVv7Elq0
Ik ben het gaan opzoeken, had ik nog nooit gehoord. Zalig! Echt een heel goeie versie, merci voor de tip. Carmel heb ik ooit nog live gezien, in de tijd van Sally. Op de wei van Torhout.
Oh, Sally’s goin’, ahaha! Wat een tof nummer, verdorie.
In 1988 ging ik voornamelijk voor Bryan Adams, Sting en INXS naar Rock Torhout. Daar heb ik ineens ook Carmel ontdekt en ik ben ze blijven volgen. ♥
Ja, echt wijs nummer.
10,000 Maniacs vond ik ook goed, en Los Lobos (mijn favoriete nummer is misschien wat onkarakteristiek nog altijd Will the Wolf Survive)! En John Hiatt, die zag ik eerder in de Vooruit.
Leuk om dit weer eens te horen. Ik heb er nog een bijzondere herinnering aan, maar dat is een te lang verhaal voor hier. 😉
Nu ben ik wel nieuwsgierig natuurlijk 😉
Dat begrijp ik, maar niet alle verhalen zijn geschikt voor het wereldwijde web. 😉
Ik moet altijd aan Bordeaux denken als ik dat hoor. Je hebt daar de langste winkelstraat die ‘Rue Sainte Catherine’ heet en dan maak ik van de eerste regel tekst ‘Moi je me promène sur Ste-Catherine’. Mooi nummer!
Hahaha, nu ben ik ook al aan het zingen over de wandeling in Bordeaux 🙂
Aan de titel dacht ik dit niet te kennen, maar het lied klinkt me wel degelijk bekend in de oren. En de Rufus, die ken ik ook, prachtige stem heeft die man.
Het is wel een beetje een klassieker. Tof dat je Rufus kent, inderdaad een heel mooie stem.
Ja, dat herinner ik me nog goed. Ik was niet meteen fan, ik was vooral een grote liefhebber van – net als Menck – Carmel. In die mate dat ik er nog regelmatig naar luister. Wat een vrouw, wat een stem, wat een sfeer. Heerlijk.
Carmel was bij mij ook een beetje in de vergeetputten van mijn geheugen beland, maar nu jullie me aan haar herinnerd hebben, zal ik haar ook nog eens bovenhalen. Ik zag haar, lang geleden, op Torhout. Inderdaad, ferm madame, ferme muzikante. Classy woman!
Fuck jong, mijn geheugen… ben die affiche eens gaan opzoeken, blijkbaar zag ik INXS daar ook. Was ik helemaal vergeten.
Hehe, wat een verrassing om dit nog eens te horen!
Leukk hè, zo’n vergeten klassieker 🙂
Ik vergat even te schrijven maar zat stil te luisteren naar dit heerlijk nummer dat ik natúúrlijk ken. ( alweer bingo) . Hier in de platen bak staan nog 2 veel gedraaide LP’s van Loudon Wainwright III , de vader van Rufus ( je raakte door al die talenten in de fam. even de weg kwijt in de namen) en inderdaad de ex van Kate. Meestal weet ik weinig over artiesten maar dit was me toevallig opgevallen toen het vermeld werd bij de dood van Kate McGarrigle.
Logisch dat er héél muzikale kinderen uit zo’n huwelijk komen want Rufus is ook heel goed aan te horen.
Ja juist, ik verbeter het morgen nog even. Het is een mooie muzikale familie, jammer dat Kate er niet meer is. En ja, alweer bingo! 🙂
Ach dit nummer kent iederéén wel denk ik, het was zó bekend en belangrijker nog , zó goed.
wat een heerlijk nummer. Een nostalgisch warm dekentje
Ja, goed omschreven! 🙂