Dinsdag muziekdag. En een samenwerking met Goofballsworld. We spelen muzikale pingpong, we draaien samen door. Elke week borduren we voort op elkaars muzikale keuze, en die keuze kan alle mogelijke kanten uitschieten. Zo wordt het extra spannend!
Vorige week had ik Never Tear Us Apart van INXS, waarop Goofball doordraaide met Lily Was Here van Candy Dulfer en Dave Stewart.
Een mooi nummer waar ik eerder in ons pingpongspelletje ook al eens aan gedacht had.
Maar nu twijfelde ik niet, ik sloeg meteen toe. Lily (My One and Only), een albumnummer van de Smashing Pumpkins, dus een weinig bekend nummer.
Op 5 mei 2016 stonden we met de fiets te wachten voor de brug van Zelzate toen ik telefoon kreeg van Florian: hun kindje was geboren. Het was een dochter, en ze zou Lili heten.
Vanaf dat moment heb ik dagen met dit liedje in mijn hoofd gezeten. Lily, My One and Only… toepasselijker kon toch niet? (wel niet te hard op de tekst van het nummer letten) (en het is inderdaad Lili en niet Lily)
Wel grappig dat dit op Janna’s verjaardag op mijn blog verschijnt. Gelukkige verjaardag, dochter van mij!
Goofball, ‘t is weer aan u!
Wat mooi! Toepasselijker kan niet.
Nog van harte gefeliciteerd met jouw jarige dochter!
Dankjewel! 🙂
Weer een onbekend nummer maar wel mooi.
Proficiat met je jarige dochter!!
Deze keer wist ik wel dat het heel onbekend zou zijn 🙂
Dankjewel!
welgemeende felicitaties aan Janna!
Geef ik door!
Vijf jaar – nog een heel leven voor zich, voor het jarige kind.
Ook van hieruit een dikke proficiat.
Dankjewel!
Lekker muziekje om fijn wat op mee te deinen.
Gefeliciteerd met de verjaardag van je dochter.
Dankjewel 🙂 Qua muziek kabbelt het inderdaad ontspannen voort. Het hangt nogal gemakkelijk in mijn hoofd.
Proficiat aan de jarige dochter!
Hé wat een ontdekking, een leuk nummertje.
Dankjewel!
Leuk dat je het een fijne ontdekking vindt 🙂
Lily dan wel Lili vind ik een erg mooie naam maar helaas geen overtuigend nummer. Het stemtimbre van de zanger staat me tegen.
De stem is overigens quasi altijd het eerste waar ik op let. Bevalt ze me, dan ben ik zelfs niet meteen ongenadig voor de song zelf.
Ik ben verschrikkelijk inconsequent als het over muziek gaat. Ik hou van goeie stemmen (zoals Neil Finn en INXS en Elbow), maar er zijn bepaalde individuen die bij mij over de schreef mogen gaan. Billy Corgan heeft geen goeie stem (live al helemaal niet), maar hij schrijft fantastische nummers en heeft een fantastische drummer (heel belangrijk) en hij had me bij mijn nekvel met Tonight, Tonight en dan ben ik heel vergevingsgezind. Lily vind ik een heerlijk kabbelend liedje. Niks speciaals, maar wel lekker, en met Lili zit het nu voor altijd in mijn hoofd gebeiteld. Zijn kabbelende liedjes heb ik sowieso liever dan de lillende lappen lawaai die ze ook soms produceren.
Er zijn er zo nog hoor, die zelfs vals mogen zingen en al. Maar ze zijn niet dik gezaaid. Zo gaat bijvoorbeeld Greg Dulli van Afghan Whigs vreselijk uit de bocht in Honky’s Ladder, maar hij mag dat van mij 😀
Tegelijk kan ik zo van die ergerlijke maniërismen niet uitstaan: Dolores O’Riordan (god hebbe haar ziel) zou ik met haar Zombie door de radio trekken om het irritante gehik in haar stem, en zo kan ik er nog een hele rist opnoemen. Alanis Morissette, Adele… gruwelijke hekel aan.
Haha, muziek, wat kunnen we er toch heerlijk over lullen 😀
Ik help je met veel plezier trekken aan Morisette en Adele, maar voor Dolores heb ik een boontje. Zombie vind ik overigens verre van het beste nummer van The Cranberries.
Lullen over muziek is toch het heerlijkste wat er is? En ook: er zijn nooit winnaars noch verliezers, want les goûts et les couleurs…
A propos, slechte stemmen: Ian Astbury van The Cult zong er bijwijlen ook goed naast, maar hun muziek vind ik magistraal en meeslepend. Dat zal die bewuste vergevingsgezindheid wel zijn, bevroed ik. 😉
Lullen over muziek is inderdaad van het heerlijkste wat er is.
Zombie hield me tegen om de rest te ontdekken. Verschrikkelijk nummer. Maar ik heb wel respect voor Dolores.
Ian Astbury: ja! Die vergevingsgezindheid.
Nog eentje: J Mascis van Dinosaur Jr. Luister eens naar hun cover van Show Me they Way. Ik weet dat weinigen kunnen uitstaan, maar van mij mogen ze. Ik vind het schitterend. (alleen al om die wah wah gitaar en de melancholie die zijn zeurende en valse stem brengt)
Show me the way: haha, za-a-lig. It had to be, natuurlijk. Kurt Cobain had dit nummer moeten zingen, zeg ik u.
Hahaha, leuk dat je er niet gillend van wegloopt. Ja, Kurt Cobain had dit ook moeten doen!
Allez allez, Alanis toch niet, wat is me dat nu.
en Dolores met Zombie ook niet zenne. Heb jij iets tegen 93-96, het kruim van mijn muziekjeugd of zo?
Ja nee Analis kan ik niet uitstaan en Dolores, tja, maar voor de rest… je hebt het over de jaren waarin mijn kinderen geboren zijn, dus jawel, plenty goede muziek. Smashing Pumkins, Pearl Jam, Crowded House, om er maar een paar te noemen 😊