Vaste rubriek op zaterdag: week in beeld. Een greep uit de telefoonfoto’s die ik maakte van zaterdagochtend tot vrijdagavond. Soms eens een foto door Meneertje Mertens. Soms eens een foto met de Nikon of Canon. Maar vooral foto’s van mijn telefoon.
Nauwelijks te geloven als je hoort hoe het weer nu tekeer gaat, maar vorige zondag was het nog mooi weer. Ik ging een kort eindje fietsen, maar maakte weinig foto’s. Dit veld begonia’s (ja? geraniums? oh man ik ben erg als het om planten en dieren gaat) moet op de foto, nog een broodnodig beetje felgekleurde bloemen voor het grijs keihard toeslaat.
Zondag. Obligaat. Maar wat was dat een prachtige zonsondergang boven Parijs zeg. En ik werd helemaal lyrisch van Urán die enthousiast met zijn armen zwaaide bij de passage door het Louvre.
Yep. Zaterdag was verbijsterend, zondag stond een jongske op het podium. Schitterend vond ik het allemaal. Zielig wel voor Roglic, dat ook.
Eerder de week ervoor kreeg ik een pakje met goodies van een Amerikaanse vriendin. Zij heeft me door. Ja, the journey is belangrijker dan de plek waar je naartoe wil. Voor mij geldt dat voor de Tour ook. Ik vind Parijs altijd zo’n anticlimax, daarna blijf ik verweesd en triest achter. Alhoewel dit seizoen echt wel atypisch is.
Dinsdagochtend leek de laatste dag met geschikt weer om te fietsen. Er was echter mist, en die mist was hardnekkig. Rond 10u dacht ik wat blauwe schijn te zien en maakte ik me klaar om te vertrekken.
Maar: de mist weigerde op te trekken. Jaagpad aan de Schelde.
En bleef weigeren op te trekken. Een veld in Laarne.
En blééf maar weigeren op te trekken. Een veld in Lochristi.
Uiteindelijk klaarde het een vijftal kilometer voor mijn thuiskomst uit.
In de namiddag ging ik een paar uur bij dit grappige kindje zitten terwijl haar mama een fotoshoot ging doen. Het fietsritje naar daar was wel meer dan zalig, in het zonnetje dat er nu helemaal doorgekomen was. Wellicht het laatste fietsritje van het jaar in korte mouwen.
Ze kan héél flink spelen.
Ze kan ook héél serieus kijken met haar blauwe knikkers.
En dat hè, dat was het voor deze week. Van de rest van de week zijn er geen bruikbare foto’s meer.
Je zult eens een mistfilter op je telefoon moeten zetten :).
Mooie sfeerfoto’s!
Hahaha, dat is nog eens een idee! Dankjewel 🙂
Jij bent een vroege vogel, daar hoort vaak mist bij in de herfst. Zelf heb dat probleem minder 🙂
Schattig tuttermeisje!
Ja hè 🙂
Mmmm ja, deze mist bleef toch hangen tot half twaalf. Achteraf zag ik dat het in Gent zelf al een uur eerder uitgeklaard was.
De mist leverde je in ieder geval wél mooi foto’s op, maar waarschijnlijk ook een klam truitje.
Maar die blauwe kijkertjes maakte je weer snel warm 😉
Inderdaad! En ik moest mijn bril afzetten want die sloeg helemaal aan!
Aan die schattige blauwe kijkers kon ik me achteraf heerlijk verwarmen. Ze geniet ook nog zo van lekker schootje zitten, heerlijk 🙂
Heerlijk hoor zo’n dreumes.
Vooral je mistfoto’s vind ik heel mooi.
Dankjewel 🙂
Toch zijn mistfoto’s, behalve mistig en wat wazig, wel heel mooi!!
Ze stralen iets uit hè 🙂 Dankjewel 🙂
Dinsdag trok de mist aan de kust al ’s middags op. ’s Avonds genoot ik van een magische zonsondergang, zoals je mogelijks al hebt gelezen. (De laatste dit jaar? I hope not.)
De mistige foto’s hebben wel iets mystieks over zich, vind ik. In dat opzicht was je uitje dan toch een voltreffer.
Die zonsondergang zag ik bij jou, inderdaad, en wat een mooie was dat zeg!
Dankjewel! 🙂
Ahhh…, schone week weer!
Lie(f)s.
Zeker 🙂
Mooi, die mistfoto’s. En ook die van klein Piepje.
Dankjewel 🙂
Wat maak je toch veel mooie foto’s van de omgeving. Vooral die mist is toch mooi!
En altijd prachtig de kleine dochter!
Dankjewel! Ik ben heel erg blij met mijn telefoon waarin toch wel een goede camera zit.
Vandaag en de vorige dagen kan je weer koers kijken, WK
Mooi overzicht van de week, mist, dat hadden we hier. Je kijkt er soms niet door, vertroebeling 🙂
Groetjes
En ik heb mijn hartje opgehaald aan koers kijken! (en ondertussen veel verder gedaan aan mijn kruissteekwerkje)
Dankjewel! Mist kan ook wel eens mooi zijn. Maar het was verdorie koud op de fiets! 🙂
ah maar de mist kan zo fotogeniek zijn…zo vol mysterie! En je moet er ook wel whuthering heights van Kate Bush bij neuriën in je hoofd 😀