Het is tijd voor nog eens een update van de fiets-exploten. Dagboek-gewijs heb ik daar ook iets aan.
Ik had al eens een update over mijn schema om 50 kilometer te fietsen, en dan eentje over mijn schema om 100 kilometer te fietsen. 100 kilometer die ik jammerlijk nooit gehaald heb, trouwens.
Voor deze update start ik bij het begin van 2020. Leslie kwam toen op het briljante idee om als doel voor 2020 in te stellen op Strava: 2020 kilometer fietsen. Dat vond ik wel mooi. Dus jatte ik haar idee met veel liefde.
En dan fietste ik 3 maanden niet. Eerst te koud (ik fiets zelden in de koudste wintermaanden – december, januari, februari dus), en het weer bleef maar slecht. Vooral: die wind bleef maar waaien. Vanaf april begon ik wel weer te fietsen, maar was ik op achtervolgen aangewezen. Want ik startte met een achterstand op dat doel van maar liefst meer dan 300 kilometer. Het heeft lang geduurd voor ik die achterstand ingehaald had, maar sinds eind juli kan ik zeggen dat ik een beetje voor zit op het schema. Hoera! Ik heb nog een goeie 700 kilometer te gaan, en misschien, héél misschien, lukt dat wel. Vooral als ik de komende warmere maanden veel blijf fietsen. Ik ben alvast van plan om in augustus zoveel mogelijk te fietsen, als het weer het toelaat. Er komt een hittegolf op ons af, maar dan ga ik wel ‘s morgens vroeg fietsen.
Met de koersfiets gaat alles lekker. Ik zit er goed op, hij rijdt erg soepel, en ik word steeds handiger. (hout vasthouden). Ik rij nog steeds zonder klikpedalen, daar voel ik me nog steeds het veiligst bij. Er zijn wel plannen om over te schakelen op een soort hybride vorm tussen gewoon en klikpedaal.
In de lockdown-periode heb ik enorm genoten van de rust op de wegen. Waar wij wonen is er een route waarmee je heel snel de stad uit bent en op rustige, landelijke wegen belandt. Daar kwam je nauwelijks fietsers tegen, en daar heb ik enorm van genoten. Nauwelijks fietsers, maar vooral ook: nauwelijks auto’s. Wat was dat toch zalig. Ik fietste vooral op weekdagen, de weekends liet ik voor de mensen die in de week niet buiten konden.
En hoe zit dat nu met die 100 kilometer? Of dat ik die al gefietst heb? Bijlange niet, begot. Tijdens de lockdown mochten we niet stoppen om eventjes tussendoor te rusten. Ik stopte sowieso wel om de 10 kilometer om te drinken en zo, maar stapte nooit echt van mijn fiets. Maar zo zat meer dan pakweg 40 kilometer rijden er nooit in, dat hield ik niet uit. Daarna kwam onze vakantie, waarin we wel fietsplannen hadden, maar het weer heeft daar toch wel hier en daar een stokje voor gestoken, dus echt veel hebben we niet gefietst. Na onze vakantie ben ik weer beginnen opbouwen, maar ver zit ik daarin nog niet. Ik heb nog geen fietstocht langer dan 50 kilometer gemaakt.
Of die 100 kilometer ooit gaat lukken? Ik weet het niet. Ik vind het zelf behoorlijk ver en veel. Eerst langzaam opbouwen, en we zien wel waar we uitkomen. Maar ik denk niet dat het voor dit jaar zal zijn. Ik hoop wel te eindigen met eens een fietstocht van 70 à 80 kilometer, voor de winter begint. En die 2020 kilometer!
Blijven gaan voor die 2020 💪👏. Jij kan dat!
Bij mij zal dit niet meer lukken vrees ik… Uitstel is geen afstel voor volgend jaar 2021 km als uitdaging 😉
That’s the spirit! Jij sport dan weer veel meer indoor dan ik doe 🙂
En ja, de uitdaging voor volgend jaar ligt al vast 😉
Goed bezig!! Ik denk dat ik met de hitte amper nog op de fiets ga zitten…
Dankje! Ik ga proberen ’s morgens heel vroeg wat te fietsen. Maar als ook dat niet goed gaat, dan laat ik het ook maar weer even…
Ik slaap daarvoor te lang 😊vanmorgen om 9u30 gaan wandelen en ik vond het echt al warm…
Ik ben vanmorgen boodschappen gaan doen om 9u30, te voet, en ik vond het ook al warm. Maar ik sta er met liefde een stuk vroeger voor op, zodat ik rond 9u al terug thuis ben.
Als ik toevallig wakker ben, prima, maar een wekker zetten gaat me wat ver 😊 toch nu het niet hoeft gezien het thuiswerk…
Ik vind dat niet erg hoor, de wekker zetten 🙂
Voornaamste is denk ik dat je er plezier aan mag beleven.
Die 100 haal je ooit wel 🙂
Een aantal jaren terug fietste ik veel, ik heb ooit een toch meegedaan met een groep mannen en we deden 98 km aan een hoog tempo.
Dat is meteen ook de beste prestatie die ik haalde en waar ik best fier op ben.
MAAR daar gingen heel wat trainingsmaanden aan vooraf eerlijk gezegd.
Behou de fun, geniet en de rest komt vanzelf!
Je mag daar gerust heel trots op zijn!
En je hebt gelijk, het plezier moet er zijn. Dat is vooral waarom ik fiets, omdat ik het graag doe, en omdat het me meer ruimte geeft om mooie dingen te zien. De prestaties zijn minder belangrijk, maar die doelen motiveren me ook wel 🙂
Fietsen is ook hier mijn dada, zij het elektrisch. Onze kleinkinderen spreken over ‘oma met het motertje’ en dan wordt deze oma vréselijk boos 🙂
Jouw prestaties schat ik heel hoog in! Ik doe het je nooit na.
En ken je ‘de volhouder wint’?
Haha, oma met het motortje 😀
Ik ken dat, de volhouder wint. Heb eerder het gevoel dat het “de koppigaard wint” is bij mij 😀
Op weg naar een profcontract!
Yes! Bij de senioren dan wel 😀 Bestaat dat, profcontracten bij de senioren? 😉
Jaja, dat bestaat absoluut. Tijd voor een carriëreswitch!
Goed idee. Een switch zou ik het niet noemen, want ik heb geen carrière momenteel 🙂
En dan te bedenken dat die 100 km amper de helft is van de Friese Elfstedentocht, die elk jaar op Pinkstermaandag wordt gefietst … 😉
Maar ook wat je nu hebt gehaald, vind ik al knap. Succes en vooral heel veel fietsplezier gewend de komende tijd.
200km op één dag, daar durf ik echt niet aan te denken!
(al naar Tour de Tietema gekeken, die zijn bezig om iemand die nog nooit op een racefiets gezeten had, de Ronde van Vlaanderen te doen rijden. Schitterend!) (maar die is wel 25 jaar jonger dan ik, denk ik)
Dankjewel! Het fietsplezier, dat staat voorop!
Zo is het! Kalm aan, dan breekt het lijntje niet. 🙂
Mooie voornemens. Je ziet wel, niks forceren.
Ik heb ooit proberen fietsen op zo’n fiets, maar ik kreeg ontzettende nekpijn van het voorover zitten. Dat zou mij nooit lukken. Ik moet kaarsrecht op de fiets zitten. Natuurlijk speel ik ook vals, ik fiets elektrisch, maar ik zweer dat ik 80 – 90 procent van de tijd op eco rijd – zijnde de laagste ondersteuning. Ik wil toch wel een beetje inspanning, het moet wel fietsen blijven.
Veel succes met je voornemen!
Nee, forceren heeft een mens niks aan. Het plezier staat voorop.
Ik dacht dat ik daar ook last van zou hebben, van nekpijn (en rugpijn en mijn stuitje en slapende handen en voeten) maar een bezoekje aan een bikefitter heeft dat allemaal verholpen. Nu zit ik comfortabel op mijn fiets.
Maar ik vind niks mis met elektrisch fietsen hoor. Ik overweeg het zelfs voor als we een eigen camper hebben, ik háát bergop fietsen maar zo kom je in Frankrijk niet ver, dus misschien kopen we wel eens een elektrische fiets.
Ik heb dat dus ook die slapende voet (enkelvoud hier) en soms doet de hand ook mee. Zo’n bikefitter, is dat enkel voor racefietsen of kan deze oma motortje daar ook heen?
Die waar ik geweest ben, doet ook bikefittings voor stadsfietsen en elektrische fietsen.
https://www.bikesolutions.be/
Varsenare, dat is nog niet te ver.
Bij de tarieven op de site staan de verschillende soorten afspraken die je kan maken. Wat heb jij dan genomen? De basis, of een uitgebreider iets?
Basis + zadeldrukpuntmeting.
Niet goedkoop, maar worth every penny.
En ’t is echt een wijze madame. Kan ze alleen maar aanraden.
Een bikefitter. Weer iets bijgeleerd!
Het is niet echt een jaar om doelen te halen maar ik gun het je van harte. Ik hoop op een koele rustige nazomer, ook voor jou.
Het is inderdaad echt wel al een jaar met hindernissen geweest. Maar het blijft wel een haalbaar doel.
Komt wel goed met die 2020, dat zeker wel, en dat vind ik al een megaprestatie. Ik doe het je niet na, zelfs die 50 km per dag zou ik niet meer trekken tegenwoordig. “Klikpedalen” lijken me doodeng,l zou altijd bang zijn dat ik in geval van nood mijn voet er niet snel genoeg uit zou kunnen krijgen.
Ik ben dan ook nog wat jonger dan jij hè 🙂
Is wat me angst inboezemt, van die klikpedalen, dat ik mijn voet er niet snel genoeg zou uitkrijgen, of dat ik ze domweg vergeet. Schijnt een klassieker te zijn, en het schijnt dat iedereen in het begin wel eens valt, maar of ik daar nu echt zin in heb? 🙂
Nee natuurlijk niet. daar zit niemand op te wachten, ik vind het gewoon levensgevaarlijk als je ziet hoe hard ze soms rijden.
Ik fiets al jaren geen afstanden meer nadat ik ooit op m’n stuitje gevallen ben hebben mijn stuitje en het zadel altijd al snel ruzie.
Ik fiets niet echt snel. Sneller dan met een gewone fiets, maar je zal me nooit zien voorbijsuizen 😀
Op mijn racefiets heb ik er geen last van, maar op mijn gewone fiets wel: ik heb ook altijd pijn aan mijn stuitbeen (sleep overal kussens mee), en ik heb op mijn gewone fiets een speciaal zadel daarvoor, wat de pijn een héél stuk minder maakt. Niet volledig weg voor lange afstanden, maar heel draaglijk. Met een gewoon zadel hou ik het na 5 kilometer ook al niet meer uit.
Precies, , ik kan even van Rijswijk naar Delft op de fiets en terug , bij elkaar nog geen 10 km en dan ertussendoor even rondwandelen in Delf , dan is het goed te doen.
Zo was dat bij mij op een gewoon zadel dus ook. Na 5km voelde ik elke put en bult door mijn stuitje bliksemen.
Ik kan dan ook voorlopig even niét op dat zadel zitten, maar dat herken je dan wel. Op een racefiets zit je natuurlijk meer voorover.
Ik ben naarstig op zoek geweest naar de km-stand van mijn fiets op 1 januari. Andere jaren heb ik die altijd op beeld, nu met de verhuisperikelen is het er blijkbaar niet van gekomen. Op 30/6/2019 stonden er 7000 km op de teller, en nu al rond de 9500 km. Die 2020 heb ik waarschijnlijk al gehaald, want in het najaar 2019 heb ik heel weinig gefietst. Het opzet om naar een plaats te verhuizen waar ik amper nog een auto nodig heb, werkt dus echt wel. Ik fiets ondertussen bijna dagelijks. Is het niet voor boodschappen, dan is het omdat het hier in de streek zo fijn fietsen is.
Vandaag was het aan Bruno zijn streek en staan er weer 75 km bij.
Van mij mag iedereen lachen omdat ik met een e-bike rijd. Het heeft me weer in beweging gebracht, en dat is hetgeen telt.
Veel fietsplezier nog jij!
Proficiat, en dan zal je wel een flink eind boven die 2020 kilometer eindigen! Strava! Strava! Strava! 😉
En ik vind niet dat iemand beschaamd moet zijn omdat hij/zij met een elektrische fiets rijdt. Of erom moet uitgelachen worden. Ik toeter al lang niet meer dat elektrische fietsen voor oude mensen zijn. Elektrische fietsen zijn nuttig, om verschillende reden. En het voornaamste is gewoon dat je beweegt.
Ik lach ook niet met mensen met overgewicht in een lycra pakje op een koersfiets. Ze dóen het verdorie toch maar, op die fiets kruipen en bewegen. Degenen die ermee lachen, zijn vaak degenen die in hun zetel zitten en niks doen.
Ik heb respect voor elke fietsende mens. En ik oordeel en veroordeel niet.
Neh.
Jij ook nog veel fietsplezier hè 🙂
En psssst: Strava! 😀
Strava oké! 🙂
Ha, vree wijs 🙂
2020 km… mijn mond valt open.
euh als mijn jaartotaal tussen 50 en 100 km valt zal dat al een record zijn tov vorige jaren.
Ik ben er nog niet hè, aan die 2020 km 🙂 En jij zal wel meer wandelen dan ik!
Rustig opbouwen en dan komt die 100km er wel eens van. Beter dat het wat langer duurt, dan dat je jezelf forceert en het plezier van het fietsen verliest!
De vriendin van mijn broer rijdt met zo’n hybride pedaal – ene kant spd-pedaal, andere kant gewone pedaal – en is daar heel content van. Zeker bergop is ze blij dat ze niet meer enkel kan duwen, maar ook kan trekken.
(en ondertussen is het gelukkig niet meer zo, maar hoe overdreven was dat eigenlijk toch wel niet, dat jullie niet eens mochten stoppen tijdens een fietstochtje… Ik mocht hier op elk bankje gaan zitten als ik dat wilde, het enige wat – uiteraard – niet mocht, was naast iemand anders gaan zitten. Niet mogen zitten op een lege bank, is gewoon belachelijk)
Ik ga die hybride pedaal na de winter eens uitproberen. Nu ga ik dat niet meer doen, nu ga ik gewoon verder het seizoen uitrijden, en na de winter probeer ik het eens.
Dat van dat niet mogen stoppen was er inderdaad over, en dat heeft mij toch wel beperkt in mijn evolutie. Ik moet tijdens een lange rit onderweg toch wel eens even kunnen uitrusten op een bankje of in het gras. Tegelijk waren we hier gewoon ook blij dat we móchten fietsen, in Frankrijk mocht dat helemaal niet. De bluts en de buil, of zoiets? 🙂