Satur9Een 30-day song challenge die ik in 30 weken ga doen. Elke week een mooi liedje dus. En avant!
Dit is al de laatste aflevering van de 30-week Song Challenge. Dat leek me goed uit te komen, omdat ik in april mijn lopende reeksjes wilde opschorten in de aanloop naar onze vakantie. Dat lijkt nu een iets minder goed idee, maar misschien verzin ik tegen volgende week wel iets nieuws.
De laatste opdracht luidt: een nummer dat je aan jezelf herinnert. Euhm. Géén idee. Family to the rescue.
Janna: Clocks van Coldplay (door ons deurbel. Don’t. Ask.). Dat heb ik al eens gebruikt in deze challenge. Four Seasons in One Day dan.
Meneertje Mertens: Clocks van Coldplay. Haha. Iets anders van dezelfde CD maar hij weet niet meer goed wat.
Milan: alles van Crowded House.
Dat is dus wel duidelijk. Wat ik daarbij zeer geestig vond, was dat ik onlangs een kleurenanalyse liet doen, en daar uitkwam dat ik geen duidelijk seizoen ben. Ik ben zowel lente als zomer als herfst als winter, in meerdere en mindere mate. Ja, dat heb je juist: ik bén gewoon Four Seasons in One Day. Veel duidelijker kan deze keuze niet zijn.
Ik zocht nog een mooie versie van dit nummer voor jullie. Dat werd uiteindelijk deze voor een TV-opname. Het jaar weet ik niet precies, moet iets tussen 2007 en 2009 zijn. “Smiling as the shit comes down…” waarbij een beetje gemompeld wordt om geen bliep te krijgen op de Amerikaanse televisie voor onbetamelijk woordgebruik. En op het einde classic Neil Finn: het nummer is gedaan, maar hij begint opnieuw om het publiek te laten zingen. En daar schiet ik dus altijd weer bij vol, bij dat uit volle borst zingende publiek. Heerlijk.
P R A C H T I G nummer !!
Een reactie die me blij doet glimlachen 🙂
Niet mijn ding. Mag ik dat zeggen?
Les goůts et les couleurs… 😉
Niet echt mijn nummer. Ik denk dat je je vakantie wel kan vergeten, maar dat is natuurlijk een goed moment om iets nieuws te verzinnen.
We gaan inderdaad wel iets anders verzinnen. Maar voorlopig is het allemaal nog erg onduidelijk.