Satur9Bij Myriam zag ik de travel tag met 15 reisweetjes, en ik dacht, leuk, dat doe ik ook. Ik heb er mijn tijd voor genomen, heb er wat foto’s bij gezocht en ingescand, en heb besloten de tekst in 3 delen op te splitsen, want het werd nogal veel. De eerste zondag was er een verhaal met jeugdherinneringen, daarna ging ik verder met de reizen die ik maakte in mijn volwassen leven. De volgende zondag vergat ik de reisweetjes na de chaotische corona-dagen compleet, maar nu ben ik terug met het derde deel.
#11 Ondanks het hele pechverhaal met de camper in 2016, was de camperliefde wel geboren. We gingen op zoek naar ander en beter, en vonden bij DD Mobilhomes in Heestert. Ons gekend via een juf van de lagere school waar de kinderen zaten. In 2017, 2018, 2019 reden we dus met een heerlijk recente, ook gehuurde camper Frankrijk door. De Tour achterna. Niet gelijk een zot van rit naar rit sjezen, maar onze momenten uitkiezen, en rustig via de routes départementales van de ene plaats naar de andere rijden. Geen autosnelwegen. We leggen veel kilometers af, maar we stressen niet. Of weinig toch. Het is vakantie. The slow life. Lukt het niet? Dan lukt het niet en doen we iets anders. Hebben we geen zin? Dan hebben we geen zin en doen we iets anders. Elk jaar duurt het even voor we helemaal ingespeeld geraken op de GPS, en elk jaar hebben we wel een paar momenten dat we het gevoel hebben dat het niet naar ons goesting verloopt. En ook zo een paar momenten dat het zó slecht gaat, dat we er de slappe lach van krijgen en tranen lachen. Maar voor de rest: genieten van Frankrijk. Terugkeren naar oude favorieten (Le Puy-en-Vélay, de Mont-Saint-Michel), nieuwe favoriete locaties leren kennen (île de Noirmoutier! Auzon! Havre de Rothéneuf!).
(Le Puy-en-Vélay 2017)
(Mont-Saint-Michel 2018)
(Havre de Rothéneuf 2018)
(Auzon 2019)
#12 Dit jaar geen Tour de France voor ons: we gaan vroeger op reis. Op 24 april zijn we weg, voor een maand. Hoera! Wel weer naar Frankrijk, maar we doen onze eigen Tour de France. – edit: dit tekstje stond al een tijdje klaar. Het ziet er steeds meer naar uit dat we niet zullen vertrekken op vakantie. Ik durf zelfs helemaal geen voorspellingen meer doen. We stopten nogal abrupt met aftellen en “ik wil op congé” zeggen tegen elkaar.
(La Barre-de-Monts 2018)
#13 Niet dat we de Tour de France beu zijn hè mannekes, begrijpt ons vooral niet verkeerd. Dit jaar gaan we gewoon de hele 3 weken paraat zitten in onze zetel en vive le vélo niet in uitgesteld relais moeten bekijken en zo. En misschien dat mijn hart toch wel een klein beetje gaat bloeden als ik het hele circus zie. Maar goed. We gaan een schone reis gehad hebben en we wilden het dit jaar eens anders aanpakken. – Ook hier een corona-edit: ik vraag me af of we enig koersseizoen gaan hebben. Een voorjaar zonder koers, dat is al zeker, maar ik twijfel er behoorlijk aan wat de rest van het jaar zal geven. Behoorlijk eng is dat wel, daarover doordenken. Want “de koers” staat dan symbool voor een hele samenleving hè, en als deze ophokplicht voor de mens lang gaat duren, worden de gevolgen toch redelijk onoverzienbaar.
(Annecy 2018)
#14 Plannen is wel helemaal mijn ding. Ik wil op voorhand bekijken wat we gaan doen, en hoe we gaan rijden. Mijn camper = mijn vrijheid, allemaal goed en wel, maar ik weet dat als er geen plan is, we ook zomaar wat gaan rondrijden. De planning is de ruggengraat, de backbone van onze reis. Eigenlijk begon het zo met de TdF, want als je daarvoor niet plant, dan wordt het wel erg moeilijk om wat ritten te bekijken. Dus… al 4 maanden voor ons vertrek was onze reis van dit jaar al helemaal gepland. (insert de gebruikelijke edit over tekstje geschreven vóór de corona-perikelen en dingen die niet meer doorgaan en zo). Plaatsen, routes, en ook uitstappen. Niets verplicht ons om deze planning te volgen, behalve wat reservaties hier en daar. Voor de rest heb ik graag dat ik op voorhand de mogelijkheden ken, omdat ik weet dat de kans anders veel te groot is dat ik in mijn zetel voor mijn camper blijf zitten. En daarbij is anticipation half of the fun… ik heb enorm veel plezier aan dat plannen. Google Maps, websites, papieren kaarten, boekjes (dankuwel ma)… heerlijk. Maar tegelijk hoeft die planning heus niet altijd gevolgd te worden. Zo was er een jaar dat we op den bots besloten een ommetje van 1000km te maken en naar de Pyreneeën te rijden. Compleet onvoorbereid, maar het was zalig en we hebben ons geamuseerd en we hebben prachtige dingen gezien, dus ook geen moment spijt van gehad.
(Lac d’Annecy 2018)
#15 We zijn niet zo zot als mijn zuster dat we op een boot wonen (*), maar houden toch van water. Onze reizen gaan dus wel vaak van rivier naar zee naar watervallen naar oceaan naar brug naar meer… Als we water zien, zijn we gelukkig. En zo zal bijna 3/4 van onze reis van dit jaar zich afspelen aan het water. Een deeltje aan de Middellandse Zee, een deeltje aan een meer in de Pyreneeën, en dan na een kort droog intermezzo een groot deel aan de Atlantische Oceaan. We rijden weer een groot deel van de Franse Westkust af, doen zelfs een stukje Spaanse kust aan, gaan op het Île d’Oléron verblijven… wat kijken we daar naar uit. – Als. Ja, ik weet het. Als.
(Île de Nourmoutier 2018)
(*) moest het niet duidelijk zijn: klikken hè, mijn zus heeft een mooie site gemaakt over hoe zij wonen op het water.
Spijtig van al die schuingedrukte tekst, maar het zal voor iedereen hetzelfde zijn denk ik. Wij zouden ook nog eens naar Frankrijk gaan eind mei (Côte d’Azur en Haute Savoie). De verblijven zorgvuldig uitgezocht en een route gepland, net zoals jij. Ik ga het maar annuleren nu het nog kan zonder kosten.
Dan hebben we nog onze grote reis in september, één groot vraagteken want ik heb de indruk dat Afrika flink achter loopt op de rest van de wereld wat corona betreft. En daar ziek worden, dat wil je echt niet.
First world problems, ik weet het maar het houdt me wel bezig want die laatste daar gaan we een enorme financiële kater aan overhouden aangezien de annulatieverzekering geen epidemie/pandemie dekt en we geen pakketreis geboekt hebben.
Goh ja, first world problems, ik weet het, er zijn erger dingen, ik weet het… neemt niet weg dat er ontgoocheling is. We keken er enorm naar uit. Ik vermoed dat we de financiële kater nog binnen de perken gaan kunnen houden, maar zoals jullie, geen pakketreis en Afrika… pijnlijk. En ik weet het maar al te goed: in Afrika wil je echt niet ziek worden. Helemaal mee eens!
We zullen het voorlopig maar houden bij herinneringen en er niet al te hard over piekeren.
Natuurlijk is er ontgoocheling. Hier ook hoor! Ik sta er maar niet te veel bij stil. Afwachten is de boodschap (en laat geduld nu niet mijn sterkste kant zijn).
Op één of andere manier slaag ik erin om me er niet al te druk in te maken. Wellicht door het onvermijdelijke van de hele situatie, en dat “we zijn de enigen niet” gevoel. Het afwachten duurt des te langer omdat we zoveel minder te doen hebben…
Bij mij vooral omdat ik er geen controle over heb. Hoe lang gaat dit duren? Wat staat ons nog te wachten?
Ja, die onzekerheid maakt het allemaal zo extra moeilijk hè. Heen en weer geslingerd tussen hoop en doem.
Ik ben het hele bootverhaal van je zus gaan lezen. Amaai, die hebben er wat voor over gehad! Chapeau! En leuk ook, ik weet die boot gewoon liggen.
Wat onze reisplannen betreft: 12 tot 17 maart is al geannuleerd, een drietal weken door Spanje met de trein in mei, dat zal ook niet kunnen. Het lief is voorlopig als bezigheidstherapie een fietstour de Belgique aan het plannen. We zien wel waar we geraken.
Leuk hè, die boot. Die zijn wel voor avonturen 😀
Ik heb nog gedacht om een reis in België te plannen, met de camper, ook als bezigheidstherapie. Is er niet van gekomen. Ik had er de moed precies niet toe.
Je doet me dromen van vakantie. Ooit zullen we ook een camper huren om op vakantie te gaan. Je hebt me helemaal over de streep getrokken. Maar nu wil ik snel over je zus gaan lezen die op een boot woont..
Wij hebben verschillende keren een boot gehuurd om op vaarvakantie te gaan. Het was ontzettend mooi, het trage leven in de natuur… maar ook vaak (te)veel avontuur… voor een onvervaren matroos 😉.
Het budget voor een yacht hadden we niet echt, dus we huurden altijd het kleinste bootje. Daarop zou ik niet kunnen leven. Mijn echtgenoot heeft lang gedroomd van wonen op een boot. We zijn zelfs een paar boten gaan bekijken, maar deze vrouw wilde niet zo eng wonen. Het vreselijkste vind ik dat plafond pal boven je neus als je in bed ligt. Ik werd er zo claustrofobisch van. Los daarvan bewaren we wel mooie herinneringen aan onze vaarvakanties in Frankrijk, Duitsland, Luxemburg, Friesland.
Mijn zus is gediplomeerd matroos 😀
Ik heb hetzelfde hoor, ik weet niet of ik zo zou kunnen leven. Het is toch wel een paar versnellingen terugschakelen. Maar het is wel mooi.
Ik heb dat ook in een camper: ik lig liefst gewoon in een bed, niet in zo’n alkoof, daar krijg ik het benauwd.
Maar het moeten echt wel mooie reizen zijn, zo op het water. Ik vind het heerlijk. We varen niet vaak mee met mijn zus en schoonbroer, maar die dagen op het water zitten in mijn geheugen gebeiteld 🙂
Ik haalde ook mijn vaarbewijzen 1 en 2, en mijn echtgenoot ook.
De natuur vanop het water en die traagheid zijn heerlijk, maar o die stress bij de sluizen… 😖
Ik vind het behalen van die vaarbewijzen ook al behoorlijk slow life, dat duurt allemaal wel even 🙂
Heb de indruk dat ze zich daar bij mijn zus weinig van aantrekken, van die sluizen. Maar mijn schoonbroer heeft wel veel ervaring opgedaan door te werken in de haven.
Ha, zalig dat ik je over de streep getrokken heb! Je kan altijd eens gaan terugzoeken op mijn blog, van elke camperreis heb ik uitgebreid verslag gemaakt. Altijd eind juni/juli, 2017 2018 en 2019. Nu we toch tijd te veel hebben 🙂
Ga ik ook doen!
Ik bedoel bijlezen😉
Hehe, dat dacht ik 🙂 Veel plezier!
Jullie reizen met een huis op wielen, je zus woont in een huis op het water. Avontuurlijke zussen.
Ik ben ook bij haar eens gaan bijlezen, ze hebben het avontuur in het bloed en gaan geen uitdaging uit de weg.
De vriendin van mijn zoon woont ook in een huis op het water in Nederland. Met het sluiten van de grenzen kunnen ze elkaar niet meer zien.
Avontuurlijk of goed zot, je kiest maar 😉
Zij gaan inderdaad geen uitdaging uit de weg, en hebben zo toch wel al heel mooie dingen gezien. We sturen elkaar graag mooie foto’s van vaar-, wandel- en fietstochten. We genieten beiden graag mee bij elkaar.
Hopelijk duurt het niet te lang dat jouw zoon en zijn vriendin elkaar niet kunnen zien, dat is toch altijd emotioneel echt belastend.
Varen jullie soms eens mee?
Eigenlijk echt niet vaak. Maar als we het doen, vind ik het prachtig! Ik wilde het eens vragen, of we nog eens meemochten met hun als het eens past 🙂
De eerste twee plaatsen zijn ook wij geweest mooi hoor en naar dat monument was een klim met die trapjes. 🙂
Mooi hè, allebei. Inderdaad, een klim met trapjes naar de Maria op de berg 🙂
Ja wij moesten eerst lachen, totdat wij zelf ondervonden dat het heftig was 😅
Voor mij hélemaal uit de richting, ik ben al niet erg reislustig en dan zeker niet naar landen waar ik niemand kan verstaan;-) Maar de plaatjes zijn heel aanlokkelijk natuurlijk. Best wel jammer dat de planning voor deze vakantie vrijwel zeker de prullenbak in kunnen.
Ja, daar ben ik best wel een beetje ongelukkig over. Ik hoop dat we kunnen uitstellen.
Als Belgen kunnen wij ons wel verstaanbaar maken in Frankrijk, da’s niet zo’n probleem. En sowieso valt dat over het algemeen wel mee. We hebben Nederlandse vrienden die vrolijk hun best doen om iets van Frans te praten, erg ver komen ze er niet mee maar het kan hen niet echt deren 🙂
Mij wel, ik voel me al niet heel fijn als ik van huis af ben, en als ik me dan een echte buitenstaander moet voelen heb ik echt heimwee.
Wij houden wel van dat gevoel ons een beetje op ons eigen eiland te voelen 🙂
‘k Had al aan jullie nabije Frankrijk reis gedacht. Ik heb me er ook al wat op ingesteld dat we wellicht niet op reis gaan…onze boekingen waren aug en nov en nog annuleerbaar. ‘k vrees dat de situatie misschien stabieler zal worden maar zonder vaccin er steeds opnieuw besmettingshaarden kunnen opduiken…dus misschien maar beter eens niet. Op dit moment focus ik me op mijn veilige bubbel en stoort het me wonder boven wonder niet al te veel om al die dromen op te bergen.
Ik moet zeggen, ook al zijn het first world problems: ik heb het er moeilijk mee. We keken er zó naar uit. Voor Meneertje Mertens is het nog veel zwaarder, hij is zich zowat te pletter aan het werken, en heeft nood aan vakantie, maar de eerste 2 weken zijn nu geannuleerd. Geen idee hoe of wat… dat vind ik zo moeilijk: het niet weten wat er gaat gebeuren. Maar ja, het is voor iedereen zo, hè. Maar toch.
Augustus lijkt inderdaad ook al heel onzeker te worden. Ik hoop dat er in het najaar iets mag, maar zoals je zegt, zolang er geen vaccin is…
Ik lees dit drie dagen voor jullie oorspronkelijk vertrek, nu al die “als’en” veranderd zijn in “njet”. Heel jammer, hopelijk zit het er later op het jaar nog in. En ook al is het op zich “maar” een reis en is het belangrijkste dat jullie gezond zijn, op reis kan je toch op een heel andere manier tot rust komen als thuis. Dat missen, dat is gewoon heel heel jammer.
Wij zouden binnen drie dagen normaal ook vertrekken naar België om familie te bezoeken, maar ook dat zal moeten wachten. Ik probeer het nuchter te bekijken “we zijn contact via videocalls gewoon, maakt niet uit als het wat langer duurt”, maar tegelijk vraag ik mij soms af of zelfs één bezoek er dit jaar in gaat zitten.
Ja, ik denk dat je het tere punt raakt. Het is het mentale, het gevoel echt weg te zijn, niets te moeten… het is op een andere manier tot rust komen dan thuis. Zoals je zegt. Als we het al kunnen inhalen dit jaar, zal het niet de volle 4 weken in één keer zijn, dus herorganiseren gaan we sowieso moeten doen. En ik zie het nogal somber in eigenlijk. Maar ja, we zien wel.
Zoals je zegt: zal zelfs één bezoek er dit jaar inzitten voor jullie? Een mens vraagt het zich toch af hè, hoe lang dit zal duren. En ik kan me best voorstellen dat je er nuchter mee probeert om te gaan, maar dat ook bij jou het gemis soms steekt.