Satur9Ik wilde hier vandaag een bericht zetten over mijn bezoek aan de oncoloog donderdag, dat alles daar goed ging. Tumormarkers nog steeds OK, na de beangstigende episode vorige winter is alles nu toch in orde. Volgende maand nog een controle bij de gynaecologe, en in september een pet scan. Bottom line: alles goed.
En dan ging ik het eens hebben over de (vervroegde) menopauze. Het bericht staat klaar, maar ik weet het niet zo. Meneertje Mertens heeft het overlezen, maar ik weet het nog steeds niet zo. Ik voel me er niet goed bij, en ik publiceer het dan ook maar niet. (*)
In deze corona-tijden, namelijk, voelt het niet goed. Mijn gezondheid is heel belangrijk en dat zal altijd zo blijven, maar ik wil het er nu gewoon niet over hebben.
Ik wil eerder zeggen: mensen, hou je toch aan wat ons opgedragen wordt. Ook al ben je het er niet mee eens. Ook al heb je je bedenkingen. Je bedenkingen doen er even niet toe.
Ik vind de ons opgelegde maatregelen zelfs nog wat slapjes en ambigu. Probeer daar zelf eerder iets aan te doen en ze wat strenger te maken, dan de gaten in de ambigue regels op te zoeken en erin te duiken en te doen alsof er niets aan de hand is.
Want: je brengt mensen in gevaar.
En het gaat al lang niet meer om “de oudjes” die de grootste slachtoffers zijn van deze pandemie. Dat is zo, en dat blijft zo MAAR: het is allemaal veel groter en omvangrijker geworden. We lopen momenteel het gevaar dat onze gezondheidszorg compleet implodeert.
Ook jongere mensen worden ziek, twintigers, dertigers, veertigers. Zij kunnen ook zo ziek worden dat ze moeten opgenomen worden in het ziekenhuis, op intensieve. Zij gaan genezen. Ze gaan een paar weken zwaar ziek zijn, maar ze gaan genezen.
Maar het probleem is: zij nemen bedden in die anders gebruikt kunnen worden voor oudere mensen. Ze gaan teveel bedden innemen, onze gezondheidszorg (ziekenhuizen, dokters, verpleging, zorgverleners) gaat overbelast zijn, en we gaan in een situatie belanden (in Italië is het al zover) dat dokters gaan moeten kiezen wie ze behandelen en wie ze laten sterven, omdat er niet genoeg plaats is. En dan gaan we nog maar niet denken aan zorgverleners die zelf ziek worden.
Dus:
Blijf thuis. Zaag en klaag daar niet over. Drink dat theetje of koffietje of biertje thuis. Draag zorg voor jezelf. Draag zorg voor je gezin. Draag zorg voor je familie. Draag zorg voor anderen. Draag zorg voor de mensen die tot een risicogroep behoren of het moeilijk hebben. Ga wel eens wandelen. Of eens fietsen. Dat mag.
(*) en dan valt een tijd later mijn frank: ik heb nog een vakantieweetjes-bericht om te delen! Dat ben ik vergeten! Maar da’s dan voor volgende zondag. Tijd zat, namelijk.
Mijn letters staan precies wat scheef op mijn letterbak.
Hear, hear… het gezonde verstand is bij velen onder ons zoek! Maar mss moet een mens wat miserie meegemaakt hebben om te realiseren dat het leven zo kostbaar is.
Ja, misschien is dat wel zo. Hopelijk kunnen zich weer wat meer mensen “inleven” als ze zich realiseren dat het niet enkel om ouden van dagen gaat.
Dank voor deze blog. (Nog) teveel mensen onderschatten de ernst van deze toestand. Het getuigt van een grenzeloze naïviteit te denken, dat het enkel anderen overkomt.
Zonder dank 🙂 Ik vind dat dus ook. Het is nu zo dat het iedereen kan overkomen.
Mooi logje. Ik blijf thuis, zelfs die wandeling laat ik achterwege… Er lopen hier toch nog teveel toeristen te wandelen. Blij dat ik deze week alles via de computer mag doen voor school. Mijn enige zorg is mijn moeder van 97… Gelukkig kunnen we iedere dag bellen.
Ik ga vanaf morgen fietsen. Voorlopig elke dag korte eindjes om te profiteren van het beloofde mooie weer, en daarna verder opbouwen.
Toch zien dat je wat beweging krijgt hè.
Draag zorg voor je mama, inderdaad, gelukkig dat je kan bellen.
O fietsen, ja, dat is een goed idee! Mijn fiets staat al de hele winter op stal. Ik ga de batterij meteen opladen.
De mijne is netjes opgepoetst, mijn fietskleren liggen klaar. Zin in!
Veel plezier met het fietsen!
Wij gaan ook fietsen. Eindelijk wat beter weer, daar moet van geprofiteerd worden.
Fijn dat de ziekte onder controle is. Toch altijd weer spanning hé, zo’n controle.
Ja, zeg wel, en de conditie moet ook weer wat opgevijzeld worden na teveel stilzitten door dat slechte weer.
Ja, elke spanning leidt steeds opnieuw tot een piek van spanning en onrust. Waardoor ik het best wel vervelend vind dat er een maand zit tussen oncoloog en gynaecologe, ik vermoed dat ik in april weer een pieker-curve ga opbouwen. Maar nu even niet 🙂
Mooi geschreven, dank je wel!!!
Dankjewel 🙂
Hoewel je het er liever niet over wilt hebben, doet het toch deugd om te horen dat je ziekte onder controle is.
Wat de toestand m.b.t. dat vermaledijde COVID-19 virus betreft, zijn we het helemaal eens. Veel mensen leken de ernst van situatie t/m/ gisteren niet echt in te zien, hopelijk zal het verstand vanaf vandaag zegevieren bij iedereen. We kunnen dit alleen samen aan en dat begint met het maximaal beperken van sociale contacten.
Veel plezier met je fietstochtjes deze week. Pas op jezelf.
Ik ben opgelucht, want ik heb me toch weer behoorlijk ongerust gemaakt. Onvermijdelijk, maar vervelend.
We zijn het inderdaad helemaal eens wat het virus betreft. We kunnen maar hopen dat door herhalen en herhalen iedereen beseft wat de ernst wel is.
Dankjewel! Ik ben altijd voorzichtig.
Conditie opbouwen, dat is een heel goed plan!
Ik heb er al wat ervaring mee, maar na deze rotwinter zit ik toch weer onverwacht diep.
Goed blog. We blijven hier ook thuis (op een flinke wandeling na).
Dankjewel! Dat zijn wijze dingen. Een wandeling mag inderdaad nog altijd, moet eigenlijk. Ook voor de gezondheid.
Prachtig en zo waar geschreven, Anne. Je hebt helemaal gelijk. Ik heb de link naar je blog gedeeld op Doldriest.
Dankjewel Marion! En erg fijn dat je mijn blog deelt! 🙂
Het kan niet genoeg benadrukt worden!
Zo is dat. Met z’n allen steeds op datzelfde nageltje blijven hameren. Want het is nodig.
Ik blogde dit 2 weken geleden al een kreeg een berg shit (ook anoniem en van niet bloggers) over me heen. De eerste beste dag dat Brabant ‘dicht’ was zag ik mensen een verjaardag vieren en in een hok bij een sportclub zitten. En nog en nog dat gezeur, wanneer realiseren we ons allen dat dit geen gewone griep is maar je ook beter kan worden en restverschijnselen kan hebben aan je longen?!
Dan over wat je niet wil schrijven, bewaar het publiceer het als het wel goed voelt. Over een poosje kijk je er misschien anders tegenaan.
Ongelooflijk toch dat je daarvoor dan zo behandeld wordt.
Het is zo hè, het is veel erger en we moeten ons daar ook naar gedragen.
Het bericht staat inderdaad nog tussen mijn concepten. Volgende maand heb ik nog een controle, misschien voelt het dan beter aan. Ik gooi het niet weg in ieder geval.
Zo mee eens, met je oproep! (En toch fijn te horen dat je goede uitslagen hebt gehad)
Dankjewel 🙂
En of je gelijk hebt!!
Ik begrijp maar niet waarom mensen zo egoïstisch en onnadenkend kunnen zijn, getuige de Lockdown feestjes toen het nog net even ‘kon’…..
Fijn nieuws voor jou bij de oncoloog. Die spanning is ondraaglijk. De rust deze dagen, weken is je zo gegund.
Ik vrees dat het vooral uit dommigheid is dat mensen zo doen…
De contradictie tussen de opluchting na mijn controle en de onrust over het virus is wel groot. Vreemd gevoel.
En tóch is het feit dat het met jouw gezondheid nu goed gaat belangrijk genoeg om te melden. De tijd die nu achter de rug is moet voor jou nét zo schokkend geweest zijn als de huidige situatie voor veel mensen, Op dát moment was de dood voor jou minstens net zo dreigend als nu voor menigeen. Bovendien overlijden er wereldwijd ook vreselijk veel mensen aan die ellendige ziekte al is die dan niét besmettelijk.
Angst is altijd moeilijk en kán een slechte raadgever zijn.
Voor mij is er niet heel veel reden om m’n levenswijze aan te passen, domweg omdat we niet meer zo in grote groepen mensen komen, naar buiten gaan is belangrijk voor ons en blijf ik dus gewoon doen, wel bij voorkeur in rustige stukjes natuur. Eerlijk gezegd ben ik niét zo bang en lijkt teveel isolatie me eerder kwaad dan goed doen., althans voor gezonde mensen. Maar het is waar, dat kun je niet aan hun neus zien. Dus al te intiem moet het niet worden.
Dankjewel voor je doordachte reactie, rietepietz. Ik ben blij dat ik hier dat kleine beetje toch al gedeeld heb, en dat jullie me vertellen dat het toch ok is om erover te schrijven en dat het zelfs moet. Ik neem dat mee, en zal daar ook iets mee doen.
Angst is inderdaad een heel vies beestje.
Ik ben echt blij voor jou dat je niet echt bang bent, en dat je ook niet echt bang hóeft te zijn. Ik kan me voorstellen dat jullie levensstijl sowieso al paste in de huidige voorschriften, dus is het fijn dat jullie zich toch niet al te veel moeten aanpassen op dat vlak. En voor de rest kunnen we maar zo goed mogelijk doen als ons gevraagd wordt, afwachten en hopen. Meer kunnen we niet doen. Dag per dag. En niet teveel piekeren, want dat helpt toch niet.
Precies, dat doe ik ook niet en geniet jij voorál van de mooie uitslagen, dat mag natuurlijk ook in deze tijd . Uiteindelijk heeft iedereen z;n eigen pakje te dragen. Behalve dat is goed nieuws zéker nu belangrijk. Maar ik begrijp wél je gevoelens. Toen Henk 19 jaar geleden genas van al vrij gevorderde darmkanker op zijn 65ste voelde ik me wel eens schuldig als ik hoorde over heel jonge mensen die niet mochten genezen. Maar toch…. kom maar op met jouw goednieuwshow, er wordt niémand beter van als je er niét over schrijft toch? Integendeel, bij alle ellende die we nu over ons heen krijgen zijn er óók mensen die nog midden in jouw gevecht zitten en goed nieuws héél goed kunnen gebruiken.
Wat me er zelf aan dwarszit, is dat het maar een halve goednieuwsshow is. Er is een deel dat goed is, er is een deel dat niet goed is. Niet levensbedreigend, maar ik kan het gewoon niet goed noemen. Dat deel, dat voelde aan als een klaagzang. En misschien mag dat ook wel, ja. Maar als ik er geen goed gevoel bij heb, als ik de juiste toon niet vind om erover te schrijven, de juiste woorden, dan kan ik het ook niet gerust publiceren. Snap je?
Maar er is in ieder geval al het goede nieuws, en daar heb je gelijk in: er zijn genoeg mensen die dat goed kunnen gebruiken.
Ah, dat snap ik, eerst even zélf alles op een rijtje hebben. Daar is trouwens schrijven een prima hulpmiddel bij.
Zo is dat!
Wij blijven ook thuis… op een kleine wandeling na.
Hier een fietstochtje nu en dan. Mijn man moet wel werken, pakjesleveranciers hebben veel werk!