Op donderdag is het hier Throwback Thursday. Dan bedenk ik een willekeurige zoekterm, en zoek aan de hand daarvan foto’s op in mijn fotoarchief.
Vandaag: Oosteeklo.
Dorp in het Meetjesland, niet het oosten van Eeklo of Oost-Eeklo maar gewoon: Oosteeklo. Waar mijn roots liggen, en waar ik in mijn jeugd vele dagen doorbracht bij mijn grootouders, en alzo herinneringen maakte. Een nostalgische blogpost.
Dorp van de varkens. En ze zijn er trots op. (Oosteeklo-dorp, mei 2015)
Voor alle duidelijkheid: Oosteeklonaars zijn dus varkens, zoals Gentenaars Stropkes zijn en Aalstenaars Ajuinen.
Om het hoekje. Ook in dit café zijn wat van mijn roots terug te vinden.
Stroomstraat. Waar in 1943 een bom op een tram gedropt werd, en vele doden vielen. Een trauma dat de gemeente voor altijd meedraagt.
Fietsen tussen de maïs. Grens Oosteeklo – Ertvelde. (augustus 2018)
Of op het kruispunt Antwerpse Heirweg – Volpenswege. (april 2019)
In de Rijkestraat. Alwaar die roots stevig wortelen. Daar rechts achter de dixie de boerderij waar we melk gingen halen. Zo vers van de koe. (augustus 2018)
Het huis van de roots in de Rijkestraat. Toen mijn grootouders allebei overleden waren, werd het leeggemaakt. Ik ging nog één keer mee, om herinneringen vast te leggen.
Vanuit de woonkamer. “De villa”, zoals die genoemd werd. In 2004 restaurant. Geen idee wat het nu is.
De keuken. Ik heb het gevoel dat ik me er elke vierkante centimeter van herinner.
De tuin. Die niet meer leek op wat hij vroeger was. Het gras achteraan (achter de struiken en de koterijen) was een grote moestuin vroeger. De eerste deur was “het kot van Mee”, de tweede deur “het kot van Pee”. Daarachter was een laatste kotje met het toilet. Buiten dus. Jaja.
In “het kot van mijn Mee” stond een grote ketel (zie schouw op de koterijen) waar toen ik klein was, potten in geweckt/gesteriliseerd werden. Heel lang geleden, mijn herinneringen zijn vrij vaag. Ik herinner me wel dat ik de geweckte snijboontjes erg lekker vond, en die smaak later nooit meer teruggevonden heb.
Als laatste een foto van een regenboog boven de vroegere moestuin. Kermis (augustus) 2001.
Een foto van het maken van een foto.
Leuk hoor. Met foto’s erbij worden onze herinneringen zo tastbaar.
Ja hè. Ik ben nog altijd blij dat ik toen foto’s maakte van het huis.
Wat mooi om zo terug te gaan. Dus als ik dit zo lees, zou iemand je varken kunnen noemen en jij ziet het als herkenning naar je Dorp 😉 *grapje*
Mijn moeder vindt het in ieder geval een compliment als ze haar varken noemen 😀 Zelf voel ik me niet zo aangesproken, mijn roots liggen wel daar maar ik ben geen echte Oosteeklonaar 😉
Ik zie buitenstaanders (zoals ik) al kijken bij het roepen hahaha
Het ‘kot van mee’ en het ‘kot van pee’ – lady- en mancaves avant la lettre 🙂 !
Hahahaha, schitterend! Inderdaad!
Het is ook mijn Zoetie’s geboortedorp en Schone Moeder en Schone Vader wonen nog steeds in Oosteeklo 🙂
Ha, zo leuk! Jullie kennen het daar dus ook goed!
die koten doen me denken aan het huis van mijn tante en oom (en ja, ook daar moest je voor de WC naar buiten). Bij mijn grootouders langs moeders kant moest je zelf erf over en was er zo’n hartje in de deur.
Dat was wel schattig hè, zo’n WC met een hartje in de deur. Maar in de winter toch vooral: KOUD!