Ik had voor deze week precies 7 foto’s, maar ik vind het nogal saai om mijn eigen regeltjes te volgen, dus ik plak er nog wat extra foto’s van 2018 tussen.
14 oktober 2018. Wat moesten (mochten) we toen doen? Mijn outfit geeft een hint.
Souvenirtjes van een feestje van mijn zus en schoonbroer. (15/10/2017)
Lili en opa. 16 oktober 2016.
17 oktober 2017. Ze kwam al eens mee toen Janna me naar de bestraling voerde, en pakte daar de omstaanders en de verpleging en passant in. Hier moest ze nog een beetje acclimatiseren op papa’s schoot.
17 oktober 2018. Hier werd Pipa eerder ingepakt.
18 oktober 2003. Wat was Lies toch ook een schattig poppemieke.
Vroeg verjaardagsfeestje, blijkbaar.
Iets met een boot en een accelerometer. (19/10/2006)
19 oktober 2018. Ik kwam wat vaker op bezoek, mama begon zich namelijk stierlijk te vervelen op de neonatale, en heel hard te verlangen naar het moment dat dit kleintje naar huis mocht. Wat afleiding was dus welkom. En ik was altijd blij het kleine muizeke van dichtbij te mogen aanschouwen.
Eten in grote hoeveelheden, een deel voor ons en een deel kraamkost. Kraamkost komt namelijk lang van pas in het gezin van een prematuur baby’tje. Van gelijk welk baby’tje eigenlijk. Van gelijk welk gezin dat in zwaar water zit eigenlijk, of dat nu door een nieuwe baby is, of door een vroeggeboorte, of door een overlijden. Rouwkost en kraamkost. Echt waar, als je niet weet wat te doen of te zeggen om mensen te helpen, breng dan eens een voorraadje eten. Je weet echt niet hoe content ze daarmee zijn.
Mijn bureau op 20 oktober 2004.
Het is geen goede foto, maar wel een prachtige foto. Mijn meisjes. (20/10/2018)
(en echt jong, wat was het weer vorig jaar veel beter dan nu!)
Elke donderdag duik ik in mijn fotoarchief. Fotoarchief dat 20 jaar teruggaat en vrij nauwkeurig bijgehouden is. Ik probeer bij elke dag van de week een foto te voorzien, uit een willekeurig jaar.
Zalige outfit! Bij mij zou het bolleke een andere kleur hebben, maar we zouden wel samen kerst kunnen vieren zo 😉
Lief van je, die kraamkost! Ik heb het zelf nog maar zelden gemaakt, omdat het vanop afstand nogal moeilijk is, maar wanneer het kan, doe ik het ook.
Hahaha wat zalig! Hier in Gent zouden wij ook goed kunnen samenwerken hoor, en moest het van mij afhangen, we vormden een kartel.
Maar, sidenote: in Gent stemmen wij nog steeds met potlood en papier. En dan is mijn rode bolletje eigenlijk een weergave van hoe het eruit ziet in het stemkotje, want het is een rood potlood 😀
Haha, oeps 🙂 Die link had ik eigenlijk ook wel moeten kunnen leggen, want ik heb nog nooit elektronisch gestemd 🙂
Is ’t echt? In Zwitserland? Daar zou je verwachten dat er elektronisch gestemd wordt, toch?
De Zwitsers zelf stemmen wel al deels elektronisch, maar ik mag niet deelnemen aan de Zwitserse verkiezingen (daarvoor moet je staatsburger zijn en dat kan ik pas ten vroegste binnen 5 jaar worden) en in de Belgische ambassade wordt er ook nog met potlood en papier gestemd 🙂
Is wel raar, vind ik, dat je vanuit het buitenland nog met potlood en papier stemt. Zou toch makkelijker zijn om dat elektronisch te doen? Zal wel met veiligheidsoverwegingen te maken hebben, neem ik aan.
Ja, ik heb mij dat ook afgevraagd 🙂 Wij moesten wel al op woensdag gaan stemmen, dus onze stemmen zullen wel op tijd daar geraakt zijn, maar toch, ’t lijkt zoveel omslachtiger. Tegelijk had ik ook de optie om zelf mijn stemformulier op te sturen (dan kan je vermijden zelf naar de ambassade te moeten, want dat lukt natuurlijk niet altijd), wat ik niet gedaan heb, omdat ik niet zeker was dat ik het dan op tijd in België zou krijgen. Maar of dat dan zo veilig is?