In dit korte reeksje deel ik Spotify playlists die losjes gebaseerd zijn op de lijstjes in High Fidelity van Nick Hornby. Het lijstje met lijstjes vond ik hier en de Spotify playlist vind je onderaan dit bericht.
Het volgende lijstje: Songs Rob would like to have sung at his funeral.
Ik denk daar wel eens over na, ja, over welke muziek ik wil op mijn begrafenis. En daarbij blijf ik liefst van al ver weg van de stereotiepe dingen.
Een must is Eulogy van Tool. Ja ja, doe mij maar een ferme lap lawaai op mijn begrafenis. Deze lap lawaai hoor ik graag en is een beetje toepasselijk in ieder geval. Wel jammer, geen Tool op Spotify, dus zet ik het hier via Youtube.
https://www.youtube.com/watch?v=vtJ2f8_lfn4
Vervolgens. Neil Finn, Wherever You Are. En/of Crowded House met Four Seasons in One Day. Omdat een beetje Neil Finn moet, natuurlijk.
There Is a Light That Never Goes Out van The Smiths. Ik weet niet goed waarom. Omdat het een beetje luguber is? Ik hoop dat er iemand toch eens kan grinniken dan.
Fleetwood Mac met Landslide. Omdat dit zo pakkend is dat iedereen gewoon bij de eerste noot zit te bleiten. En dat moet ook wel eens. Catharsis.
Omdat een beetje weemoedige dansmuziek ook mag: Saudade van Arsenal. Wiebelt met zijn allen een beetje mee.
De Smashing Pumpkins mogen op mijn begrafenis ook niet ontbreken natuurlijk. Dan ga ik voor het lange, weemoedige Galapogos. Goed voor de offerande. Grapje, grapje, het zal een seculiere dienst worden. (wat zou de gemiddelde pastoor vinden van Tool in zijn kerk, moeha)
Eindigen doe ik met We Haven’t Turned Around van Gomez, zodat jullie allemaal met de zakdoek in de hand het gebouw kunnen verlaten.
Hmm voor de een of andere reden denk ik in deze context altijd aan klassieke muziek.
Het adagio in G minor van Albinoni… dat is een must voor mij.
Ik ben ernaar aan het luisteren… heel melancholisch. Het klinkt ook bekend, eigenlijk, en vertrouwd. Mooi.
Ik weet dat mijn keuze niet bepaald standaard is voor een begrafenis, maar het is mijn muziek, en ik denk dat voor wie mij kent, klassieke muziek vreemd zou overkomen. Hoewel ik er ook mee opgegroeid ben, daar niet van. Waarbij ik dan steeds moet terugdenken aan de clash op de trap, daar waar de klassieke muziek van in de woonkamer en de rock van in mijn slaapkamer elkaar ontmoetten 🙂