281. Verzin je vaak doemscenario’s?
Ja. Ik ben daar heel goed in. Ik kan daar ook heel ver in gaan. Maar allemaal in mijn hoofd. Ik spreek die doemscenario’s zelden uit. Jammer, want als je ze luidop ventileert, blijkt al snel hoe belachelijk ze zijn.
282. Wat stel je vaak uit?
Administratie. De voorschriften voor mijn pillen vernieuwen. Dingen met een deadline schuif ik graag op tot net voor die deadline. Ik ben een procrastinator pur sang.
283. Zijn dieren net zo belangrijk als mensen?
Dieren zijn belangrijk, maar niet zo belangrijk als mensen. Neen, eigenlijk geeft dat niet weer hoe ik dat aanvoel. Dieren zijn anders dan mensen, vooral. Ik denk niet in termen van belangrijkheid.
284. Hoe zeker ben je van jezelf?
Niet. Ach, dat klinkt zo melodramatisch. Ik ben al veel zekerder van mezelf dan vroeger, en ik weet wat ik kan en wat ik niet kan. Maar ik ben niet zelfzeker.
285. Wat was een onvergetelijke dag?
Dat ben ik vergeten.
286. Wat durf je niet aan jezelf toe te geven?
Als ik het niet aan mezelf durf toegeven, hoe zou ik het hier dan begot durven schrijven?
287. Om welke filmscène moest je huilen?
Oeie. Filmscène. Te lang geleden. Ik moest meehuilen met Amber in Kinderziekenhuis onlangs. Heel mooie serie. Heel moedig meisje.
288. Wat was je laatste goede idee?
Oei, euh, ik heb zoveel goede ideeën dat ik er nu even niet kan opkomen.
289. Welk verhaal zou je met heel België willen delen?
Ik heb mijn borstkanker-episode hier op mijn blog gedeeld, en wil dit met iedereen delen die er nood aan heeft.
290. Vergeef je mensen makkelijk?
Eén van mijn slechtste karaktertrekken. Neen, ik vergeef mensen niet gemakkelijk. Ik vergeet niet, en ik vergeef niet altijd. Sommige dingen kan ik niet opbrengen om te vergeven. Sommige dingen onthoud ik voor altijd, sommige dingen blijven oneindig in mijn binnenste woelen en wringen en rondspoken.
Lieke startte het, ik vond het bij NerdyGeekyFanboy, vele bloggers begonnen ermee, Sara doet het ondertussen ook, en ik nu ook. Elke dinsdag 10 vraagjes beantwoorden. Vast rubriekje.
Oh, dat laatste is zo herkenbaar! Ik heb het ook absoluut niet makkelijk met vergeven (vergeten, daar spreek ik niet eens over). Ik probeer een van de ergste dingen die mij ooit is aangedaan, te vergeven en dat is verdomd moeilijk.
Ik heb het proberen opgegeven. Ik leg me erbij neer dat ik nu eenmaal zo in elkaar zit. Maar voor alle duidelijkheid: het gaat enkel over dingen die erg ver gaan. Geen futiliteiten. Ik ga ervan uit dat dat bij jou ook zo is.