Je bent bevroren. Zit in een bubbel. Staat onder een stolp. De tijd staat stil.
Je wil het uitroepen. Het is hoofdpaginanieuws. Grote letters in de krant.
Maar het leven gaat door. Andere mensen hebben plezier. De wereld blijft draaien.
Terwijl jouw wereld stilstaat.
Dat was het gevoel, toen. Het slijt, gelukkig, met de jaren. Maar de dingen worden nooit meer als ze waren. De wereld is voor altijd anders.
Hoewel sommige dingen altijd hetzelfde blijven, terwijl ze anders lijken. We blijven 3 zussen. Je bent voor altijd één van de dochters. Je bent voor altijd mama. Je bent voor altijd… nog zoveel meer. Je bent nooit echt helemaal weg. Je blijft in onze gedachten.
Het is al 9 jaar, Christine, dat je er niet meer bent. Maar we denken aan jou. Je bent nog lang niet vergeten.
Veel sterkte ❤
Dankjewel 🙂
Ohhh….. een dikke knuffel!
Dankjewel 🙂
Pfff, jouw zus is geboren in hetzelfde jaar als mijn vader. En die zou nu nog steeds veel te jong zijn om al te sterven, laat staan 9 jaar geleden.
Ik wens jou, jouw en haar gezin veel warmte, want ook zoveel jaar later doet zo’n verlies ongetwijfeld pijn!
Dankjewel 🙂 Je draagt het verlies altijd mee, dat is zeker.
Een zus verliezen, ik kan me niet voorstellen wat een leegte dat moet achterlaten
Een leegte die nooit echt volledig opgevuld raakt. Het verdriet wordt minder, de randjes worden minder scherp, het gemis en de afwezigheid blijven.
Sterkte! Herinneringen blijven.