Deel je vijf favoriete Youtubefilmpjes. Maak er een reeks van: je vijf favoriete trieste/inspirerende/grappige (pagina 202, opdracht 10)
Ik ben eigenlijk niet zo’n filmpjes-kijker. Nooit geweest. Onlangs ging Pat DiNizio van the Smithereens dood, en ik keek naar de clip van Blood and Roses, en weer viel me op dat ik dat nog nooit gezien had, dat ik eigenlijk niet weet hoe Pat DiNizio eruit ziet.
Maar het geeft me meteen een thema. Ik hou het bij muziekjes, en ik ga 5 filmpjes delen van dode muzikanten.
Dus. We hadden het over Pat DiNizio, zanger van the Smithereens. Veel te vroeg overleden, hij was pas 62. Je kent the Smithereens wel van In a Lonely Place, het duet met Suzanne Vega. Maar ik hou het hier bij het hierboven vermelde Blood and Roses. Ze zien er een beetje niet uit, die mannen van the Smithereens, maar wat een fantastische muziek, en wat een mooie stem had DiNizio toch.
Wie wel een schone vent was maar even dood is, is Chris Cornell van Soundgarden. Ik kan er wel wat lacherig over doen, maar de mens zijn dood heeft mij echt geraakt en ik heb heel veel naar Soundgarden geluisterd de laatste maanden. Waarbij dit nummer er met kop en schouders bovenuit stak:
In dezelfde categorie “niet goed van” maar dat al meer dan 10 jaar: Paul Hester van Crowded House. Triestige clown, moeilijke mens, grapjas, drummer par excellence, vader, partner, vriend, collega… what a waste. Ik mis hem nog steeds, is dat vreemd om te zeggen van een mens die ik niet echt ken? Ik doe u hierbij mijn favoriete live-nummer van Crowded House cadeau, met de man op drums. 1986. Over de zelfmoord van de tante van Neil Finn, how appropriate.
Och ja, en nu we het over een terrible waste hebben, how ‘bout Michael Hutchence? Ik was echt stekezot van INXS in de jaren 80. Als ikeen favoriet nummer moet kiezen, laat het dit dan maar zijn. Niet bekend, maar zo mooi. Ik krijg weer kiekevel als ik het hoor. Veel filmpje is er niet aan, maar uiteindelijk kom ik altijd bij dit soort dingen uit en is het niet verwonderlijk dat ik de meeste filmpjes niet ken zeker?
En dan kom ik in volautomatische modus uit bij David McComb. Nog zo’n terrible waste. Nog zo’n vreemd verhaal. Nog zo’n talent. Nog zo’n favoriete groep uit de jaren 80. Laat ik u gelijk maar een film van bijna een uur cadeau doen. Alstublieft!
PS1: ik heb verdorie niks op vinyl van Crowded House!
PS2: als ik het niet vergeet en er is tijd en ruimte, probeer ik hier een reeksje van te maken. Kan ook zijn dat ik dat meteen vergeet en dat het hierbij blijft.
PS3: kan zijn dat ik hier wreed in herhaling val, ergens heb ik het gevoel dat ik die dingen al tienduust keer gepost heb, maar hey, I don’t care! Het is en blijft goeie muziek.
PS4: Ja, die week dat onze TV onophoudelijk aan staat, is aangebroken. Die week ook dat ik wat verdraagzamer ben tegenover muziek die ik niet kan uitstaan. Ik heb mijn eerste bleitmoment al achter de rug, Music for Life was gelijk nog geen half uur bezig. En ge moet mij niet afkomen met uw cynische commentaar dat het allemaal zou fout is dat we nu ineens wel geld geven en blah blah blah (politieke recuperatie daargelaten), ik vind het gewoon schoon!
