In januari gingen we naar In den beer in Harelbeke. Ik had al een respectabel stapeltje stoffen uitgekozen, maar zag op de tafel nog een rol liggen waarvan ik meteen dacht: dat is iets voor Lies. Want het was met glittertjes, en dat ziet ze graag. En zilverkleurige glittertjes, daarin wil ik wel nog mee. Ik zag ook meteen wat ik ermee wilde maken. Even overlegd met meneertje Mertens en hoppa, daarvan kon er nog wel anderhalve meter mee naar huis.
Ik zat midden in een reeks broeken, maar had een nieuwe machine die ik echt wel eens wilde uitproberen, dus wurmde ik er de trui tussen voor Lies, waarbij ik voor de afwerking die machine kon gebruiken.
De trui die ik in gedachten had, zag Lies wel zitten: de kimono trui die ik ooit uittekende met de NHA naailes. Met een rits bovenaan, dat zou ik doen.
Die rits, viel dat even tegen. Ik had een schattig klein ritsje, want die rits moet er toch maar in voor de sier, die is niet functioneel. Nu, ik kreeg dat schattig klein ritsje er niet netjes in, en daarbij woog dat schattig klein ritsje te veel zodat de boel ging hangen.
Me dan maar in de zetel geposteerd met tornmesje en afvalbakje, en rits eruit gepeuterd. En de halsboord ook weer losgemaakt, want die was niet goed zo zonder rits. Want nu werd het zonder rits, en ook zonder knoop. Gewoon, niks.
Gelukkig had ik de boordband twee keer geknipt, zodat ik direct weer achter de naaimachine kon. Achterpanden gesloten, halsboord aangezet, en hoera, nieuwe machine uitgetest.
Meneertje Mertens mocht die nieuwe machine inrijgen, want met mijn slechte ogen zag ik dat niet meteen zitten. Volgende keer mag hij dat nog eens doen, en daarna probeer ik het zelf, als ik een beetje weet hoe, wat en waar.
En mens, wat naait die coverlock fantastisch. Ben ik blij dat ik van die tweelingnaald verlost ben! Ze naait heel mooi recht, en neemt ook elke hobbel (dubbelgevouwen naad, driedubbelgevouwen naad) zonder morren. I <3 my coverlock!
Schoon kettingske: BAT