Met dat we meer fietsen, soms ook bij mooi weer, begon ook bij mij de nood aan een hoofddeksel zich op te dringen. En pet wil ik niet, en een hoed ook niet. Met zo’n koordeke onder mijn kin zodat hij niet wegwaait, zeker? Het zal wel zijn.
Dus dacht ik zelf iets te fabriceren. Na 2 pogingen was ik er wel uit dat zelf iets maken zonder patroon of voorbeeld, voor mij onbegonnen werk is. Dus ging ik wat zoeken, en bestelden we een patroon van McCall’s. 7 hoofddeksels voor de prijs van 1. Er zitten 2 zomerhoofddeksels bij, waarvan er eentje wel geschikt leek.
Ik viste een stofje uit mijn schuif, een overschot van een stofje dat ik kocht van Patricia en waarvan ik een mooi kleedje maakte.
Hoofd gemeten, patroon overgetekend, patroon uitgeknipt, stof geknipt. Als ik de uitleg van zo’n patroon lees, dan snap ik er meestal de ballen van (niet veel anders dan bij een haak- of breipatroon). Maar ik moet zeggen, het lukte allemaal vlot. En nadat ik weer een tijdje met tricot bezig geweest was, was het naaien met katoen een droom. Zalig! Zo vlot! Zo gemakkelijk!
Het mutske in elkaar steken ging vlot, behalve bij de rekker waar toch wel een foute afmeting in het patroon zat. Maar voor de rest: vlot, en ik vind het een behoorlijk wijs mutske! Het heeft ook wel wat weg van een chirurgenmutske, en het wordt blijkbaar veel gebruikt door kankerpatiënten, maar ik zie het wel zitten om hiermee te fietsen ook!
een super mutske, neemt ook niet veel plaats inideaal lijkt me.
Juist, je kan dat netjes opplooien en wegsteken! 🙂