Iets wat ik maakte tijdens mijn blogstilte.
Een tijd geleden kocht ik van Patricia 2 stukken stof van elk 2 meter. Beiden supermooi. Alleen had ik geen idee wat ermee te doen, dus lagen ze mooi te wezen in mijn schuif. Nu liggen daar nog wel stofjes mooi te wezen. Soms weet ik wat ik ermee ga doen. Voor sommigen wacht ik rustig af tot het juiste patroon van het scherm op mij afspringt. Zo van: “kijk! hier ben ik! ik ben het perfecte patroon voor je stofje!”.
Zo geschiedde met dat ene stofje van Patricia. Een heel mooi, dun katoentje (had ik wat meer kennis van zaken dan zou ik een meer adequate naam voor de stof kunnen geven, maar ik moet het dus houden bij een dun katoentje) in grijs en wit met een bloemetjespatroon. Ik zag La Printanière op mijn scherm verschijnen en wist: dat is het! Dus werd het patroon aangeschaft.
Ik ging een beetje aan het twijfelen over de maat en of dat wel zou lukken, een katoenen kleedje zo zonder rits, dus besloot ik het eerst te maken in een teststofje. Een heel vrolijk katoentje dat ik wel leuk vond, maar ik twijfelde eraan of ik dat wel zou dragen, dus dat was wel goed voor een testkleedje.
Het patroon is gewoon poepsimpel, een rechttoe rechtaan kleedje zonder frullen. Alleen de zakken erin maken het iets moeilijker. (het kleed lijkt nergens naar op de paspop wegens paspop bekleed met iets fluweelachtigs waartegen het kleed keihard gaat plakken. tegen dat ik het kleed op de paspop gekregen heb, is het kleed helemaal gekreukeld en helemaal goed wil het niet)
En ik vind het resultaat heel geslaagd. Het enige dat ik wat minder vind, zijn de poffende mouwtjes, die zijn mijn ding zo niet.
Dus het vrolijke testkleedje draag ik ook.
Net hetzelfde gemaakt in het mooie katoen. En ik vind het fantastisch geslaagd.
De stof en het patroon gaan perfect samen.
En ik draag het kleedje ook supergraag. Wel zoals ik mijn kleren wel vaker draag: met een zwart shirt en een zwarte legging onder. Dat er geen rits in zit, is absoluut geen probleem: het kleed wordt ook zo gemakkelijk aan- en uitgetrokken, en het zit vreselijk gemakkelijk.
Aangekochte patroontjes zijn bij mij hun geld wel waard, want ik gebruik die meer dan 1 keer. Het is ook tof te merken hoe je de eerste keer onzeker bent en soms wel sukkelt, om dan de tweede keer je vooruitgang op te merken. En dit patroon zal ik zeker nog vaker gebruiken.
Het is zelfs al een derde keer gebruikt. Ik had een miskoop van een stofje liggen: iets synthetisch, heel erg dun en doorzichtig, en vreselijk glibberig. Geen idee wat ik ermee kon doen, tot ik dit patroon gemaakt had. Dit kon ik doen met dat stofje! Zou heel erg mooi zijn boven een zwart shirt en zwarte legging, want het motiefje vond ik wel mooi.
De stof was een drama om mee te werken, glibberde alle kanten op. Gaandeweg versimpelde het patroontje om zoveel mogelijk obstakels te vermijden: zakken stak ik er niet in, en ook de mouwen verdwenen ergens onderweg.
De afwerking lijkt op niet veel, en ik had beter een andere kleur garen genomen in plaats van wit, maar toch, ik vind dit een leuk resultaat!
(het andere stofje ligt dus nog steeds in mijn schuif te wachten op een bestemming)
Ik vind het super mooi! Ik ga dat patroontje ook eens bekijken.