Het was een wonder dat ik nog wist hoe ik hier moest inloggen, maar kijk.
Tja, er zijn zo wat dingen die me erover doen denken mijn blog te reanimeren. Zoals het zoveel dagen zonder vlees gedoe. Ik ga daar niet aan meedoen, nee. Ik heb hier een partner die zeer donker kijkt als het over veggie gaat, een 16-jarige die zo mogelijk nog donkerder kijkt, en een 12-jarige die toevalligerwijs (omdat het al jaren de gewoonte is) op de veggiedag in de stadsschool blijft eten, en er niks aan vindt. Niet lekker. Soms gewoon niet eet. Dat kan velerlei redenen hebben, bedenkt u ze maar, maar het wakkert haar enthousiasme voor zoveel dagen zonder vlees niet bepaald aan. De 18-jarige ziet dat blijkbaar al wat beter zitten, en ik ook wel een beetje, maar het had meer voorbereiding nodig gehad. Dus misschien wel volgend jaar. Want er zal wel een volgend jaar komen voor dat ding. Maar toegegeven, het kriebelde wel een beetje.
En dan is er de wijvenweek. Ergens in maart. Daarvoor heb ik me ingeschreven. Dan wordt het hier helemaal weer wakker.
En denk ik verder. Wat vang ik hiermee aan? Ik ben niet bepaald hip, geen ijverig wijf, ons huis kan niet zo in de boekskes… allee ja, ik borduurde en haakte voor het opeens zo hip werd (geboortekaartjes en geboortesuiker waren huisvlijt, en nog veel meer), maar nu heb ik er geen zin in. Ik vind ons huis wel schoon (in de zin van mooi, niet proper), maar ik richt het toch niet zo meticuleus in dat het op een plaatje lijkt, en daarbij, met de kinderkamers gaat dat al helemaal niet want met zo’n stel grote, daar doe je je zin niet meer. De weekmenu, daar kan ik mee opnieuw beginnen, maar voor de rest, we zien wel zeker…
Dus, voorlopig: de revival van de weekmenu. Allee hoppa!
Juij, ik kijk ernaar uit om hier weer dingen te lezen.
🙂 Kon ik nu ook eens “vind ik leuk” bij de reacties klikken Veerle, dan had ik dat gedaan.