Mijn blog is zo dood als een pier. Feit. Op een occasionele schop in de kont na. Feit. Dat is wel duidelijk. Nu vraag ik me al een tijdje af of ik daaraan iets zou doen in de zin van de posting die ik er net opgezet heb. Eten. Bloggen over eten. Zou ik? Ik weet het niet.
Het is namelijk zo: ik weekmenu al een tijdje. Ik weekmenu al lang, maar deed dat tot voor kort enkel op een papiertje dat onder mijn toetsenbord resideerde. Via Facebook belandde ik bij weekmenuten, een blog waar een aantal dames hun weekmenu online zetten. Ik heb er na wat sukkelen mijn draai in gevonden, en zet nu op mijn vrije woensdag ons weekmenu online.
En nu vraag ik me af of ik dat weekmenu ook hier zou publiceren. Ik twijfel wat, want uiteindelijk is het herkauwen. Anderzijds, het is mijn weekmenu, en ik doe ermee wat ik wil, toch? En misschien kan ik er af en toe wat meer commentaar bij geven. En elke week van woensdag soepdag doen.
Ik twijfel dus, hoewel ik normalerwijs niet zo’n twijfelaar ben.
Wat denkt u, allerliefste volhoudende lezer die hier toch soms nog eens terechtkomt?
Doen! Misschien krijg je de smaak wel weer te pakken *duimt*
Wat dat herkauwen betreft, het zijn niet altijd dezelfde mensen die dezelfde blogs lezen hé. Ik zou zeggen: doen en dan vooral met wat commentaar. En die soepdag, dat zie ik ook wel zitten (om hier bij jou te komen lezen hé). Wie weet steekt het mij aan om wat meer werk te maken van mijn soep.
ben al blij dat je geen reclame maakt voor Dettol. Feit. 😉
Blog jij je weekmenu’s maar. Wie weet komt er hier dan ooit wel eens variatie op de tafel!