Dit stokje heb ik al heel erg de ronde zien doen, en via Lien belandde het bij mij. Mijn eerste stokje.
Dingen over mezelf, liefst in de categorie rariteitenkabinet, die mijn lezertjes nog niet weten. Da’s een beetje moeilijk, want er is altijd wel iemand die iets weet. En de dingen die niemand weet, die hou ik echt wel liever voor mezelf. Dit heeft dus veel denkwerk gekost.
- Ik doe graag de was. Alles wat vuil in de wasmand belandt mooi op kleur sorteren, en dan de wasmachine in. Netjes ophangen (sokken bij elkaar, ondergoed bij elkaar, en zo), en als het droog is er netjes weer afhalen. Mooi in stapeltjes leggen. Dat moet gestreken worden, dat niet. Wat niet moet gestreken worden, netjes opvouwen. In stapeltjes sorteren, dat in die kast, dat in die kast… enzovoort. I love it. Heerlijk overzichtelijk.
- In gezelschap word ik niet graag aangesproken over wat op mijn blog staat. Zo één op één heb ik er geen probleem mee. Ook niet via mail, en in de reacties al zeker niet. Maar in gezelschap? Grrrr. Dan ga ik vermijdend gedrag vertonen. Een blog is natuurlijk per definitie publiek, en dus kan je erop aangesproken worden, ook als je in gezelschap bent, het is onvermijdelijk. Maar toch… aaaaargh.
- Ik had graag bibliothecaris geworden. Dat past wel een beetje bij die stapeltjes was, weet je wel. Alle boeken mooi in categorieën, alles mooi geclasseerd. En tussen de boeken wonen, leven en werken. Maar ergens is het foutgelopen, en ben ik iets anders gaan studeren. Het blijft voelen als een gemiste kans. Voel je niet geroepen om te beginnen over avondonderwijs: dat zie ik niet zitten. Is veels te lastig.
- Ik beschik over een heel vreemde combinatie van zeker van mezelf en onzeker over mezelf. Ik weet best wel dat ik het goed doe, en toch twijfel ik daar bij momenten heel hard aan. Maar misschien is dat net wel goed. Alleen heb ik het gevoel dat ik soms te hard twijfel.
- Ik ben op een blauwe maandag (zaterdag of zondag zeker?) nog naar de Chiro geweest. Na 2 keer hield ik het voor bekeken: ik vond er niks aan, zat liever op mijn gemak thuis boekjes te lezen.
Zo, da’s toch beter gelukt dan ik verwacht had. Ik gooi dit stokje door (ik hoop dat het goed terechtkomt, mikken is mijn sterkste punt niet) naar Marijke, de koukleum, pierre du coin en Jurgen (als die daar tijd voor heeft?). Nu ga ik mijn was ophangen.
Hihi… op zeven januari hebben we alleszins al een geestig onderwerp… gniffel gniffel.
Leuk leuk. Na 25 jaar weet ik dan iets meer over mijn grappige tante.
Hoeveel Marijke’s ken jij?
Seg, Marijke (ik ken er 2, maar slechts eentje ervan heeft een weblog), zal ’t gaan ja? Braaf zijn op 7 januari of ik wil Li niet meer vasthouden 😉