Meneertje Mertens en ik verkennen graag stoffenwinkels. Stofjes zijn therapeutisch, en ik denk dat Meneertje Mertens het fijn vindt dat ik er vrolijk van word. Dus wij nog eens op zwier, zaterdag, naar Sint-Niklaas. Naar de Modecoupon.
Winkel gevonden en binnengestapt, alwaar we een beetje verdwaasd rondkeken. Naar de grote trap, naar de galerijen met stof overal rondom ons. Hm. Wat is me dat. Nog een trap, naar een benedenverdieping. Daar eens gaan kijken. Daar wel rollen stof, maar ook dezelfde galerijen met hangende stof. Deed me denken aan een mortuarium. Iedere keer als ik zo’n gordijn wegtrok, dacht ik een overledene te zullen aantreffen. Er waren gelukkig geen overledenen aanwezig. We liepen er nog een beetje rond, en ik verbaasde me over de ongelooflijke hoeveelheid gordijnstoffen die er blijkbaar beschikbaar is.
Terug naar boven, waar dames achter togen stonden, maar ze leken me zo onaanspreekbaar dat we maar gewoon de winkel weer buitengestapt zijn. Alwaar ik dacht: dat klopt gewoon niet. Op die website staan modestoffen ook. Dat kan niet! Dus keek ik nog eens heel goed rond en wat bleek? De Modecoupon met modestoffen was aan de overkant van de straat! Aaaaaaaaargh! Spurt naar ginder en ~zucht~ van opluchting… allemaal mooie kleurtjes en rollen en katoen en tricot en wat nog… zalig! Snoepjeswinkel! Hehe. Achteraf hebben we er toch goed mee gelachen, met dat mausoleum van gordijnstoffen.
