(Klik op bovenstaande foto om naar het fotoalbum te gaan, foto’s genomen door meneertje Mertens)
Dinsdag keerden we nog eens terug naar mijn roots, naar Assenede. Daar hadden we een mooi fietstochtje uitgestippeld met de routeplanner van fietsnet.be.
Het weer was niet echt zomers, maar mooi genoeg om te fietsen. Dreigende luchten, maar geen regen, en dat is het voornaamste. Veel wind was er wel, die meneertje Mertens bij momenten hartsgrondig vervloekte. Zo’n kilometerslange, rechte weg met wind op kop, dat is soms een beetje ontmoedigend. Maar achteraf ben je natuurlijk wel tevreden dat je het gedaan hebt, toch? En een beetje roodverbrand ook.
We startten op een plaats waar ik het nog goed kende van een jaar of 35 geleden, tussen de kreken de Grote Kil en de Kleine Kil. Waar ik meteen ingehaald werd door een schimmig verleden, ofte Lea die meteen kwam vragen of wij wel een visvergunning hadden. Nee, maar we gaan dan ook niet vissen. Fietsen gaan we doen. We mogen hier toch staan hè? Jazeker. En er werden nog enige verhalen uitgewisseld over verleden en heden, waarna Lea weer wegsjeesde.
Een eerste stop maakten we al vrij snel bij de Bodemloze Put. Waarna het verder ging naar het gezellige stadje Philippine. Daarna genoten we van de weidse zichten en de stilte. Weinig grote wegen daar in die streek, weinig verkeer, weinig lawaai. Zalig. Het Isabellakanaal staken we over via een mooie fietsersbrug, we reden er ook een zalig stuk over een fietspad door bossen en velden. Ook onverharde fietspaden kwamen we tegen, en hier en daar een stuk kasseien, op een bepaald moment voelden we ons een beetje als de coureurs in Parijs-Roubaix.
Volgende stop was de Notelaarbrug over het Leopoldkanaal, een heel mooie brug. Een eindje verder mochten we weer een mooi afgescheiden fietspad op, waar de weidse vergezichten weer opvielen, en we tot ons plezier ook wind mee hadden.
Daarna stopten we nog eens aan de Grote Geul, waarna het schimmige verleden met al dan niet zelfverzonnen verhalen over de “dode kreek” mij weer even inhaalde (of zouden die verhalen over de Bodemloze Put gegaan hebben?).
Vandaar gezwind terug naar onze auto en de Kleine en Grote Kil.
Een mooie fietstocht van een kleine 40 km, waarbij de wolken vaak dreigden maar hun dreiging pas ten uitvoer brachten toen we al lekker in de auto naar huis reden. Fantaserend over een huisje kopen op de dijk, een b&b, groenten kweken, een webshop openen en wat nog allemaal. Dromen.