Vaste rubriek op zaterdag: week in beeld. Een greep uit de telefoonfoto’s die ik maakte van zaterdagochtend tot vrijdagavond. Soms eens een foto door Meneertje Mertens. De laatste tijd ook vaker foto’s met de Nikon. Maar vooral foto’s van mijn telefoon.
Niet al te veel foto’s deze week. En ik begin meteen met twee slechte foto’s, maar wel met mooie kleurtjes. Dinsdag reden we in de ochtendspits en onder een mooie hemel naar Gent.
Op de kleine ring.
Ik maakte er een korte wandeling in de stationsbuurt. Nooit eerder gezien: er zijn daar een paar heel kleine, lichtjes verwaarloosde beluikjes.
Henleykaai. Waar ik wat jonge jaren doorgebracht heb. Begin jaren 80 daar waar het rode pijltje staat, 9e verdieping. Met langs de andere kant (slaapkamers) een zalig uitzicht op Gent. Ik zie het zo nog voor me. De torens. De stad. Soms vuurwerk, met de Gentse feesten en eindejaar.
Terwijl we er woonden, werd het gebouw links op de foto gebouwd. Een grote bouwput, veel lawaai, een kraan die boven het appartementsgebouw draaide, de kraanman die elke ochtend om 7u15 op zijn laddertje naar boven ging, en elke namiddag om 16u15 weer naar beneden ging. Het Provinciaal Instituut voor Handel en Secretariaat. Later, eind jaren 80, ging ik er naar school, en zat vaak in een lokaal op het gelijkvloers aan de kant van het appartementsgebouw. Heb er heel vaak zitten kijken naar de ramen van het appartement waar we ooit woonden.
Ik woonde er graag, op de Henleykaai. Ik ging er minder graag naar school, op de Henleykaai.
Na mijn afspraak ging ik met de trein naar huis. Eerst door de gebruikelijke fiets-zooi waden. Goed nieuws: de Fietsambassade neemt het beheer van de fietsenstallingen over. Gezien het mooie werk dat ze leveren aan het station Gent-Dampoort, ben ik er zeker van dat ze de fiets-zooi aan het station Gent-Sint-Pieters eindelijk goed gaan aanpakken. En dat het Koningin Maria Hendrikaplein eindelijk, na vele decennia (echt, ik weet heel mijn leven al van niks anders) eens fietsvrij gaat worden.
Wanneer begonnen de werken aan Gent-Sint-Pieters? In 2005. 20 jaar geleden dus. Ein-de-lijk zijn de laatste perrons (1-3) aan de beurt, en wacht ik op mijn treintje op een nieuw (edoch half afgewerkt) perron. En nu ga ik eens doen gelijk al die ouwe Gentse zagen: ik vind er niks aan, aan dat nieuwe stationsgebouw. Echt waar.
Hoewel het toch eens een mooie foto kan opleveren ook.
Kijk, nog iets waar ik me aan erger. Al die mooie borden van vroeger verdwijnen. Hier in Gent: roze borden. F*cking roze borden. In Waarschoot zijn het nog blauwe borden, maar ze zijn ook veranderd, veel cleaner en saaier geworden. Jammer vind ik dat. Noem mij een ouwe zaag, I don’t care.
Gelukkig hebben ze het oude gebouw niet volledig afgebroken. (dat prachtige stationsbuffet, trouwens, is een Starbucks, zucht).
Donderdag, wandelingetje van station Gent-Dampoort naar het AZ Sint-Lucas. Als ge mij een nieuwjaarscadeauke wilt kopen, be my guest.
Colorspiced is the place to be.
Het Patershol.
En hier eindigt mijn week in beeld. Hoe was jouw week?
Fietsenzooi, dat mag je wel zeggen. Hoe vindt iemand daar zijn gerief terug? Of “lenen” ze een rijwiel van een ander zoals dat tegenwoordig schering en inslag is?
En die fietsenmassa maakt het plein voor het station zeer ongezellig en vies. Er moet daar dringend iets veranderen!
Het is nu inderdaad de ‘laatste’ fase na 20 jaar, maar het gaat nog drie jaar duren! Ik kom er wekelijks en blijf het daar een soep in de werf vinden.
Het blijft vreemd hoe ik de ene keer heel vlot kan reageren en de andere keer totaal niet😉
Hier in Rotterdam zitten al die fietsen onder de grond in een gratis fietsenstalling.
Je maakte veel kleurrijke beelden. Leuk om je levensgeschiedenis te lezen.
Ik heb nog wel uitleg bij het woord ‘beluikjes’ nodig.
De fietsen liggen daar duidelijk volledig in de knoop. Daar mogen ze wel eens iets aan doen.
Het resultaat van het nieuw station mag er niet zijn… jammer dat het zo’n saaie doos is geworden. En inderdaad, die roze borden! Het is sowieso mijn kleur niet.