Vorig jaar is het er niet van gekomen, maar nu had ik me voorgenomen: een blogbericht met de eindconclusies is leuk, dus dat moet er komen. Waarschuwing: het is lang.
De Fransen zien zelf het bos niet meer door de bomen van hun snelheidsbeperkingen: van 90 naar 50, van 50 naar 30, van 30 naar 50, van 50 naar 80 voor 150 meter en terug naar 30. Terug naar 80. Van 30 naar 90 (!!). Tegen dat je het bord gezien hebt van 90 moet je alweer afremmen naar 50. Voor toeristen is het veel moeilijker want die proberen zich wel aan de regels te houden en de Fransen niet. Of je 80 of 90 mag, hangt daarbij nog af van departement tot departement.
De snelheidsremmers (bij ons in de mobilhome liefhebbend de “BOULT!!” genoemd), je hebt ze van alle soorten. Strikt gereglementeerd, maar je weet nooit hoe hoog of steil ze gaan zijn. Met de camper rijd je de meesten best niet sneller dan aan 15 km/u op, of je hangt samen met je huisraad tegen het plafond. Sommigen moet je schuin over omdat ze te hoog zijn en de watertank tegen de snelheidsremmer schuurt. Handig is om de bewegingscurve van de auto’s voor je in de gaten te houden, zo zie je al hoe hoog ze zijn. Heel af en toe zijn ze niet aangekondigd, dat is altijd wel een plezier als je ze zelf niet in het snotje hebt. Not. En dan heb je nog de valse bulten, die geen bulten en dus plat blijken te zijn, waardoor je hersenen iets raars doen en het kriebelt in je buik.
Frankrijk blijft het land van de rotondes. Rond steden is het telkens weer prijs, rotondefestijn. Het ellendigste: verkeersplateaus voor en na een rotonde. Wie bedenkt het toch!
En ah ja, voorrang van rechts! Er zijn regio’s waar de voorrang van rechts algemeen is, je rijdt een dorp binnen waar aan het begin staat: in dit dorp is de voorrang van rechts-regel van kracht. Dus: opletten aan alle zijstraatjes, ook al is het een onverhard karrenspoor. Uiteraard is het een middel om de snelheid te remmen. Soms staan er ook voorrang van rechts-bordjes als er enkel een straat op links is. Bijzonder.
In Frankrijk moet je (net als in België) volledig stoppen aan een stopbord. Je voertuig moet volledig stilstaan. De Fransen volgen deze regel rigoureus op, er wordt blijkbaar streng op gecontroleerd en beboet.
De wegen waren bij momenten bedekt met een wit goedje. Eén keer moesten we er ook door rijden terwijl het goedje aangebracht werd, de mens van de werken zei dat we het konden verwijderen van ons voertuig met water met witte azijn. OK dan. En de camper hing inderdaad onderaan vol. Pfhah. Bleek gebluste kalk te zijn, wat aangebracht wordt op de wegen bij voorziene hitte, het wegdek zou er dan tot 15 graden minder heet worden. Het goedje was er pas volledig af na de wasbeurt bij Vroman op het eind van de vakantie.
Veel motoren en oldtimers stinken verschrikkelijk naar benzine, of naar ethanol? Ik vraag me oprecht af waarom oldtimers niet van een nieuwe motor voorzien mogen worden. Maar: de motoren die meerijden in de Tour de France, ruik je nauwelijks.
Over de motards gesproken: 95% van degenen die wij zijn tegengekomen, houden zich niet aan de snelheidsbeperkingen en verkeersregels. Witte lijnen, bochten, whatever, wij steken voorbij waar en wanneer we willen. De regel dat je als motard mag voorbijsteken in een file, is blijkbaar uitgebreid tot: wij mogen overal en altijd voorbijsteken, ook al rijdt het voertuig voor mij aan de maximaal toegelaten snelheid. Brengen we daarbij onszelve en anderen in gevaar: je m’en fous. Echt, wat wij allemaal gezien hebben van stommiteiten, je houdt het niet voor mogelijk.
Patsertjes in Frankrijk: ow yeah. Met sportauto’s met knallende uitlaat, motoren en oldtimers. En liefst op het parcours van de Tour de France, een dag voor de rit of de dag zelf. Zodat we zoveel mogelijk mensen ambeteren, hen in onze uitlaatgassen laten zitten en een ruis in hun oren bezorgen.
De natuur in Frankrijk is prachtig. Zoveel diversiteit, zoveel groen, zoveel bossen, de bergen… soms krijg je het waanbeeld dat de milieuproblemen veraf zijn. Maar dat zijn ze niet. We hebben de hele reis opgelet dat we ver weg bleven van natuurbranden, en het viel dit jaar nog meer dan vorige jaren op hoe weinig insecten er zijn.
De vele bordjes “extinction lumières publiques” vielen ook op: veel dorpen en gemeenten zijn er trots op (en terecht) dat de straatverlichting tussen pakweg 23u en 6u uitgeschakeld wordt.
Dit jaar hebben we echt geluk gehad met het weer. Weinig regen, veel zon, niet de loeihete hittegolfdagen (we zaten tussen twee hittegolven in), kortom: over het algemeen zalig weer. Hoera! We hebben al andere vakanties gehad!
Gevolg van het goede weer: het fruit was dit jaar extreem lekker. Zelfs kersen uit de supermarkt waren delicieus. Veel kersen, meloen, en nectarines gegeten.
Frankrijk is rijk aan plekken waar je kan wildkamperen, en zo hebben we er wat heel mooie gehad. “Ergens op een bergtop slapen” behoorde tot de favorieten, zoals op de Col du Béal en de Col du Semnoz.
Jammer wel dat er veel hippe menskes met wellicht gehuurde campervans op de baan zijn, die geen benul hebben wat ze doen. Zoals hun vuilwatertank gewoon laten openstaan en dus laten leeglopen op de plaats waar ze staan, of al rijdend een vies spoor achterlaten.
En dan heb je de categorie mensen die overal hun voeten aan vegen (en die het kapot maken voor iedereen): grijswater lozen in een riool (mag niet!), toiletcassette legen in een beek, vuilnis achterlaten…
Terwijl er ook de camperaars zijn die de regels volgen, en die de plaats waar ze gestaan hebben properder achterlaten dan ze was. Veel camperaars hebben de trots om een plek zo achter te laten dat je niet ziet dat ze er geweest zijn.
Mannen gaan overal plassen waar ze maar willen. En plein public, tegen hagen, bomen, zelfs tegen picnic bankjes. Eerlijk gezegd vind ik het als vrouw een prerogatief van de man waar iets beperkender mee mag omgegaan worden. Het stinkt, weetjewel.
In dezelfde lijn: honden. Mogen alles en overal. Aan de lijn houden? Doen we niet joh. Plassen all over the camperplaats? Natuurlijk. Drollen achterlaten? Je m’en fous. Echt waar, zoveel gezien (en geroken, meh), zoveel geërgerd, ik vind het een verschrikking.
De Tour zelf? Goh. Onze ervaring dit jaar was minder goed dan de vorige keren. Nooit eerder maakten we het mee dat we door de politie zonder pardon en zonder uitleg of reden weggestuurd werden. Weggestuurd van plaatsen waar geen verbodsborden stonden. In Caen zelfs weggestuurd om achteraf op TV te zien (we stonden op een goed herkenbare plek bij een watertoren) dat er andere campers stonden. Serieuze domper op onze ervaring, dit.
Het aantal camperaars dat de Tour volgt, lijkt de laatste jaren echt geëxplodeerd. Het is stukken moeilijker geworden om een plekje te vinden om te staan. De vorige paragraaf hangt ook samen met dat teveel aan campers. We hebben dit jaar bewust geprobeerd om op bergen te gaan staan, maar we denken dat we dat in de toekomst niet meer gaan doen. Sowieso hadden we op voorhand al beslist in 2026 en 2027 niet naar de Tour te gaan, omdat beide starten in het buitenland. En nu zijn we blij dat we die beslissing al op voorhand gemaakt hadden.
In Frankrijk hebben we een voorkeur voor de camperplaatsen van Camping Car Park. Ze vallen soms vies tegen (soms ook letterlijk vies), maar hun Campings Mon Village zijn over het algemeen wel goed, of goed genoeg voor ons. Prijs/kwaliteit en zo. Het zijn oude gemeentelijke campings die overgenomen zijn door CCP, meestal is er veel groen, veel ruimte, en in de maanden juli en augustus is het sanitair open en kunnen er ook reizigers met caravans en tenten terecht. Vaak heerst er een gemoedelijke sfeer.
We merkten dit jaar verschillende keren dat solidariteit onder camperaars geen fabeltje is. Met als mooiste voorbeeld de keer dat we met z’n allen vast stonden op een veld, en de boer ons hielp om daaruit te geraken. De solidariteit is er, en geeft een goed gevoel. En ook de boer waren we heel dankbaar.
Ik ben uitermate tevreden van de foto’s die ik maakte met mijn Nikon. Ik heb er minder gemaakt, maar er zitten foto’s tussen waar ik al jaaaaaren van droomde. Happy happy!
Ik had mijn handwerktas mee, en niet voor niets. Getuige dit stapeltje granny squares voor een dekentje.
Koken in de camper ging heel goed, ik vond het zelfs plezant. Koken in een beperkte ruimte, en soms ook met beperkte middelen, het ging me goed af. Ik deed het bewust rustig aan, in plaats van vanalles tegelijk te doen, deed ik de dingen na elkaar, zonder ermee bezig te zijn hoeveel tijd dit dan wel kostte. ChatGPT heeft me een paar keer geholpen om een lekkere maaltijd in elkaar te steken met een beperkt aantal ingrediënten. Alleen in de periode dat we ziek waren, heb ik minder gekookt. Misschien schrijf ik nog wel eens een blogbericht over koken in de camper.
Over de olifant in de porseleinkast van deze reis hadden we het nog niet: we zijn allebei serieus ziek geweest. Het kwam zonder dat we het goed doorhadden wat er eigenlijk aan de hand was, maar achteraf beseften we dat we inderdaad covid gehad hebben. Waarbij Meneertje Mertens een ergere variant had dan ik. Die vooral langer bleef aanslepen, en zelfs nu nog niet helemaal voorbij is. Hoesten, snot, vermoeid… het heeft zeker zijn invloed gehad op onze reis.
Meneertje Mertens heeft er vooral het gevoel bij dat hij veel gemist heeft, door de vermoeidheid en het vele slapen. Er was een dag dat hij 5 uren geslapen heeft, in de voormiddag, namiddag en vooravond.
Een ander gevolg is dat we weinig buiten gezeten hebben, en veel veel veel minder gewandeld en gefietst hebben dan verwacht. De puf was er niet, de energie was er niet. Wat we probeerden, stuitte op een muur van vermoeidheid en bij Meneertje Mertens ook kortademigheid.
Daarnaast zijn we ook vertrokken met een fiets (van Meneertje Mertens) die niet in orde stond: in de fietsenwinkel waren ze er niet in geslaagd om in 6 weken tijd de fiets te repareren, we zijn dan maar zo vertrokken, maar in de bergen lukte ermee fietsen helemaal niet. Jammer, jammer.
Daarnaast waren er nog wat dingen die ik bewust vermeden heb op mijn blog: het overlijden van een nicht kort na ons vertrek, waar ik toch wel mee bezig geweest ben. En mijn ma is een paar keer opgenomen in het ziekenhuis, en daar hebben we ons toch wel zorgen over gemaakt. Steeds verder weg rijden van België, waar niet alles goed liep: griezelig. Ze is weer thuis en het laatste deel van de reis waren we een stuk geruster, gelukkig. En Herman is de beste: hij heeft mijn ma als een arend in de gaten gehouden, en ons perfect op de hoogte gehouden. Waarvoor onze grote dank.
De eindconclusie: de reis was niet de topper waarop we hoopten, daarvoor gingen teveel dingen mis. Maar: we hebben zoveel moois gezien, we hebben genoten van de bergen, we hebben genoten van de natuurpracht, we hebben genoten van het leven dichtbij elkaar, we hebben genoten van de vrijheid.
En we zijn al aan het denken wat we volgend jaar gaan doen.
Dat ziek worden op reis is heel jammer. Vooral omdat jullie er toch vrij lang last van hadden.
Frankrijk is heel mooi, heel gevarieerd, maar geen fietsland, dat vinden wij jammer. Er is geen goede infrastructuur en er zijn veel hellingen, wat het natuurlijk heel mooi maakt.
Ik hoorde deze morgen op de radio dat campers steeds meer in zijn tegenwoordig. Het lijkt me leuk om zo op vakantie te gaan!
Interessante conclusies. Wij hebben ons vooral aan het lawaai van motorrijders, brommers etc. geërgerd. De decibellen in Frankrijk waren echt veel luider dan in Nederland. Over andere dingen en one gehele fietsvakantie wil ik nog bloggen.
Ik ben benieuwd naar hoeveel km’s jullie reden want jullie zagen veel uithoeken.
Jammer dat jullie toch wat teleurstellingen hadden met de Tour de France. En zeker jammer was het gesukkel met de gezondheid. Beterschap voor je hele familie.
Complimenten voor je vakantieblogs. Onderweg een congruent verhaal schrijven is geen sinecure met alle verplaatsingen en bijkomende zaken. Het was leuk meereizen
Het was fijn om weer mee te kunnen lezen! De mooie landschappen waren alweer om van te watertanden. Zo jammer dat er altijd mensen zijn die naar niets kijken en zich onbeleefd gedragen en het zo voor iedereen verpesten. Benieuwd naar wat het volgend jaar wordt.
Wat heb ik genoten van jullie reisverslag door Frankrijk! Jammer van die covid, zeker met zulke lange naweeën. En dan nog de zorgen om je moeder erbij… Gelukkig is ze aan de beterhand en wordt ze zo goed verzorgd door Herman, dat moet een hele geruststelling zijn.
Voor mij extra leuk om alles te lezen over campings, lozen, tanken en boodschappen onderweg. In oktober gaan wij ook met een gehuurde camper naar Frankrijk, en ik heb er zó veel zin in. Eigenlijk al tijdens jullie vorige campervakanties, werd ik besmet. En nu heb ik mijn echtgenoot ook over de streep getrokken. Hij heeft er nu ook erg veel zin in.
Bedankt voor alle tips! We kletsen er gauw verder over.😉
Uiteindelijk zijn mensen die met een camper op stap zijn ook gewone mensen, je zult er dus óók horken tegenkomen die regels niet voor hen vinden gelden. Jammer dat jullie toch een beetje geteisterd werden door ziekte, dat maakt zo’n reis niet leuker.
Klinkt als een bewogen reis. Gelukkig zijn jullie precies wel in staat om te focussen op de vele mooie momenten en niet op de tegenslagen, want die waren ook wel talrijk precies dit jaar. Ik ben ook al heel benieuwd waar jullie volgend jaar naartoe gaan trekken!
Ja Frankrijk met zijn vele ronde punten haha, ik kan me er soms wel aan ergeren. Maar het blijft een fijn vakantieland natuurlijk! Bedankt dat we mochten meelezen en meegenieten!
Dank voor je uitgebreide eindverslag.
Een van de redenen waarom we toch hebben besloten om geen camper aan te schaffen is dat het zo enorm camper-druk is geworden. Niet alleen in het hoogseizoen maar ook in voor- en najaar (dankzij de grijze golf waar we zelf ook toe behoren, haha).
Met tussenpozes en stukjes heb ik toch weer met plezier al je verslagen gelezen. Jullie hadden ups and downs maar ik kijk wel uit naar de foto’s met de nikon nu je Tour teneinde is.
Je eindconclusie is machtig en sommige dingen kan ik me levendig voorstellen.
Nu allebij goed herstellen 🙏🙏🙏👍😀
gelukkig heb je de tijd, de vrijheid en je eigen camper om later dingen over te doen… de foto’s zagen er toch vaak fantastisch “vakantie” uit.
Nu eerst die gezondheid weer op punt krijgen eh.