Maandag 28 juli
Het regent pijpenstelen als ik wakker word, en het blijft regenen. We zijn duidelijk wat te vroeg terug richting midden-Frankrijk getrokken. Het is ook behoorlijk koud, en het lijkt alleen maar kouder te worden. Het wordt een dag waarover weinig te vertellen valt: lezen, haken, slapen (ik niet, Meneertje Mertens slaapt uuuuuren), series kijken, koers kijken, eten maken, en vroeg gaan slapen. Zo kan het ook wel eens als we op reis zijn.
Dinsdag 29 juli
Het zonnetje priemt naar binnen als ik wakker word. Hoera! Het wordt een betere dag. Gisteren maakte ik in Komoot een wandelingetje, dat gaan we doen vandaag. Maar eerst koffie, beetje rondlummelen, energie verzamelen, verslag van gisteren schrijven (haha, 3 zinnen lang, wat een werk). En dan klaarmaken.
300 meter na ons vertrek gaat het al bergop, en deze keer is Meneertje Mertens degene die zaagt en klaagt. Over het algemeen ben ik dat, en hoewel ik het hem niet toewens, ik ben blij dat ik voor een keer het beste vooruit geraak. Het is een eind bergop, klopt, maar via asfaltwegen en minder steil dan de wandeling in La Bégude-en-Mazenc. En het is ook minder warm dan toen. Ideaal wandelweer vind ik, zonnetje en een fris briesje. Meneertje Mertens vindt het koud.
Eau potable? Drinkbaar water? Hm!
Ik kan maar niet genoeg krijgen van al die mooie uitzichten.
Eenmaal boven op de berg, bij de overblijfselen van het middeleeuwse kasteel, is het meer dan de moeite waard.
Prachtige uitzichten, de ruïne is fascinerend, en het is hier zo rustig. Niemand te zien. We hebben de berg voor ons alleen.
We kijken rond, gaan een tijdje op een bankje zitten (zalig) en vertrekken weer naar beneden, langs de andere kant van de berg (1100 meter, trouwens, we logeren op 1000 meter). Op deze kant van de berg bevindt zich het middeleeuwse dorp, en wat is dat mooi. “Woont hier zeg” is onze standaard opmerking.
Veel mooie zichten, doorkijkjes, gebouwen, knap.
En zo rustig, nauwelijks toeristen te zien. Die zitten allemaal elders op een hoopje. Haha. Wel overal auto’s die de zichten ontsieren.
Ik had aan Meneertje Mertens beloofd dat het nu allemaal bergaf zou zijn (“dat is ook lastig”), waarna er toch nog een stukje bergop komt. Oeps. We zien een bakker en gaan daar broodjes kopen, en twee stukken pizza voor vanavond. En dan stappen we vlot terug naar de oude camping municipal La Pinède.
Beetje opruimen, eten, rusten, koers kijken, plannen maken voor morgen, pizza bakken, en vroeg in ons bed. Vooral bij Meneertje Mertens blijft het aanmodderen met de resten van die covid in zijn lijf.
Zo mooi en authentiek daar. Die omgeving geeft rust. De naweeën van covid duren lang, hopelijk herstelt hij elke dag een beetje meer.
Het gaat inderdaad elke dag wat beter. We maken er het beste van 🙂
Prachtig daar. Fijn om mee te lopen via de foto’s
Wat een schitterende wandeling! Jammer van die naweeën van covid. Het kan best een paar weken in het lijf blijven hangen. Ik wens meneertje Mertens minder moeheid. Zo jammer dat het net nu moet zijn.
Dank je wel 🙂 Maar het vergalt ons plezier niet en dat is goed. 🙂
leuk om elke dag jullie reisverslag te lezen, grts aan Meneertje Mertens, geniet nog van de natuur en mooie uitzichten, grts conny gls
Maar wél veel prachtige foto’s dus niet voor niets gewandeld.
Mijn hart gaat sneller kloppen, zo heerlijk Frankrijk.
covid is nu echt enorm aan het pieken in rioolwater, vriendin is ook ziek. Gelukkig hebben jullie nu weer verse immuniteit hoop ik dan.