De Tour de France achterna – deel 1

Donderdag 3 juli

Laatste dag werken voor Meneertje Mertens. Ik doe de laatste dingen in huis (nog wat spullen in de camper steken, diepvriezer en koelkast leegmaken, mijn pillen klaarmaken, dat soort dingen), en als Meneertje Mertens thuiskomt, moeten we niet veel meer doen. Hij rijdt nog snel het gras af (lees, maakt de bloemetjes een kopje kleiner, het gras is al serieus verdroogd), we doen een laatste controle van het huis, en vertrekken welgezind richting Frankrijk.

Eerst mag hij zijn hartje ophalen met de laatste tanks te vullen: LPG en diesel. Daarna rijden we naar Car & Truck Wash Vroman in Waregem, zodat we met een blinkende camper kunnen starten.

En dan gaat het naar Frankrijk. Richting Waregem namen we nog autosnelweg, maar dat is nu gedaan (voorlopig toch). We rijden via secundaire wegen, via Roeselare en Ieper naar de Franse grens.

Bekend gebied, de Rodeberg en de Zwarteberg. In het voorjaar waren we hier nog in de omgeving, en in 2014 als ik het goed heb zijn we op de Zwarteberg al naar de Tour komen kijken. Toen nog met onze C8, waar de eerste kiemen ontsproten van het plan “wij willen een mobilhome!”. We zijn een dag vroeger vertrokken omdat we de drukte wat vrezen. We rijden meteen naar het Parc Marguérite Yourcenar in Saint-Jans-Cappel, maar de plek waar we al die jaren geleden stonden, lijkt nog niet doenbaar. We rijden wat verder, zien een groepje campers staan, rijden er voorbij, zien nog een groepje campers staan en gaan erbij staan. Het plekje staat ons helemaal aan: we staan niet alleen, we hebben een mooi uitzicht, er is verkeer op de weg maar het is er niet echt druk. We eten een slaatje en een boterham, en gaan vroeg slapen. Meneertje Mertens is moe na een lange dag. En ik ook. 

Vrijdag 4 juli

De nacht was rustig, behalve een onnozelaar die meende midden in de nacht claxonnerend te moeten voorbijrijden. Vanuit mijn room with a view zie ik de zonsopgang.

Meneertje Mertens maakt de eerste koffie van onze vakantie. We blijven nog wat in bed liggen, genieten van de rust. Plan is om vandaag een fietstochtje te maken in de omgeving, maar Meneertje Mertens ligt weer te slapen en ik heb het hart niet om hem wakker te maken. De voorbije laatste werkweek was zwaar, en met de hitte erbij en een lange dag gisteren, weegt de vermoeidheid door. We hebben nog genoeg vakantie om fietsritjes te maken. Dus hangen we wat rond, de luifel wordt opgezet, pannenkoekjes worden opgewarmd en met aardbeien bij opgegeten.

We kijken naar de wolken en het voorbijrijdende verkeer. En naar de mensen met hondjes die om de zoveel tijd eens gaan wandelen.

‘s Middag maak ik gebakken aardappeltjes, kip en een slaatje klaar. We eten buiten, en zitten in de namiddag ook buiten. Het wordt toch wel behoorlijk warm. Er rijden niet alleen veel campers voorbij, er passeren ook heel veel fietsers. Alleen, met twee, in kleine of grote groepjes. Komende van de Mont Noir gaat het snel, richting Mont Noir iets minder. Het lijkt hier vlak, maar het is toch eerder een nijdig vals plat. Heel veel automobilisten en fietsers filmen als ze langsrijden. Er komt wat meer ambiance, er wordt geklapt en aangemoedigd en gelachen.

In de late namiddag haalt een West-Vlaming een emmertje verf en een rol uit, en kalkt aanmoedigingen voor Matje en Wout op de weg, een Hollander trekt een oranje hesje aan en gaat het verkeer regelen. Waarbij hij dikwijls totaal niet oplet of naar de verkeerde kant staat te kijken. Hilarisch.

Het brede stuk berm langs de weg geraakt langzaam maar zeker gevuld, er wurmen zich nog wat campervans tussen, veel campers rijden onverrichter zake voorbij. Het is hier in de loop van de dag een camperland geworden, en we voelen ons hier goed. We kruipen weer vroeg in onze nest, uitgerust zijn is toch wel belangrijk. 

Zaterdag 5 juli

We voelen ons hier zo goed, dat we de deur vergaten op slot te doen vannacht. Oeps. De nacht was weer rustig, en ik zie een mooie zonsopgang.

We ontbijten weer met pannenkoekjes en aardbeien, en gaan wat buiten zitten. We lopen eens rond om te monsteren wat hier allemaal bij ons staat in camperland. De rij is toch nog serieus uitgebreid de vorige avond.

Tegenover ons is een wijngaard (een nieuwe, vertelt de buurman, het is pas het eerste jaar) en de wijnboer zorgt goed voor zijn baby. Toegangen worden afgezet zodat er geen campers of auto’s kunnen gaan staan. Maar ook kabels worden met fluo-verf gemarkeerd zodat men er niet over zou vallen (mensen te voet of met fiets kunnen er wel nog zitten). Groot gelijk heeft de mens. Respect voor anderen en hun spullen/eigendommen vinden we essentieel.

We zitten buiten en kijken naar alles wat er gebeurt. De lawaaierige Hollander van gisteren is iets minder lawaaierig: kater? Ik kook weer ‘s middags, dat gaat voor mij het vlotst. ‘s Avonds heb ik vaak geen zin meer, en als we ‘s avonds gaan rijden hebben we daar ook geen tijd voor. Biefstuk, gebakken aardappeltjes, een slaatje: het smaakt. Na het middagmaal gaan we weer buiten zitten, we zien hier toch wel heel veel. Voorbijrijdende fietsers in alle maten en soorten (de kleine mannekes op koersfietskes zijn übercute), tot een tandem toe. Meneertje Mertens doet een babbeltje met de buren. Onze ene buur heeft heel veel petjes aan zijn luifel hangen. We weten nu ook dat we dit soort dingen niet willen doen: constant wordt hij aangesproken, worden er foto’s gemaakt enzovoort. Daar hebben wij asociaaltjes geen zin in.

De hele dag zien we volk met stoeltjes en picnic naar boven trekken, richting Mont Noir. Het moet daar onwaarschijnlijk druk zijn. Na een tijdje ga ik weer binnen koers kijken. De reclamekaravaan loopt achter op het schema, is zeker 20 minuten te laat. Er wordt bij momenten hard doorgesjeesd. De karavaan is dit jaar blijkbaar toch weer wat langer dan de vorige jaren, maar door de snelheid wordt er niet echt veel gegooid. Wat richting Meneertje Mertens gegooid werd, gaat hij na de passage gaan geven bij mensen met kinderen die aan de andere kant zitten. Na de karavaan loopt het soms vast en staan ze stil “voor onze deur”

Er blijft een stroom mensen naar boven trekken. We kijken buiten op de tablet naar de koers, dat gaat goed. Het peloton passeert gezwind in één groot blok, ik werp ondertussen een oogje op de tablet en zie dat we vanuit de helikopter heel even in beeld zijn. Zo’n soort panning shot van de rij campers. Na de passage beginnen we op het gemak wat op te ruimen, terwijl ik (alweer met één oog) koers kijk op de tablet. Het opruimen gaat vlot, vinden we, maar toch zijn we nog van de laatsten die vertrekken, haha. De laatste 20 kilometer van de wedstrijd kijk ik terwijl we rijden. Mooie winnaar!

We kunnen vlot weg uit de regio van de koers: geen afsluitingen meer in de richting die we uit willen, en ook niet teveel verkeer, behalve op een smal baantje. Maar alles gaat lekker. We gaan lozen op de aire de services et stationnement camping-car d’Estaires, een plek die op de route naar onze volgende bestemming ligt. We dachten eerst te gaan lozen in Hondschoote, maar dat was toch in totaal 50km extra. Dit is beter. Alleen jammer dat er geen vuilnisbak te bekennen is.

Na het lozen gaat de rit verder richting parcours van morgen. We rijden door mooi landschap. Ik weet dat het hier onderkomen en armoedig is, maar ik vind de streek zo mooi en soms aandoenlijk ook, met de vele kapelletjes en mooie oude huizen/huisjes. Zoals elke vakantie moet ik nog wat in the mood komen en maakte ik nauwelijks foto’s. Dat komt nog wel.

We draaien het parcours op, en beginnen de zoektocht naar een plekje om te staan. We komen veel tegen dat ongeschikt is: al volzet, of naast een mesthoop (gezellig zeg), of het gevoel zit niet goed, of het is te scheef (scheef mag maar het moet nog doenbaar blijven, zin om uit ons bed te glijden hebben we niet), of te alleen… we rijden nog een flink eind. Maar uiteindelijk zien we voorbij Blangy-sur-Ternoise 3 Franse campers in een veld staan (gemaaid graan), en daar gaan we bij staan. We eten een boterham, kijken de eerste Vive le Vélo in uitgesteld relais, en gaan slapen. Met de deur netjes op slot, deze keer.

Verwante Berichten:

• De Tour de France achterna – de eindconclusies
• De Tour de France achterna – deel 11
• De Tour de France achterna – deel 9
• De Tour de France achterna – deel 8
• De Tour de France achterna – deel 7