Vaste rubriek op zaterdag: week in beeld. Een greep uit de telefoonfoto’s die ik maakte van zaterdagochtend tot vrijdagavond. Soms eens een foto door Meneertje Mertens. De laatste tijd ook vaker foto’s met de Nikon. Maar vooral foto’s van mijn telefoon.
Geen idee meer waar we ons zaterdag mee bezig gehouden hebben, maar zondag is het dus tijd voor ons soepfeestje. Eerst een drankje en nieuwjaarsbrieven. (foto’s van het feestje: ik duwde Mevrouw de Fotoschuur mijn fototoestel in de handen, veel keuze had ze eigenlijk niet).
En cadeautjes natuurlijk.
Herman is wel te vinden voor een grapje.
Moeder overschouwt de troepen, met het jongste kleinkind in haar armen, en is content.
Als Lili in huis is, worden er makkelijk gezelschapsspelletjes gespeeld.
Al jarenlang een constante: de meisjes maken tekeningen. Om uit te delen.
Er worden al eens serieuze gesprekken gevoerd.
Bijna gesmolten. Het allerliefste kereltje. Ik heb mijn fix aan baby- en peuterknuffels gehad, dat is zeker!
Dinsdag rijd ik met de trein naar Wetteren. Alles verloopt veel vlotter dan verwacht, zo in de ochtendspits. Waarschoot by night. (niewaarze, het is ochtend).
Gent-Sint-Pieters.
Lukt dat nog, baby flesje geven? Jawel dat lukt nog.
Woensdag meer van hetzelfde, maar dan richting Sint-Amandsberg. Alwaar Otto een pannenkoek eet…
… en de kapster onder grote publieke belangstelling de krullen van Pipa temt.
Vrijdag rijden we in een opwelling naar de Franse Ardennen. Vireux-Molhain, vlakbij het ons welbekende Fumay. Tot voorbij Brussel via autosnelweg, dan switchen we naar secundaire wegen (ook om te tanken) en rijden we voorbij de Leeuw van Waterloo.
Het klaart uit, de zon gaat schijnen, daar moet een foto van gemaakt worden!
Ook van de mooie zonsondergang wil ik u de beeldjes niet onthouden. Gemaakt al rijdend, dus.
Het blijft echter niet zo plezierig, een eindje verder sprint een hertje de weg over, en we raken het met onze rechterbumper. Ik hoop dat het beestje het niet overleefd heeft, want anders is het er erg aan toe, vrees ik. Onze bumper is beschadigd, en we zijn onze nummerplaat kwijt. En we zijn ferm geschrokken. We zijn wel goed verzekerd, dus qua schade komt dat wel in orde.
In Vireux-Molhain blijkt de camperplaats onder water gelopen. Een smoezelige visser met een drankkegel komt ons één en ander uitleggen, we beslissen onze biezen te pakken en naar Fumay te rijden. Ik had de bui al zien hangen (pun intended) en eens gekeken hoeveel plaats daar nog is. Plenty. Meneertje Mertens oppert nog dat die misschien ook onder water staat, maar bij aankomst is alles OK. We staan er ook niet alleen. Lozen en water bijvullen, een plekje zoeken, eten en nog wat bekomen van de tumultueuze rit. Morgen zien we wel weer verder.
Prachtige familie met dito foto’s.
Die leeuw daar ben ik eens opgeklommen met de fietsvakantie. Die heuvel dan.
Fijn dat het voor jullie goed afliep met de botsing. Zulke dingen gebeuren helaas.
Dankjewel 🙂
Ik wil die leeuw ook eens beklimmen. Veel Belgen deden dat als schooluitstap, ik niet om een reden mij onduidelijk.
Het had allemaal veel erger kunnen zijn, we tellen onze zegeningen.
Mooi beeldverslag weer van de week. Knappe foto’s ook van de zonsopkomst vanuit de auto. Jammer van dat ongelukje, gelukkig hebben jullie geen lichamelijk ongemak opgelopen. Voor dat hert zal het minder zijn.
Dat denken we ook. We hopen dat het op slag dood was. Het had allemaal veel erger kunnen zijn voor ons, dus we maken er niet teveel trammelant rond.
Wat een mooie familie.
Jammer van de botsing met het reetje. Ik kan me voorstellen dat jullie erg schrokken.
Zo vrij zoals jullie de biezen pakken en op weg gaan. Het lijkt me zo heerlijk.
Het is inderdaad zalig, we genieten er zo hard van. Met af en toe eens een tegenslag, maar ook dat hoort erbij.
Prachtige familie foto’s! Ze worden groot hoor die kleinkinderen. En ja je kan nog een flesje geven.
Oei dat is verschieten. Gelukkig jullie geen lichamelijke schade en dan nog een drankorgel.
Hopelijk een betere dag!
Ja, ze worden echt wel groot. Nog een beetje en Lili gaat puberen 🙂
We waren inderdaad ferm geschrokken, het had echt wel veel erger kunnen zijn dan dit. Voor onszelf zijn we content, blijft wel het vervelende gevoel over dat hertje.
Begrijp ik 🤗
Heerlijk, zo’n familie!
Groeten uit een zonnig Brugge.
We genieten 🙂
Oh, wat eng van dat hertje. Wij hebben zoiets ooit meegemaakt met een roofvogel in Portugal. Hij zweefde naar beneden, knal tegen het dak van de auto. Hij vloog wel verder weg, maar we hebben er ons heel de dag slecht van gevoeld.
Dat heeft letterlijk een impact ook op mentaal vlak hè. Je schrikt je een ongeluk, en je zit ook in met dat dier achteraf.
Alleen zijn de flesjes van nu minder goed hanteerbaar ontdekte ik, ze hebben een veel grotere doorsnede dan vroeger, echt onhandig vind ik.
Volgens mij ben je in Nederland verplicht uit te zoeken waar een aangereden dier heen ging om het evntueel uit z’n lijden te verlossen. Maar dat weet ik niet zeker.
Ja, je hebt zo van die korte, brede flesjes, die vind ik ook minder handig.
We konden niet stoppen, het was druk (afloop van het spitsuur) en het verkeer was snel, en er was naast de weg geen ruimte om te stoppen. Dat zou levensgevaarlijk geweest zijn (toch stoppen en dan nog uitstappen en naast de weg gaan zoeken), we reden uiteindelijk nog wel 10 kilometer door voor we veilig konden stoppen om de schade te overschouwen. Het zit ons wel wat dwars. We hebben het incident wel aangegeven bij de politie (na een suggestie van mijn moeder, we hadden eigenlijk geen flauw benul wat moet gedaan worden in zo’n situatie).
Politie waarschuwen lijkt me prima, die kunnen dan contact opnemen met andere organisaties die daar iets kunnen doen, boswachters of zo.
Heel mooi de foto.
Sint-Pieter stadion herkende ik meteen, veel heen en weer gereisd als ik nog werkte in Gent.
Mooi station hè!
Heel mooi. Tis al super mooie gerenoveerd dan gans in het beging.
Het gaat wel traag, die renovatie. Ik stond nog op oude perrons 🙂
Komt wel allemaal goed. Hier moet er ook nog veel veranderen in mijn huis.
Ha, leuke vergelijking. Als veelgebruiker van het (spuuglelijke tochtgat) station Dampoort, vind ik het wel jammer. Want voor Sint-Pieters af is, komen daar geen renovatiewerken. En dat blijft maar duren.
Herman liet zich versieren. Dat neemt me voor hem in. Leuk al die foto’s van ontspannen mensen die het naar hun zin hebben met elkaar. Mooie foto’s van de nieuwe dag.
Ik snap dat de aanrijding een grote schrik was. Zijn jullie nog gestopt om naar het hert te kijken?
We konden pas 10 kilometer verder stoppen 🙁 Het was een drukke weg, met snel rijdend verkeer, zonder fietspaden of enige vorm van zijberm… we hopen dat het beestje door de klap meteen overleden is, anders was het er echt wel erg aan toe.
oooh je mag weer baby’s flesjes geven. Ik ben jaloers. Die ruiken zo heerlijk ook.
als je Waterloo passeert moet je wel ABBA luid zingen eh, die regel ken je toch wel?
Shit zeg, dat reetje, ik zou me zot geschrokken zijn.
Ja, baby’tjes ruiken zalig. Flesje geven en ondertussen je neus in die haartjes steken, heerlijk.
Ik vind Waterloo Sunset een betere keuze dan ABBA, als ik contrair mag zijn.
Ja awel, dat arme beestje, geschrokken zijn we zeker. Zindert nog altijd wat na.