Het einde van het jaar nadert met rasse schreden. Maar eerst nog wat business as usual.

Zaterdag ging ik fietsen. Ja, je leest dat goed, fietsen. Buiten. Man, wat was het pokkelastig. En grijs. En troosteloos.

Een typische oude boerderij in de streek. Huisje, schuur, een weide als voortuin waarin het vee graast. Dit exemplaar is wel heel bouwvallig. Maar er brandde toch licht binnen.

Met dit fietsritje bereikte ik mijn jaardoel qua fietsen, maar daarover later meer.

Zondag stapten we tot aan “mijn boom” voor de laatste foto in het project boom. Het was grijs, alweer, en om één of andere duistere reden heb ik niet één scherpe foto. We moeten nog eens terug.

We waren ons gat nog niet gekeerd, of de zon kwam erdoor. Maar geen van ons beiden had zin om terug te keren. Tsss, typisch.

Woensdag ging ik naar de Fotoschuur. Ter voorbereiding van het nieuwe vervoersplan van 6 januari, is De Lijn al gestart met het afbouwen van het aantal bussen. Geen bus 18. En de 76 was tien minuten te laat. Ongeveer half uur staan wachten dus op deze locatie waarvan je hélemaal vrolijk wordt. Not. Schande. Je voelt je een minderwaardige burger als je gebruik maakt van het openbaar vervoer.

Otto zorgde voor het nodige vertier. Hij deed wat baby’s (ik negeer nog even dat hij eigenlijk peuter is) zo graag doen, net als katten trouwens: in een doos wonen.

Hij kwam regelmatig eens knuffels tanken bij oma. Heerlijk ventje. Sloeber tot en met, dat wel. Maar wat een knuffelbeer. Ik weet niet waar ik dat verdiend heb, zo drie fantastische kleinkinderen.

Donderdag. Wat gebeurt er hier?

Of hier? Weet je nog wanneer Meneertje Mertens deze vrolijke snoet trekt?

Inderdaad ja. Als we op het erf van DD Mobilhomes vertrekken met een camper. Maar, voor alle duidelijkheid: neen, dit is

Gelukkig kunnen we er deze eindejaarsperiode tussenuit trekken met een camper uit hun vloot, want we zijn het wachten stilaan echt moe.

We brengen de nacht door in Bellem, waar ik mijn eerste kop koffie op bed krijg.

We rijden nog eens naar huis om wat vergeten spullen op te halen (het klaarmaken en laden was nogal een rush job) en rijden dan door naar Herbeumont, in de provincie Luxemburg.

Het is weer echt camperweer voor ons: veel wind en veel regen. Dat belooft. Maar we nemen ons weer voor om er ons niet veel van aan te trekken, we zijn happy campers in onze camper en binnen chillen vinden we ook leuk.

Onderweg.

Gelachen, maat.

De Semois heeft, net als de meesten onder ons, genoeg van de regen. (de Maas ook trouwens)

Onze tweede woonst voor de komende twee weken.

Niet dat we twee weken weg gaan of naar de zon rijden of zo, want andere pleziertjes en verplichtingen tussenin, maar we gaan er wel van genieten!

Verwante Berichten:

Misschien lees je dit ook graag:

20 reacties

  1. Die bushalte… schandalig gewoon.
    En Otto steelt de show in zijn kartonnen scheepje!
    Twee weken winterkamperen. Zalig gewoon. Ik wou dat ik mijn echtgenoot daar warm kon voor maken. Helaas lukt mij dat niet. 😏

  2. Veel plezier op jullie uitstap! Het slechte weer heeft geen vat op gelukkige mensen in een camper. Blijf op de weg en rijdt niet in een nieuw gevormde rivier 🙂

Zeg het eens?