Satur9Elke zondag: een deeltje van de vakantiefoto’s die ik maakte met de Nikon, en thuis nog bewerkte. Deze reeks gaat door tot een eind in de winter.
Op 2 mei arriveren we in Fossacesia, plaats waar de Giro zal starten. Onderweg kregen we bakken regen over ons heen, waardoor we hier sneller zijn. Er is een camperplaats waar we denken te kunnen lozen, en we willen ergens langs de weg gaan staan. Maar het wordt ons al snel duidelijk dat we moeilijk een goed plaatsje gaan vinden, én we zijn vroeger, dus we gaan gewoon op de camperplaats staan. Met onze neus naar de zee. We vinden het er prachtig.
De dag nadien is het weer nog altijd maar zo en zo. We maken van een droog moment gebruik om eens tot aan Fossacesia Marina te stappen.
De gebouwen daar boven, daar zullen we één van de volgende dagen nog een bewogen tocht naartoe maken.
We zijn aan de Costa dei Trabocchi, waarover later meer.
Onderweg maak ik foto’s van wat ik in de bermen zie.
We kunnen veilig stellen dat niet alles hier zeer toeristisch is, en dat het ook niet allemaal blinkt en nieuw is.
Er is een fietspad, er is een kleine weg, er is een grote weg (de SS16 Adriatica, ik denk niet dat ik het ooit nog vergeet), er is een treinspoor, er is een autosnelweg… maar langs het strand kunnen we niet naar Fossacesia Marina, daar zorgt deze geul voor.
Rechts is onze camperplaats, daarover de komende weken meer.
Het maakt allemaal niet echt een vrolijke en feestelijk indruk, eerder desolaat.
Het duistere weer deed daar veel aan. Het was iets beter bij mooi weer. Het was ook begin mei, dus nog vroeg in het seizoen. En het is ook een eerder arme regio.
Het regenweer was dit jaar bij veel mensen een topic tijdens hun vakanties, bij anderen was het dan weer de schroeiende hitte. Het was profiteren van de goede momenten. Dat men in Italië niet in de eerste plaats aan wandelaars denkt, is me ook al vaak opgevallen….
Ja, het weer wordt stilaan elke zomer weer een issue. Zij het door zware regen, grote hitte of bosbranden. De extremen…
We hadden de indruk dat er inderdaad net iets meer aan fietsers dan aan voetgangers gedacht werd.
Wat ons ook opviel: in Frankrijk heb je op mooie plekken heel vaak bewust gecreëerde plaatsen om te stoppen. Als je door de Gorges du Verdon rijdt bijvoorbeeld: om de zoveel kms is er een plekje om te stoppen en te kijken en genieten van het landschap. Ontbrak in Italië volgens ons echt volledig. Zo moeilijk om op mooie plekken eens te stoppen… jammer vonden we dat.
De terugkijk op jullie reis in Italie. Zo beleef je de trip nog een keer. De blaas silene heb ik dit voorjaar geplant, ze blijft bloeien en de bijtjes vliegen in en uit.
Ha, goed om weten van die blaassilene.
Inderdaad, ik beleef onze reis meerdere keren: in het plannen, in de reis zelf, en daarna in de foto’s 🙂
Dit keer stelen de berm foto’s de show. De verhalen over “lastig een plekje vinden” kan ik me nog herinneren.
Ja, dat was niet echt evident deze keer. Op die camperplaats stonden we goed 🙂
Een mooie terugblik op deze zonnige dag. De zomer lijkt een herstart te nemen, de herinneringen komen weer boven.
Yes 🙂 In de indian summer is het mooi terugkijken 🙂
Een desolate indruk. Ik vind dat wel spannend en mooi in de foto’s. Om er te kamperen weet ik het zo net nog niet.
Het viel er goed mee. Het is onwaarschijnlijk hoe alles mooier wordt als de zon schijnt
zeg zo eindigen met een cliffhanger
Hihi 🙂