Sinéad O’Connor is overleden, dat kon je overal al lezen. Ik ben er toch efkes niet goed van, ze was maar 2 jaar ouder dan ik ben. Teveel miserie gehad, teveel afgezien. Pijnlijk.
Wat had ze een pracht van een stem, én een presence. Van jongsaf aan, toen ze als jong en kwetsbaar meisje (maar tegelijk sterke vrouw) op het podium stond.
Vandaag deelde het Team Neil Finn op Facebook een fragment van She Goes On, dat hij samen met haar zong. Ik zocht het volledige nummer op, goed voor kippenvel. Want het is bevreemdend toepasselijk. Wel jammer dat haar stem niet goed genoeg naar voor komt in de geluidsmix.
Het nummer komt uit het tribute concert for Linda dat Paul McCartney in 1999 organiseerde in de Royal Albert Hall in Londen nadat zijn vrouw overleden was aan kanker. Een plejade aan grote namen, veel zalig goede muziek.
Met ook She Goes On, een nummer dat op verzoek geschreven werd na het overlijden van een vriend van Neil Finn, te vinden op het album Woodface, tekst en uitleg vind je hier op de site van Neil Finn.
Zangeres van prachtige songs, maar worstelend met duizend demonen….
Zo is dat.
Het is heel onduidelijk waaraan ze juist is overleden. Wie weet volgde ze het ‘voorbeeld’ van haar vorig jaar overleden zoon?
Wellicht wel hè. Er worden geen duidelijke uitspraken over gedaan (nu nog niet) maar ik vermoed inderdaad dat het ook haar allemaal te veel werd.
Een dame die ondanks haar zware jeugd (en leven) toch heel wat in beweging heeft gezet…. groot respect ondanks de vele tegenwind die ze ooit kreeg vanuit de conservatief denkende maatschappij.
Voila, zo is dat. Ze werd veel te hard aangepakt. En daarnaast maakte ze in haar leven al zoveel door. Respect.
Jammer, weer een fijne artiest die veel te jong is overleden.
Inderdaad.
Ik vond dat zo’n fantastische artieste en activiste. Ik vind het heel erg voor haar dat ze niet meer verder kon.
Pijnlijk hè. Ze heeft zoveel meegemaakt…
Een getormenteerde vrouw die maatschappelijke dingen in beweging bracht.
Inderdaad.
Ik schrok er ook van. Ik wist wel dat het psychisch al jaren heel slecht ging. Arme vrouw. Zo’n schoonheid ooit met dat prachtige nummer en kaalgeschoren kopje, haar hemelse reeënogen, ik zie ze nog staan op het podium in Torhout, lang lang geleden… Ook ik was toen grote fan. Het leven zat haar flink tegen en daar kon haar schoonheid in stem en uiterlijk niet tegenop.
Ja, het ging al langer niet goed met haar hè, ze heeft veel meegemaakt en werd ook niet onzacht aangepakt in de muziekindustrie.
Haar ogen vielen me ook altijd op.
Ik ken haar oeuvre niet zo goed, alleen dit ene gigantische hit natuurlijk wel. Wat een stem!
Ongelooflijk goeie stem.
Dit=die
Zo jammer !!! 4 jaar jonger dan ik… ben nog steeds in shock
Ennn ook jammer, dat jij niet mee doet met “Zwijmelen op Zaterdag”… wedden dat ze daar morgen meermalen voorbij komt?!
Veel te jong.
Ik ben eens gaan kijken naar de verschillende bijdragen, inderdaad, ze kwam vaak langs.
Op dinsdag is er al mijn muziekpost, een tweede kan er niet bij. Vooral omdat ik altijd uit hetzelfde vaatje tap: ik wil toch wel muziek op mijn blog die ik graag hoor. Moest de dinsdagse blogpost ophouden (wat voorlopig nog niet staat te gebeuren), dan sluit ik me aan 🙂
Een vriendin van me kreeg in 1987 de elpee The lion and the cobra van haar toenmalige geliefde. Ze draaide die plaat zestig keer per dag, ook nadat vriendjelief de benen genomen had. Het liedje Troy vond ik prachtig. En natuurlijk daarna de traan op dat bleke, jonge gezichtje met de grote ogen. Daarna ben ik haar wat uit het oor verloren. Ze had het mentaal niet gemakkelijk heb ik begrepen en haar dood verbaast me niet echt.
Dat is zo, ze heeft heel veel meegemaakt en een zwaar leven gehad. Zo jammer. Je kind verliezen aan zelfmoord moet een verschrikking zijn.
Ik herinner me nog goed welke indruk dat nummer en het filmpje maakten.
Behalve die ene grote hit weet ik eigenlijk weinig van haar, nooit zo gevolgd , maar hoe dan ook vreselijk jong om te sterven.
Veel en veel te jong.
Mijn favoriete nummer was Nothing compares 2U
Blijft een prachtig nummer.
Ze heeft zoveel meegemaakt. Ik denk dat veel mensen haar niet begrepen. Waarom ze haar haar afschoor. Waarom ze de foto van de paus verscheurde. Ze was haar tijd ver vooruit.
Het verlies van haar zoon.
Ik heb haar cd The Lion And The Cobra.
Haar stem is onvergelijkbaar. Knap dat muziek haar therapie kon zijn. Haar dood is een groot verlies.
Je hebt gelijk, ze werd door veel mensen niet begrepen. En daarom beschimpt en uitgestoten. Ze maakte zoveel mee, ze maakte teveel mee.
Met het verlies van haar zoon als het finale moment waarop ze compleet kraakte.
Live was ze ook fantastisch goed. Ik zag op Youtube een fragment uit een optreden op Pinkpop in 1988 of zo: onvoorstelbaar goed.
Bekijk zeker de documentaire op VRT max, nothing compares. Wat opvalt is dat er zaken systematisch niet gezegd worden, zoals haar bekering
Mooie docu. Inderdaad vreemd wel, hoe bepaalde zaken gemeden worden.