Vaste rubriek op zaterdag: week in beeld. Een greep uit de telefoonfoto’s die ik maakte van zaterdagochtend tot vrijdagavond. Soms eens een foto door Meneertje Mertens. De laatste tijd ook vaker foto’s met de Nikon. Maar vooral foto’s van mijn telefoon.
Eerst nog even naar vrijdag. We gingen Piepje ophalen thuis, want ze wilde zo graag bij ons komen logeren. In de auto deed ze eerst nog een tukje.
We aten samen frietjes…
… en ze ging nog eens met opa in het zwembad.
Zelfs met Pipa in huis kon ik ’s ochtends een fietsritje maken.
Er stond een koe in de weg!
Ik kon zelfs een shortje maken voor Otto!
Het kleine meiske hield zich goed bezig, en genoot van de exclusieve aandacht van oma en opa. Ik maakte alleen foto’s tijdens het eten, typisch. (spaghetti)
’s Avonds was ze compléét uitgeteld, en was het vroeg bedtijd.
Zondag, weer enkel een foto tijdens het eten. (check opa, haha) (chipolata, gebakken aardappeltjes, tomaat en worteltjes)
’s Namiddag werd ze opgehaald door mama, papa, Lili en deze cutie.
’s Avonds kropen wij ook uitgeteld vroeg in ons bed.
Maandagmorgen: fietsritje, naar Bentille. Genieten van het vlakke boerenland en de typische boerderijen van vroeger.
Vreemd verkeersbord wel. Geen idee wat de bedoeling ervan is.
Dinsdagmorgen: fietsritje, naar Oosteeklo. Onderweg kom je al eens een bunker tegen.
De kerk van Oosteeklo.
Daar waar ik vele van mijn kinderdagen sleet. (bij de boerderij vooraan rechts gingen we melk halen. Om 18u15. Dan was ze nog warm van de koe).
Ik moest door werken een mottig eind omrijden, maar zag daarna wel nog mooie dingen. Nevel!
Daarna was het tijd voor een lekker ontbijt.
Woensdag: fietsritje, naar Oosteeklo als revanche en verder naar Kluizen.
Ergens aan het spaarbekken van Kluizen. Daar reed ik over wegen waar ik nog nooit eerder was (hier wel).
Deze ochtenden zijn toch echt wel zalig.
Daarna was het weer tijd voor een lekker ontbijt. Op een natte tuintafel met een telefoon die zich iets te enthousiast smeet met kleuren.
Nu we toch bezig zijn met foto’s van eten, doen we maar verder. Lauwwarme salade, perfect summer food.
Donderdag dan. Dag waar ik tegenop zag, wegens controlebezoek aan de adviserend arts van de mutualiteit. Neen, aan zo’n paramedische “ondergeschikte”, die altijd nét dat beetje lastiger zijn. Soit. Het werd een beetje een off-day, voor mijn vertrek struikelde ik over een de stroomkabel van mijn laptop en ging languit tegen de grond. Hoe lang is het geleden dat ik onderuit ging bij Mother Mary in Maldegem-Kleit? Een maand of drie? Frustratie, echt. En een pijnlijke knie, en een vrolijk gekleurde teen. De foto ga ik jullie niet onthouden.
Daarna was ik precies toch wat “van mijn melk”, want ik maakte geen foto’s meer. Hoewel ik nog leuke dingen deed, zoals van het controlebezoek in Gent gebruik maken om ook naar mijn ma en Herman te gaan, en op vrijdag met Sara naar Intratuin.
Een foto van woensdag heb ik als laatste gehouden, om niet te moeten eindigen met die teen. Een foto die Meneertje Mertens woensdag maakte van het allerschattigste Ottootje, je zou hem toch wel willen opeten!
Kinderen voor de lens zijn zo super schattig in hun spontaniteit.
Dapper van jou, elke ochtend zo vroeg op stap, op fiets. De ochtendstond heeft goud in de mond, alleen met je dan ’s avonds meer intijds het bed in.
Ah kijk, voila, daar zeg je het 🙂 Dat doen wij dus wel. In de zomer is het soms wat moeilijker. Maar met een echtgenoot die elke weekdag om 5u begint te werken, zit je sowieso wel meer in dat ritme.
Mooie foto’s weer, de foto’s van de koe op de weg en het wonderlijke waarschuwingsbord voor plotseling overstekende gehandicapten stelen vandaag de show wat mij betreft.
Je komt de zotste dingen tegen, als je ze wil zien 🙂
Wat is kleine Otto veel veranderd. Een prachtig ventje!
Het is toch een mooie streek waar je doorheen fietst. Ik bewonder je moed zo vroeg in de ochtend. Ik wou dat ik dat ook kon, maar ik vrees dat het er niet inzit. Het bord met de rolstoel is hilarisch, dat kan alleen in België, zegt mijn echtgenoot 😉. Jullie eten gezond, zo te zien – afgezien van een bakje friet, waar ik mij wekelijks ook graag aan bezondig. Heerlijk toch!
Zeker! Lekker lekker 🙂 We doen ons best om gezond te eten. Er zijn periodes dat het wat minder lukt dan andere, maar vooral in de zomer vind ik het geen straf om gezond te eten. Al dat lekkers!
Ik snap dat bord dus écht niet hè, is zo’n, kweenie, 300 meter of zo, er is daar niks behalve een paar boerderijen. Ik snap het niet. Maar het is wel grappig ja 😀
Net als mijn voorgangers bewonder ik je moed om ’s morgens al voor dag en dauw op de fiets te zitten. Otto wordt echt al een peuter en Piepje is haar eigen lieve zelve, en de dikste vriend van opa.
<3
Oh ja, wat een schattig ventje. Die ogen!
Wat vliegt de tijd als je naar de kindjes kijkt, wat is hij al weer groot, Otto!
Ongelooflijk hè.
Otto lijkt echt op Pippa. heerlijke kinderfoto’s weer. Prachtige teen ook, kusje erop? !
Ja graag, mag nog altijd, is nog niet echt genezen.
Een fijn en zonnig bericht. De foto’s van voedsel deed het water in mijn mond lopen. Pannekoekjes met aardbeien of ander vers fruit als ontbijt! Dat idee ga ik van je stelen. 🙂
Havermoutpannenkoekjes
– 75 gram havermout
– 100ml melk (of iets gelijkaardigs)
– 1 ei
– 1 (zeer) rijpe banaan
– 1 koffielepel bakpoeder
eens goed laten shaken door de blender, en bakken maar. (ik heb zo’n saus-pollepeltje dat exact goed is van maat om zo 3 kleine pannenkoekjes in één pan te bakken, het mengsel is niet echt geschikt voor grote pannenkoeken).
Schattige foto’s van de kindjes. Heel leuk shortje 🦆. Bentille, nu weet ik waar dat ligt was er vorig weekend. Opa geniet mee! Je teen verzorgen. Beterschap!
Ah, zo leuk dat je in Bentille was! Wat een toeval. Was daar iets te doen? Ik dacht altijd dat er niet veel te doen was in Bentille, behalve de fanfare dan 🙂
We reden er even door als we een weekendje in Saint-Laureins waren
Ah Sint-Laureins, daar is het ook mooi 🙂
Wat leuk dat Piep wilde komen logeren bij jullie. 🙂 Das toch zo extra fijn als de kleinkindjes ook echt graag vertoeven bij de grootouders, denk ik.
Durf ik vragen hoe het controlebezoek ging?
Ja, da’s inderdaad heel fijn, we genieten daar elke keer van. En zijn dan achteraf pompaf, haha.
Het controlebezoek, tja. De vorige keer had ik de adviserend arts zelf en dat ging heel goed. Nu was het weer zo’n paramedisch iemand, en dat ging minder goed. Je moet elke keer weer alles van in het begin uitleggen, en om dat in 10 minuten te doen, waarbij je het dan ook moet hebben over je mentale staat… moeilijk, en ik voelde me er niet goed bij.
Yikes jong die teen! dat ziet er echt om te janken uit.
leuk patroon voor shortje Otto!
Ik heb gejankt met die teen. Hij is nog altijd niet helemaal genezen.
Zalig hè, dat shortje 🙂