Dinsdag muziekdag. En een samenwerking met Goofballsworld. We spelen muzikale pingpong, we draaien samen door. Elke week borduren we voort op elkaars muzikale keuze, en die keuze kan alle mogelijke kanten uitschieten. Zo wordt het extra spannend!
De ondertussen zeer respectabele en vooral leuke playlist kan je vinden op Spotify én op Youtube. Abonneren kan, uiteraard.
Vorige week had ik Little Red Corvette van Prince, waarop Goofball doordraaide met Big Yellow Taxi van Counting Crows.
Wat ik een zeer fijne keuze vind. Mijn eerste idee was the Black Crowes (met Hard to Handle bijvoorbeeld, wat ik best nog wel een lekker nummer vind), maar eigenlijk had ik er niet zoveel zin in. Ik ging nog even doorzoeken op het taxi-thema, zoals daar zijn Joe le Taxi, wat ik hier nooit vanzeleven zou zetten.
En toen dacht ik aan Rick Tubbax & the Taxis. Van lang geleden. Het magische muziekjaar 1979. Met Bojangle Plays Tonight, wat hier in Vlaanderen toch wel een hitje werd. Er is een vage herinnering bij mij dat ze optraden in Assenede, op een festivalletje in een tent bij een boerderij. Vlakbij de plek waar wij een caravan staan hadden, en mijn zus wilde er persé naartoe. Ik denk niet dat het ervan gekomen is, en ik meen me te herinneren dat we de muziek hoorden tot waar we zaten. Bij die caravan moet je je niet al te veel voorstellen, het was een groen geschilderd oud caravanntje, dat verdekt (lees: illegaal) opgesteld was naast de schuur van een boerderij aan een kreek. Zodat mijn pa daar kon overnachten en vroeg gaan vissen. Het ding krioelde van de oorwormen, herinner ik me nog. Maar ik was er wel graag.
In ieder geval. Rick Tubbax & the Taxi’s. Tubbax die nu manager is trouwens, van muzikanten en TV-figuren. Allez ja nu, al van 1983 of zo.
Goofball, ’t is weer aan u!
Waar is de tijd! Heb ik nog live ergens in een West-Vlaams café/ jeugdhuis gezien. Mijn broer speelde in het voorprogramma als drummer van Give Buzze Blues Band. Mooie tijden.
Tubax was de Elvis Costello van België.
Ja, inderdaad, zo werd naar hem gerefereerd hè.
Give Buzze begot, die naam doet bij mij toch ook wel een belletje rinkelen! Zalig 🙂
Dit doet me sterk denken aan Elvis Costello. In ’79 was ik twaalf en nog niet zozeer into music.
Hij was, zoals Matroos Beek schrijft, de Elvis Costello van België, Rick Tubbax 🙂
Ik werd 11 eind 1979, maar was al doordrongen van muziek. Dankzij mijn twee oudere zussen, die veel naar (goeie) muziek luisterden 🙂 Ik heb zo nog nummers die ik me goed herinner van dat jaar. (Girls Talk bijvoorbeeld, van Dave Edmunds)
Het doet ergens aan denken, maar ik zou niet wéten waaraan want van de band heb ik nog nooit gehoord. Maar het klinkt wel lekker.
Doet aan Elvis Costello denken. Jonge Elvis Costello.
Met uitzondering van ‘Mr. Bojangles’ zijn het voor mij onbekende namen, maar ik vind het een verrassend lekker nummer.
Ik denk inderdaad dat de Taxi’s niet tot in Friesland reden, maar het is inderdaad een lekker nummer 🙂
Doet me denken aan muffige balzalen, waar je pas binnen raakte nadat je met een mes de dikke rookwalmen van sigaret dampende jongeren doorkliefde. Duidelijk Elvis Costello-achtig, daardoor niet minder te pruimen. Mooi nummer!
Jouw beschrijving roept bij mij weer allerlei associaties op 🙂 (John Newman met Love me again bijvoorbeeld, dat filmpje is het helemaal! Of zo van die slonzige cafés in Australië – als je ooit naar Sons and Daughters en the Flying Doctors gekeken hebt).
Naar beide hebben we gekeken 🙂 !
Sons and Daughters, eigenlijk geen idee of dat bestaat, misschien eerder Neighbours, maar dat was misschien te netjes. In ieder geval Flying Doctors.
alle jong Joe Le Taxi nooit overwegen. Ik zou die wel overwegen hoor.
oorwormen…letterlijk dan? eek