Satur9Op donderdag is het hier Throwback Thursday. Dit jaar gaan we terug naar een nabij verleden. Het jaar 2020, het jaar dat we in onwetendheid begonnen, het jaar dat we een beetje lachten met dat virus in China, het jaar dat we dachten dat we er na een vijftal weken wel weer vanaf zouden zijn, het jaar van de lockdown, het jaar van de mondmaskers en de social distancing, het jaar van het voortschrijdend inzicht. Het jaar dat we kennismaakten met corona.
Op start 18 maart 2020 wordt in ons land de eerste lockdown van kracht. Binnen blijven is de boodschap. Telewerken indien mogelijk, enkel essentiële winkels en handelszaken blijven open en mogen bezocht worden, buiten sporten mag wel nog onder voorwaarden.
De lockdown reflecteert zich in mijn foto’s.
Op 16 maart, net voor de lockdown, ging ik nog een laatste keer babysitten bij Lili. Die haar bijnaam Juffrouwtje Energiebommetje eer aandoet.
Buiten sporten mocht zoals gezegd nog, en dat deed ik dan ook.
Mede geholpen door het mooie weer. Het was toch heel rustig op het fietspad naar Beervelde.
Het Rozebroeken-park was verboden terrein.
Zeer bevreemdend vond ik dit toen, ik kan me het gevoel nog goed herinneren. De eerste keer boodschappen in de Delhaize. Ten tijde van de tekorten aan WC-papier en zo.
Op vrijdag 20 maart om 8u45 werd You’ll Never Walk Alone van Gerry & the Pacemakers tegelijkertijd gedraaid op 180 Europese radiostations, waaronder Studio Brussel. Ik luisterde, en het ontroerde me. Toch weer wat verbondenheid.
(dag 16 van 40 dagen bloggen)
Er was één troost in deze bange dagen/weken: het weer was extreem mooi, al zowat vanaf half maart.
Ja, dat zie je al op mijn foto’s. Blauwe luchten, en die blijven gewoon maandenlang terugkomen. Heerlijk was dat.
Ongelooflijk van genoten toen, het was prachtig. Als ik terugdenk aan die periode, zie ik staalblauwe lucht (zonder chemtrails) en knalgroen gras.
heftige tijden eh… De opeenvolging van wijzigingen en impact sloeg er bij mij toen wel in.
Ik vond het heel bevreemdend.
Die foto met die anderhalve meter is heel confronterend. Maakten we dit echt ooit mee!?
Net als dit jaar was de pré lente toen stralend.
Het gaf een beetje “oorlogsgevoel” hè, zo bizar was het. Niet dat ik ooit al oorlog meemaakte en kan vergelijken, maar toch.
We kregen gelukkig inderdaad de mooiste lente die we in tijden meemaakten. Mooie compensatie.
Wat was dat toch een bizarre tijd… Ik genoot er wel van. De hectiek stond plots stil. Het weer was vaak heel mooi en ik wandelde uren over het strand en de polder. Helemaal alleen. Er was veel angst en onzekerheid, maar er was ook enorm veel rust.
Ja echt, daarover ben ik het helemaal met je eens. En ik mis die rust en stilte echt wel.
Vandaag kwam dat nummer weer voorbij in de uitzending voor Oekraïne en herinner me dat ook toen in de lockdown, kippenvel idd
Was een mooi moment hè 🙂
Ik miste in de eerste Corona-weken vooral de gezamenlijke fotokuiers met mijn fotomaatje. Maar afgezien daarvan heb ik me indertijd prima vermaakt. Het was heerlijk rustig in de omringende natuur en het was prima weer om al vroeg in het jaar regelmatig in de tuin te kunnen zitten..
Ja, dat kan ik goed begrijpen.
Ik heb me toen ook goed vermaakt, met het heerlijke weer en de fietstochtjes. Genoten van het kunnen fietsen op wegen waar nauwelijks auto’s te bekennen waren. Langs wegen waar ik anders nooit kwam wegens te druk. Ik mis dat.
Onzekere tijden waren het en toch was er heel vaak een gevoel van verbondenheid; we stonden allemaal voor hetzelfde. Dat was iets dat we niet zo vaak meemaken. Naar mijn gevoel althans.
Al ben ik wel blij dat het nu weer soepeler kan natuurlijk.
Ja, dat mis ik ook, die verbondenheid van toen. Positiviteit om elkaar te helpen. Nu wordt er vooral gemekkerd, vind ik.
Ook hier werden ingangen van parken afgesloten al ging het meestal om de parkeerterreinen, wandelen kon wel maar wie met de auto wilde komen had dus pech.
Ik denk dat dat bij ons gewoon niet mocht, ergens met de auto naartoe om te wandelen, toen. Enkel van huis uit fietsen of wandelen. De parken waren dicht omdat mensen anders toch samen op bankjes en zo zouden zitten.
Toen kon je in je blote kont over straat lopen!
Haha, zoiets ja 🙂