Satur9Regelmatig keer ik eens terug naar “onze reis naar de eilanden”, zoals we onze twee weken Frankrijk in september hier noemen.
Op onze eerste dag in Soubise begon ik de dag met het fotograferen van de zonsopgang. Op 20 meter van de camper had ik een mooi zicht.
Met de masten van de bootjes op de Charente.
Een foto van de maan wilde ik ook nog wel eens proberen.
De zon komt piepen.
En daar is ze!
Daarna gingen we een eindje fietsen. We hadden een geaccidenteerde start. We vertrokken op het fietspad vlakbij de camperplaats, maar na een kilometer of zo belandden we op een uitdagend pad in een bos. Uiteindelijk keerden we terug, om door het dorp te vertrekken. Na een kilometer of vijf vraagt Meneertje Mertens: heb je een mondmasker bij? Aaaaargh neen! Wij terug. En ik kan u verzekeren, het was ook al een ellendig fietspad, dus blij werd ik daar niet echt van.
Maar goed. Alle leed was geleden toen de Transbordeur de Rochefort in beeld kwam. Een foto in twee delen.
Dit beeld (tweeërlei te interpreteren) aan de receptie/het museum van de transbordeur vind ik nog steeds zalig.
Op de transportbrug.
Die is knap gerestaureerd, met oog voor mooie details.
We keerden ook via de transbordeur terug (omdat het veer in Soubise in september enkel nog in de weekends uitvoer), fietsten een heel mooi eind door de Marais Charentais (we houden van meersen, niewaar) en reden daarbij ook door de Citadelle de Brouage. Waar ik weinig bruikbare foto’s maakte.
In die marais ging ik nogal stevig onderuit met mijn fiets. Mijn valspecialiteit is vallen bij zeer lage snelheid, maar dat kan ook nog ferm zeer doen, verdju. En pas véél later had ik door dat ik bij die valpartij ook mijn identiteits- en bankkaart kwijtraakte. Meh. Nog maar weinig foto’s dus, behalve deze van een bever (ja hè? ik twijfel altijd) die we zagen zwemmen. En hoorden brommen.
Prachtige herinneringen om het jaar mee uit te zwaaien!
Die transbordeur wil ik nu nog liever bezoeken en bekijken als voorheen. Geweldig je foto’s.
Brug met kunst. Doorbreekt de saaiheid die zo’n constructie al eens oproept.
Heel bijzonder die laatste foto, misschien kwalitatief niet de beste maar wél heel knap dat je “het beest” (vraag me niet wat het is) kon vangen. Je had de ogen goed open. 😉
ah is de charente ook een rivier? ‘k dacht enkel wijn.
whoa een bever
Waar wij waren, is de Charente een behoorlijk uit de kluiten gewassen rivier, waar zelfs containerschepen op varen.