Een tweede blogbericht over audiocassettes die ondertussen naar het containerpark verdwenen, maar waar ik wat foto’s van maakte for old times’ sake.

Ja INXS hè, wat was ik daar zot van.

Het begon met Original Sin, en de liefde barstte helemaal los nadat ik dit korte live optreden opnam van Veronica’s Countdown Café.

Ik draaide dit cassetje helemaal kapot, tig keer naar geluisterd, tot het opeens compleet kapot was en ik ontroostbaar. Op één of andere manier hebben we het dan toch nog kunnen redden en overnemen, en eigenlijk denk ik dat bovenstaand doosje de tweede versie was.

Een setlist vind je daar nog wel van, maar een opname jammer genoeg niet. Iets waar ik wel heel erg blij mee zou zijn. Beetje gelijkaardig aan deze opname, uit dezelfde periode en ook in Nederland.

Er was ook deze cassette met een live optreden:

Dit optreden is wel integraal online te vinden. Kwaliteit is verre van schitterend natuurlijk, maar als herinnering vind ik dit toch wel behoorlijk.

Jaja, INXS and me, we go a long way back.

Ik had ook veel albums op cassette, zodat ik die mee kon nemen als we op reis gingen, want natuurlijk had ik alles op vinyl, de eerste platen zelfs laten importeren uit Australië.

En ja, zoals dat wel vaker gaat… de groep werd groot groter grootst, ik vond het niet meer zo fijn en verloor ze wat uit het oog. Hoewel ik er met zeer veel plezier naar terugluister. En ik de vroege dood van Michael Hutchence een ongelooflijk verlies blijf vinden.

Verwante Berichten:

Misschien lees je dit ook graag:

18 reacties

    1. Dat is de reden waarom ik na een tijd afgehaakt ben. Maar in die periode (1984, 1985, alles voor het album Kick) viel dat best wel mee. En werden ze ook wel halvelings onder de new wave geklasseerd. Toen ik ernaar begon te luisteren, had er hier nauwelijks iemand van gehoord.

  1. Er is blijkbaar toch een vrij groot verschil tussen België en Nederland wat muziek betreft. Ook deze band laat totaal geen belletje rinkelen. Maar je handschrift vind ik dan weer erg leuk met die kringetjes op letters waar een punt op staat.;-)

    1. Misschien dat je sommige nummers wel zou herkennen, want volgens mij zijn ze overal heel bekend. Toen niet, maar ze zijn echt wel groot geworden. En ik heb ze in 1985 of 1986 of zo nog live gezien op Parkpop in… Den Haag! 🙂
      Ja die bolletjes op de I en J, een jeugdzonde maar het was wel schattig 🙂

      1. Van alle muziek ná de jaren 80 heb ik maar heel weinig meegekregen, domweg hardnekkig in de jaren 60/70 blijven hangen.
        Op de héél bekende topnummer na kreeg ik maar heel weinig mee van latere stromingen.

Laat een reactie achter bij GoofballReactie annuleren