Dinsdag muziekdag. En een samenwerking met Goofballsworld. We spelen muzikale pingpong, we draaien samen door. Elke week borduren we voort op elkaars muzikale keuze, en die keuze kan alle mogelijke kanten uitschieten. Zo wordt het extra spannend!

Vorige week had ik Pure Morning van Placebo, waarop Goofball doordraaide met Where the Streets Have No Name van U2.

Een klassieker van U2 gaat er bij mij altijd vlotjes in. Geen probleem.

Om door te draaien dacht ik aan iets met road of street in de titel. Ik bleef wat steken bij Road to Nowhere van Talking Heads waar ik echt nul de botten zin in had. Dus liet ik het hele zaakje wat sudderen in een afgelegen compartiment van mijn hersenen, waarop ineens een lichtje ging branden. The Go-Betweens, natuurlijk! Met Streets of Your Town!

Een nummer dat mijns inziens ook een klassieker had moeten worden, maar het mocht niet zijn.

Ik leerde de Australische Go-Betweens ergens halverwege de jaren 80 kennen met Bachelor Kisses, en kocht meteen het album Spring Hill Fair. Ik had het wel voor die twee verschillende zangers, waarbij Grant McLennan vooral ging voor de poppy nummers die wat makkelijker in het gehoor liggen, en Robert Forster vaak voor het donkerder en moeilijker toegankelijk werk.

Blijkbaar was er binnen de groep wel wat discussie over dit Streets of Your Town, omdat het té commercieel zou geweest zijn. Maar ondanks dat werd het nooit een hit. En ik word hier altijd een beetje weemoedig van, want Grant McLennan is ondertussen ook al een hele tijd overleden. Zo’n zonde.

In ieder geval, ik vind dit prachtig.

Goofball, ’t is weer aan u!

Verwante Berichten:

Misschien lees je dit ook graag:

18 reacties

Laat een reactie achter bij Thomas PannenkoekReactie annuleren