Op donderdag is het hier Throwback Thursday. In 2021 duik ik in mijn analoog fotoarchief en scan foto’s in. Elke week één foto, eens zien hoe lang ik dat volhou, ha! Van enige chronologische aanpak of logische volgorde is geen sprake, ik neem een willekeurig fotoalbum en scan een foto in.
Een mooie blikken doos uit het huis van mijn grootouders bevat een schat aan foto’s. Herman scande foto’s in, en vandaag en de komende weken pik ik er een paar schitterende exemplaren uit.
Zoals deze. Madeleine en mijn grootmoeder op de fiets. Prachtig beeld vind ik dit. Mijn grootmoeder (mijn Mee, zoals ik haar noemde) rechts. Geen idee in welk jaar. Ik neem aan eind jaren 40, maar ik ben niet zeker.
Madeleine woonde jarenlang naast mijn grootouders. Samen met haar zus, Adelaide. Niet echt samen, maar ze woonden toch in hetzelfde huis. Naar ik me herinner, hadden de zussen niet veel op met elkaar.
Toen ik erg klein was, had Adelaide een kruidenierswinkel. Een heel verre, vage herinnering is dat ik van haar man zwarte drop kreeg. De echtgenoot overleed, Adelaide stopte met de winkel. Haar zus Madeleine kwam in de kamers waar de winkel was wonen. Een woonplaats, een heel eenvoudig keukentje, een slaapkamer. Ik ging als kind regelmatig bij haar langs. Dat ze een toilet en/of badkamer had, dat herinner ik me niet. Ik vermoed dat Adelaide en Madeleine een toilet deelden, en dat ze zich in de keuken waste. Adelaide woonde achteraan, Madeleine vooraan, maar de zussen hielden hun woonkwartier angstvallig gescheiden.
Bij Adelaide kwam ik niet zo vaak, bij Madeleine wel. Ik herinner me dat ze ook vlaai maakte, zoals mijn grootmoeder. Ik keek heel graag toe als ze kookten, mijn grootmoeder en ook Madeleine. Maar Madeleine maakte de vlaai met peperkoek, en dat vond ik niet zo lekker. Die van mijn grootmoeder vond ik veel lekkerder, met enkel beschuit en speculoosjes, geen “lekkerkoeke”, zoals ze peperkoek daar noemden. Mijn grootmoeder kon heel goed koken en ook bakken, en toekijken/meehelpen was altijd fijn. Vlaai, rolgebak met confituur, cake, gateau, het kwam allemaal uit de keuken van mijn grootmoeder. En kneutels, wie kent dat nog?
Allez ja, ik had het over Madeleine. Mijn ma kwam ook goed overeen met haar. Ze woonde een tijd in Gent, had er een bloemenwinkel in de Wondelgemstraat, waar mijn ma haar regelmatig kwam opzoeken. Nog over die foto van vorige week, van mijn ma in de katoenspinnerij: mijn ma kwam vanuit Oosteeklo elke dag met de fiets naar Gent. 20 kilometer enkel, chapeau!
Overheersende fietsgenen in jouw stamboom, zeg! En dan dit plaatje, hoe vredig!
Mooie foto en mooie herinneringen. Vroeger deelde men het huis veel meer met familie, dat was ook zo bij mijn grootouders. En ja, wat een afstanden fietsten of stapten die mensen dagelijks naar hun werk. De sportschool was overbodig.
Uiteindelijk waren de zussen elkaar zo moegezien, dat Madeleine verhuisd is. Ik heb zelf geen idee wat er allemaal achter zat eigenlijk, maar ze kwamen niet goed overeen.
Jammer dat de sportschool nu niet overbodig is. Heb er nog over zitten denken, over je commentaar. De auto is eigenlijk toch echt verantwoordelijk voor een hoop miserie. Maar willen we dat beseffen? Niet echt.
En de tijd hé. De mensen hadden de tijd. Nu hebben we enkel nog haast. Daarom vond ik de coronaperiode zo ontspannend. Heerlijk die stilstand.
Helemaal met je eens. De tijd hebben, het is een luxe die nauwelijks nog bestaat.
Na de oorlog is er echt héél lang woningnood geweest en zal het een prima oplossing geweest zijn de winkel tot woonhuis te veranderen.
Misschien was het zelfs wel iets later dan eind jaren 40. De rokjes waren volgens mij nog een stuk langer eind jaren 40. Maar misschien vergis ik me want de rok kruipt natuurlijk op en kan nog best kuitlang geweest zijn. Nu bijna ondenkbaar met een strak rokje op de fiets stappen, héél onhandig bij het fietsen.
Het zou inderdaad best wel een stuk later kunnen zijn ook. Maar misschien hadden ze hun rok opgetrokken om te fietsen, dat kan ook.
Ik vind gelijk welke rok al vervelend om te fietsen, laat staan een smalle!
Klopt, maar in die tijd droegen “nette”dames nog geen lange broeken. Als 13 jarige mocht ik op de HH school niét met een lange broek de klas inkomen. Mijn vader wilde ook niet dat zijn vrouw en dochters lange broeken droegen. Dat heeft echt nog tot minstens eind jaren 50 geduurd.
Ik denk niet dat ik mijn grootmoeder ooit met een lange broek gezien heb. Zou eens moeten vragen aan mijn moeder vanaf wanneer zij broeken is beginnen dragen.
Ik droeg zelf pas met enige regelmaat broeken in de jaren 70, daarvoor hooguit als het praktisch was.
Die doos met oude foto’s lijkt me een rijkelijk gevulde. Mooie afbeelding!
Inderdaad, er zijn behoorlijk wat foto’s van “de tijd van toen”. Ik ben er blij mee.
Prachtige foto en een zelfs nog mooier verhaal erbij.
Dankjewel 🙂 Fijn dat het verhaal ook geapprecieerd wordt 🙂
Fietsen zit wel in jullie DNA heb ik de indruk. Madeleine ken ik niet. Ook niet het winkeltje van haar zus.
De echte Oost-Vlaamse vlaai ken ik wel en maak ik nog regelmatig maar wel met lekkerkoeke;
Kneutels ken ik ook maar ik liep al weg van de geur alleen.
Hele mooie herinneringen!
Chapeau voor je ma die dus elke dag 40 km met de fiets reed.
Je hebt gelijk, fietsen zit wel in onze genen, komt van beide kanten 🙂
Die oude foto’s zijn echt een koestering waard. Zo’n mooie herinneringen en ook prachtig om te zien hoe het er vroeger aan toeging.
Er zitten zo echt wat foto’s tussen die een zeer mooi tijdsbeeld geven, ook als je de mensen op de foto niet kent. Ze zijn zeker het koesteren waard!
Ja zo mooi. Zo leuk inderdaad zoals je het zegt, het tijdsbeeld. Prachtig
Zo mooi! Ik ben opgegroeid in de buurt van de Wondelgemstraat en probeer me de bloemenwinkels te herinneren, maar misschien was ze er dan al mee gestopt?
Ze was toen al lang gestopt. Ik heb die winkel er ook nooit meer geweten.