Satur9Op donderdag is het hier Throwback Thursday. In 2021 duik ik in mijn analoog fotoarchief en scan foto’s in. Elke week één foto, eens zien hoe lang ik dat volhou, ha! Van enige chronologische aanpak of logische volgorde is geen sprake, ik neem een willekeurig fotoalbum en scan een foto in.
Op 20 mei werd de schouw van de Kuhlmannsite gedynamiteerd. (zie reportage) Ik vond dat wel jammer: die rood-witte schouw was echt wel een landmark in de haven van Gent, en herinnerde me ook aan vroeger en aan mijn grootvader.
Hij werkte namelijk in “de Kuhlmann” (met ü uitgesproken, niet oe). Ik herinner me dat hij over een enorme werkethiek beschikte. Mijn grootouders hadden geen wagen, en hij reed alle dagen de 10km enkel naar zijn werk met de fiets, door weer en wind. Te laat komen vond hij geen optie, als het gesneeuwd had bijvoorbeeld, dan vertrok hij gewoon twee uren vroeger. En hij werkte in ploegen. Dus vertrok hij soms midden in de nacht.
Edit – Herman schreef op Facebook nog dit: Het is waar dat jouw grootvader over een grote werkethiek beschikte. De reden waarom hij soms 2 uren te vroeg vertrok was dat hij ook nog te voet tijdig op zijn werk wou kunnen aankomen als er iets zou haperen aan zijn fiets.
En dan ook nog dit: Sneeuw en gladheid waren omstandigheden waarin hij misschien niet tijdig op zijn werk zou geraken. En hij wou niet dat de man die hij moest aflossen langer op post zou moeten blijven omdat hij te laat zou komen. Het was zeer ongezond werk, maar hij heeft toch niets overgehouden aan zijn longen. Zijn heup is een ander verhaal, maar heeft niets te maken met de chemie.
Ik herinner me dat nog vaagweg, dat hij ging werken. Lang geleden, ik herinner me vooral dat hij gepensioneerd was. Maar toch, er staan mij beelden voor van toen hij ging werken.
Dat die schouw neergehaald werd, triggerde Herman blijkbaar ook om eens in het fotoarchief te duiken. Ik herinnerde me een foto van mijn Pee zijn werk die al die jaren in de keuken omhoog gehangen heeft, en wilde eens vragen of mijn ma en Herman die foto nog hadden. Maar ik moest er niet eens om vragen, vorige week kreeg ik de foto toegestuurd.
Mijn grootvader is de tweede van links. Met de guitige blik in zijn ogen. Dat kon hij ja, zeker toen. Hoe ouder hij werd, hoe zwijgzamer en norser hij werd, maar hij kon echt wel grapjes maken en lachen.
Ik wist meteen ook dat hij op pensioen ging toen ik 5 jaar was, dus die herinneringen zijn echt wel vaag. Dit was wat aan de achterkant van de foto staat.
Hij heeft gelukkig nog vele jaren van zijn welverdiende pensioen mogen genieten.
een foto met een verhaal
interessant om lezen
groeten
Dankjewel 🙂
Dat is nu eens een relikwie! Wat een pracht foto.
Dankjewel! Het is een foto om te koesteren 🙂
Zeer zeker
Zowel de foto als het geschrift op de achterkant zijn een parel. Wat een mooie herinnering.
Dat is het echt wel. Ik zie de foto ook gewoon nog hangen, in de keuken bij mijn grootouders 🙂
Wat leuk dit… mooie herinneringen en kostbare schatten ook.. Des te meer als je bedenkt dat het geen vanzelfsprekendheid is dat een mens zulke dingen bezitten mag.
Zeker weten!
Wat een prachtig logje! Ik herken veel van mijn vader hierin. Dat plichtsgetrouwe, het nooit te laat komen, door weer en wind, en vooral het rekening houden met de anderen… zo maken ze die niet meer tegenwoordig.
Zo mooi de foto en de tekst achterop. Wat een prachtige herinnering!
Nee, zo kom je ze niet vaak meer tegen.
Het is inderdaad een prachtige herinnering.
Mooi blogje over deze foto met dat mooie verhaal. Met plezier gelezen.
Dankjewel! 🙂
Ah, prachtig! En inderdaad, wat een werkethiek zeg.
Het lijkt me nu echt een ander tijdperk.
Zo schoon, het verhaal achter een foto.
Ja hè, ik hou daar ook zo van 🙂
Dat briefje!!!!
Zo tof.
Ja hè 🙂
Een werkethiek die je nog maar zelden ziet maar die in die tijd eerder regel dan uitzondering was.
Prachtige foto, vooral door de boodschap achterop, waar je inderdaad zijn pretoogjes goed kunt zien.
Het lijkt nu echt een ander tijdperk hè.
Inderdaad, pretoogjes, die had hij soms echt 🙂
Het is nú een verwende generatie. Toen ik met Henk trouwde werkte hij nog op zaterdagochtend en waren we heel blij toen de 48urige werkweek erdoor kwam. In de drukkerij wereld is een gewone werkweek nu 36 uur.
Moesten foto’s kunnen praten, ze zouden heel wat te vertellen hebben. Al is dit wel een zeer sprekend beeld, vaneigens.
Van chemiebedrijf Kuhlmann had ik nog nooit gehoord.
Helemaal juist.
Ik ben eens gaan opzoeken wat ze maakten, want eigenlijk weet ik dat ook niet goed. Het waren toch wel behoorlijk vieze dingen. Ik vond al doende wel wat interessante links, moest het je interesseren.
https://www.hullabaloo.be/chemie/etablissements-kuhlmann (altijd mooie foto’s heeft die)
http://www.on4ckz.be/WOII/DE%20GESCHIEDENIS%20VAN%20KUHLMANN%20bijgewerkt%2024%20april%202013.pdf
hij heeft zeker een guitige blik. Nors kan ik me hem zo niet voorstellen
Oh, hij kon dagenlang zwijgen. Geen woord zeggen. Omdat hij boos was om iets. Ik denk dat de jongste achterkleinkinderen niet meer weten hoe guitig hij kon zijn.