Satur9Woensdag 12 mei
De wekker staat om 5u, maar om één of andere reden zijn we allebei wakker om 4u30. Op het gemakje opstaan, tasje koffie, mijn foto’s van gisteravond nog eens bekijken en toevoegen aan mijn blogbericht, ontbijten, en dan gaan we op pad. Naar Gent. Naar Flanders Expo. Voor ons beider vaccin. Rond 8u40 worden we allebei verwacht (allebei risicogroep en we schelen 2,5 weken in leeftijd, dus we kregen onze oproep gelijktijdig). Daarvoor wilden we ons verlof wel eens onderbreken.
Dus tuffen we naar Flanders Expo, waar we grappend ontvangen worden door vrijwilligers op de parking (“denk je dat je gaat flauwvallen??”). We zijn te vroeg, dus wachten op het gemak nog een beetje, waarna we naar de hal gaan om gevaccineerd te worden. Dat verloopt heel vlot, lang moeten we niet wachten, de prik doet geen pijn, en na een kwartiertje wachten na de prik staan we weer buiten.
Fotoverslag? Fotoverslag.
Een gevaccineerde Satur9.
Een gevaccineerd Meneertje Mertens.
Maar:
In ieder geval:
We rijden naar het dorpspleintje van Schellebelle, drinken er koffie en brengen een bezoekje aan het kerkhof. Aan de Schelde geraken we jammer genoeg niet.
Daarna rijden we naar Janna, met enige omwegen. We beseffen dat de GPS ons via de Beelbroekstraat wil laten rijden, die bezaaid ligt met gigantische snelheidsremmers waar we aan 5 per uur over gaan moeten wat dan nog te snel zal blijken te zijn, dus doen we nog een toerke rond. Waarna Pipa ons entertaint in de tuin.
Janna gaat Lili halen van school terwijl wij in de tuin wachten.
Ze is er ook.
Na de lunch trakteren we op een ijsje uit onze diepvriezer. Wat zeer geconcentreerd opgegeten wordt.
Daarna is het tijd voor Pipa haar dut, trakteren we onszelf op een portie fastfood en vertrekken we weer Dentergemwaarts.
Ik wil wat foto’s maken van de Gentse torens maar de mannen van Ivago rijden in de weg. We zien wel een collega van Meneertje Mertens op de Dampuurte.
We gaan op ons gereserveerde plekje staan, en kijken op het gemak naar de koers. Ondertussen doen we nog wat verder met een bezigheid van ‘s morgens: kauwen op onze plannen voor de komende week. Ik steek nog een korte wandeling in elkaar, en na de koers trekken we dus nog even de Meikensbossen in. Een korte maar mooie wandeling door gevarieerd landschap, van grasdreven tot bos. En een stukje nogal avontuurlijk door het weiland.
Het dreigt, maar het blijft daarbij.
Daarna houden we het avondmaal eenvoudig met vers fruit en wat havermout en melk (ik) en Alpro soja nepyoghurt (Meneertje Mertens), en gaan we niet al te laat slapen.
En herinner je je dat schip nog van de eerste mei? In Diksmuide? In het droogdok? Wel, dat werd in het water getild, en daar kreeg ik foto’s van, waarvan ik er een paar met jullie wil delen.
Donderdag 13 mei
De wekker loopt af om 5u, we maken ons in alle rust klaar (koffie! ontbijt. opruimen. onze bestelling bij de bakker ophalen).
Mijn uitzicht vanuit mijn bed.
Rond 8u vertrekken we, met Waze deze keer. Ik rij graag met Google Maps hoor, echt. Maar Meneertje Mertens probeert graag dingen uit. Dus ja. Ik zei hem dat Waze in de commentaren op mijn blog veel genoemd werd, en zijn frank viel dat hij daaraan nog niet gedacht had. Omdat we Waze niet kunnen gebruiken in Frankrijk. En zijn hersenen dus niet op mobilhome + Waze geprogrammeerd staan. Soit, het valt best mee. We dokteren een omweg uit, want veel zin in de steeds weerkerende rit Tielt – Deinze – Gent en dan verder naar Kalken hebben we niet.
Er is een mooie ochtendlucht op de kleine wegjes in Dentergem/Tielt.
We rijden een eindje om via Kruisem en Oosterzele (de Lange Munte!).
Rond 9u komen we aan op het kerkplein van Kalken, waar we de mobilhome in een hoek zetten.
Er wordt over ons gewaakt.
We maken ons meteen klaar om een eindje te fietsen. Meneertje Mertens wil zich een beetje opwarmen, ik wil wel fietsen. Het weer valt uiteindelijk mee: een paar druppels regen, meer niet. Maar vooral: weinig wind. En het is hier vlak. Oh wat fietst dat heerlijk! Ik maakte een rit langs vooral bekende wegen, ik fiets hier graag. Kalken en Laarne zijn mooi en groen. Het laatste stuk wordt toch nog wat lastig. Terug in de camper warm ik voor Meneertje Mertens een overschot eten op, ik maak voor mezelf een croque monsieur, met rauw witloof. Soms moet een mens zich behelpen met wat er is, en dit smaakt ook. Rond 12u45 komen de Team C*tien leden die vandaag deelnemen aan de rit aan op het plein.
Klaarmaken, babbeltje, en dan zijn ze weg, voor een goeie 90 kilometer langs golvende wegen.
Ik blijf in Kalken, meer dan 90 kilometer over golvende wegen, niks voor mij. Ik maak me klaar voor een solitaire wandeling in de Kalkense Meersen, die gewoon vlakbij zijn. Ik stap een 5-tal kilometer door mooie landschappen, gejaagd door de wind (arme fietsers), en na een tijdje begint het ook te druppelen. Ik steek het fototoestel weg en stap goed door.
Lieve mensen in Kalken.
Als ik terug ben in de camper, begint het echt te gieten. Oef. Blij dat ik droog zit. De rest van de namiddag maak ik zoek met een beetje lezen op bed, een kort tukje, de koers wat volgen op de ticker van Sporza, en de rit van de team C*tien leden volgen op de Wahoo tracker van Meneertje Mertens. Tussendoor krijg ik een berichtje dat het goed gaat en dat hij zich amuseert. Wie meer wil weten over Team C*tien en de historie niet kent: Team C*tien is het team van mijn nichtje Maja en neef Milos, de kinderen van mijn oudste zus, die in 2009 overleed aan maagkanker. Sedert een jaar of 5 rijden zij elk jaar mee met de 1000km voor Kom op tegen kanker, een initiatief dat het kankeronderzoek steunt. Elk jaar werd hun team groter, het laatste jaar reden 4 ploegen mee. En werd er dus 20.000 euro ingezameld. Knap hè. Ook hier kwam corona natuurlijk roet in het eten strooien, maar dit jaar wordt er toch samen gefietst. Mooi. Wie meer wil weten, vindt meer hier, of ook een zoektocht op mijn blog helpt je verder. Een bijdrage storten mag altijd. Er werd geld gestort voor Kom op tegen Kanker dit jaar, en om volgend jaar opnieuw mee te doen (hopelijk kan het volgend jaar doorgaan), zijn natuurlijk fondsen nodig. Giften altijd welkom!
Rond 18u is het team terug, nog een babbeltje, en we kunnen vertrekken.
Onderweg heeft Meneertje Mertens namelijk afgesproken dat we op de wei van de schoonouders van mijn nichtje kunnen overnachten. Hoera! Want een eind rijden was precies toch geen optie meer, en we kunnen overnachten op een rustige en mooie plek.
Ik schrijf nog snel dit blogbericht voor de batterij van mijn blog laptop (zie je wel, schrijven zonder overlezen) plat is, geen elektriciteit. Dus wellicht wordt het gepubliceerd zonder overlezen…
Het blijft kwakkelen met het weer hé, al zijn de voormiddagen gewoonlijk nog wel oké (we zijn tegenwoordig met weinig content).
Je kan Waze gewoon gebruiken in Frankrijk hoor. De flitspalen worden dan weggefilterd zodat het volkomen legaal is. Wij gebruiken het overal, ook in Portugal en Spanje omdat er in de huurwagens vaak geen GPS zit (tenzij je ervoor betaalt).
Toch schoon dat er overal in Vlaanderen gereden wordt voor KOTK, zo’n dingen kunnen dus gelukkig ook zonder de grote media belangstelling (al vond ik het wel geweldig ontroerend om in Kalmthout de fietsers te zien finishen na een lange rit, alweer enkele jaren geleden).
Ik vind het heel schoon dat er weer gereden werd voor KOTK. Jammer dat er onderweg toch wel chauffeurs waren die de fietsers op de nodige agressiviteit moesten onthalen. Toch erg hè.
Ik ben het helemaal met je eens, het is geweldig ontroerend om die fietsers te zien finishen na hun lange rit, en zo warm onthaald te worden. Dat pakt je echt. Ik hoop voor jou dat je het ooit eens mag meemaken nu je zelf in dat schuitje zit, geloof me, het maakt het nog veel emotioneler.
Fijn, ook voor jezelf later, om tijd te maken voor een gedetailleerd dag-schrijven. Je eigen vakantieboekje.
En zo zie je telkens weer hoe mooi en verrassend de eigen omgeving is.
Mooi initiatief van de kinderen van je zus, een ode aan hun moeder, jouw zus.
Ja, daar dienen deze blogberichten dus ook voor. Om zelf te kunnen terugkijken, lezen en herinneren. En zo veel meer te onthouden.
Inderdaad, prachtig van de kinderen van mijn zus. Ze houden hun mama, mijn zus, in ere en in gedachten.
Die kleine Vlaamse wegen en de buiten bekoren mij zeer. Het voelt altijd als thuiskomen.
Hopelijk niet teveel regen. Hier hetzelfde: zal het of zal het niet regenen, zullen we of zullen we niet dit of dat doen… Nu gaan we in de tuin werken. Maai mei niet is toch iets té. Zo weelderig durven we de tuin niet overlaten aan de nieuwe eigenaars. Ondertussen word ik soms wat melancholisch omdat we ons stekje verlaten, maar ik weet dat het de juiste beslissing is/was. Binnen een paar maanden hebben we een nog veel grotere tuin, met koeien en reeën en veel water. En die moeten we niet eens zelf onderhouden.
Ik kan me voorstellen dat je melancholisch wordt, nu de verhuis nadert. Ik wens je heel erg veel succes toe. De nieuwe stek zal zeker wel bevallen!
Verschillende vliegen in één klap, dit verslagje (met heel mooie foto’s alweer!)
Dankjewel 🙂
langs bekende wegen, wat mij betreft..
de Dampuurte probeer ik wel te vermijden, het is daar altijd wat
groeten
De Dampuurte behoort tot ons habitat, we wonen er op pakweg een kilometer van. Je kan hier niet anders. Al helemaal als Meulestedebrug afgesloten is.
Fijn dat jullie de eerste prik ‘binnen’ hebben. België doet het goed qua prikken en besmettingen las ik. Hopelijk mag onze middelste ook binnenkort zijn prik halen.
Ik hoop het ook voor jullie! Het gaat nu wel vlot en snel, die vaccinaties.
Bij de prikken dacht ik, die zijn op weg naar huis. Maar neen hoor, volhouders zijn jullie. Met recht en reden, zo te zien.
Wij hadden lekker nog een dikke week te gaan 🙂
Een heel leuke afwisseling denk ik om even de meisjes te zien. Zo te lezen hebben jullie geen last van de inenting, dat is mooi. En heel geleidelijk gaat de temperatuur toch een heel klein beetje omhoog.
Het was inderdaad heel fijn die twee kleine meisjes eens te kunnen zien 🙂 Behalve wat pijn aan de arm hebben we geen last gehad van de inenting. Ik ben wel wat meer op mijn hoede voor nummer 2 (over een tweetal weken).
Wat kunnen we dat grut missen hé! .
Hoop dat prik 2 ook meevalt.
Ja, dat klein grut kunnen we héél erg missen!
Ik ben toch wat op mijn hoede voor die tweede prik. Er wordt aangeraden op voorhand al een paracetamol te nemen, en dat ga ik ook doen. En dan hopen dat ik niet teveel last had. Mijn stiefvader had geen bijwerkingen, maar ik hoor toch van veel mensen dat ze ziek zijn van de tweede prik.
Hele toffe beelden komen er voorbij. Fijn dat de vaccinatie is gezet.
Vakantie en inenting viel goed te combineren dus!!!
Fijn.
Prettige voortzetting.
Het weer zit niet mee maar toch mooie foto’s en even dicht bij huis en de kleinkinderen geweest.
Die totjes zijn onbetaalbaar.
Het c-team (ik vind geen kruisje op mijn toetsenbord ofte zit te weinig aan de pc) ken ik van vorig jaar. Ik vind het zo geweldig dat er zoveel wordt gereden om meer onderzoek te doen naar kanker. Is ook echt wel nodig.
Ik hoop dat jullie nog een fijne week tegemoet gaan maar het weer zal minder zalig zijn.
Geniet van elk moment.
Die totjes zijn inderdaad onbetaalbaar.
Wij zijn ook blij dat er weer gefietst wordt, en ook dat er geld gestort wordt voor kankeronderzoek, is belangrijk en nodig, zoals je zegt. Hopelijk volgend jaar weer een “normale” versie.
Jij mag even rusten in het vaccinatiecentrum, meneertje Mertens mag hulp vragen 😃.
Ja grappig hè 🙂
Hoera voor de prik! Ik mag maandag gaan, ben benieuwd 🙂
Alles goed en vlot gegaan? En wanneer mag je voor de tweede prik?
Ja hoor, wat milde bijwerkingen nadien, maar niet echt ziek geweest. Organisatie is Flanders Expo was helemaal in orde. Tweede prik halverwege juni al!
Je verslagen zijn immer lekker gevarieerd, zowel tekstueel als qua foto’s. De boot die in het water wordt gehesen, vind ik in dezen de max.
Dankjewel!
Dat schip, dat levert echt wel fantastische foto’s op. Ik vroeg aan mijn zus: hoe gaat dat dan, ligt alles achteraf nog op zijn plek in de kasten? Het bestek, de glazen en de kopjes? Blijkbaar wel dus, blijkbaar is dat echt precisiewerk. Knap.
Hoor steeds meer mensen zeggen, ‘voel me vandaag een beetje gepfizerd.
Nou verveeld heb je je niet, veel variatie. Hans
Dit waren zeer zeker dagen met veel variatie 🙂
zoveel vaste goeie afspraken in jullie agenda! goeie redenen om in Oost-Vlaanderen rond te hangen
Waze is goed ( ik ben nationaal editor en de social media manager 😉 ) en beste up to date, maar zal je wel over snelwegen sturen.
Yep, dat waren echt wel goede redenen om hier rond onze thuisbasis rond te hangen.
Ha, moet ik eens de social media van Waze bekijken 🙂 We zetten standaard autosnelwegen en tolwegen af, en het komt ook deels daardoor dat we soms wat vechten met de routes. Maar de reis is voor ons net zo belangrijk als de bestemming 🙂