Op donderdag is het hier Throwback Thursday. In 2021 duik ik in mijn analoog fotoarchief en scan foto’s in. Elke week één foto, eens zien hoe lang ik dat volhou, ha! Van enige chronologische aanpak of logische volgorde is geen sprake, ik neem een willekeurig fotoalbum en scan een foto in.
Mijn grootvader (langs moeders kant) in het habitat waarin ik hem het beste kende (voor de rest was hij nogal zwijgzaam): zijn moestuin. De lochtink. Gigantisch groot, in mijn herinnering, achter het huis. Twee derde aardappelen, de rest boontjes en wortels en sla en spinazie en allerlei kolen en ajuin. Wisselden elk jaar van plek. Wat experimenten ook, meestal op vraag van mijn oudste zus. Augurken, pompoenen. Zurkel stond achterin, rabarber vooraan. Alles mooi recht en met nette paadjes tussen. Uren stond hij tussen zijn aardappelen coloradokevers te vangen. En dood te doen onder zijn schoen, brrrr.
Deze foto is van vrij laat in zijn leven, maar geen idee over welk jaar we het hier hebben. Ergens eind jaren 90, vermoed ik.
Ik heb thuis nooit anders geweten dan een grote lochting. Het kruid had geen tijd om te schieten of het was al weg geharkt. Toen mijn vader het fysiek niet meer kon viel hij in een diepe put.
Prachtig beeld!
Ik heb ook ooit een plek gehad waar ik een echte lochtink van gemaakt heb. Is gewoon zo heerlijk om te doen.
In de grond wroeten.
Alles wat je schrijft dat je grootvader had, had ik ook….behalve zurkel want dat mag ik absoluut niet.
Hele mooie foto van je grootvader!
Schitterend. Hij doet me denken aan mijn peetje in zijn lochting!
Een gelukkig man in zijn moestuin. Het kon mijn vader zijn. Die was ook altijd in zijn moestuin te vinden.
Lochting: weer een nieuw woord bijgeleerd!
Heerlijk nostalgisch, die foto. En inderdaad, ik heb ook een nieuw woord bijgeleerd.
Pépé in de lochting; dat was te onzent niet anders. (En mémé breide, haakte, kookte, waste en plaste.)
Prachtige foto en blog.
Mooi! Mijn grootvader had zelf geen tuin en kwam zich dus bij ons uitleven, al was er geen moestuin. Maar toch, mooie herinneringen aan hem ❤️
mooie sfeervolle foto van je grootvader in de lochtink
prettige dag
Bij ons aan beide kanten van de grootouders 100% van de tuin als ‘lochtienk’. Mijn grootvaders vloeken zich waarschijnlijk onnozel hierboven dat bij ons alle grond met gras is bezaaid…
Wat een mooie slanke man, beweging is duidelijk goed voor de ouder wordende mens. Ik herinner me nog dat er toen ik kind was een plaag was van de Coloradokever. Mijn vader werkte toen voor de gemeentelijke plantsoenendienst er werd ingezet bij de bestrijding van deze griezels. Het zal ergens eind jaren 40begin jaren 50 geweest zijn
Mooie foto van grootvader, denk ik gelijk aan mijn opa en lees bij welke groente hij verbouwde. Hans
Ik ben niet de enige, lees ik hierboven in de reacties, die vandaag het woord ‘lochting’ voor het eerst onder ogen krijgt. Een samenstelling van ‘look’ en ’tuin’ lees ik elders. Look was een algemene(re) naam voor groenten. Een mooie foto van je grootvader! Mijn oma van vaderszijde, die jong weduwe werd, had achter haar huisje een grote tuin, half grasveld, half moestuin. De moestuin werd bewerkt door een buurman, geloof ik, die huur betaalde in de vorm van groente. Op het grasveld hield ze konijnen voor de slacht. Wat ik me herinner is de brede rabarberplant die ze zelf beheerde, de rode en zwarte bessenstruik en de kruisbessen. En de zwarte en dropbruine naaktslakken die hun zilveren sporen achterlieten op de tegels bij de waterput.
de lochtink….ja bij dat woord denk ik aan mijn oom/peter. Die was ook altijd uren in zijn lochtink bezig. Legendarische foto waar hij met zijn kruiwagen met een paar kleinkinderen erin rondrijdt