Dinsdag muziekdag. En een samenwerking met Goofballsworld. We spelen muzikale pingpong, we draaien samen door. Elke week borduren we voort op elkaars muzikale keuze, en die keuze kan alle mogelijke kanten uitschieten. Zo wordt het extra spannend!

Vorige week had ik Starman van David Bowie, waarop Goofball doordraaide met Stairway to Heaven van Led Zeppelin.

Led Zeppelin is altijd een goeie keus, daar is geen discussie over. We bleven zo in de sferen van sterren en planeten en het heelal, we kijken blijkbaar graag naar boven.

En zo hou ik het nog even, want ik kies voor Airport van The Motors. Want die Stairway to Heaven, kan die niet op de Airport staan? Lijkt toch logisch?

Ik vind dit een fantastisch liedje waar ik de laatste tijd regelmatig eens naar geluisterd heb, en ben blij dat ik het hier eens kan binnensmokkelen. Heerlijke pop van een stel lelijke venten, met die zalige tut-tut-tut-tut-tut-tut en oeh-oeh-oeh harmonieën die the Beatles ademen en een melancholische ondertoon waar ik een beetje week van word.

Past perfect in een rijtje tijdgenoten waar ik in een melancholische bui graag naar teruggrijp: Girls Talk van Dave Edmunds bijvoorbeeld, en I Love the Sound of Breaking Glass van Nick Lowe, (hoor je me nu Elvis Costello denken? ja hè?), Tempted van Squeeze (ietske later ja ik weet het)… zo allemaal van die heerlijke melodietjes.

Goofball, ’t is weer aan u!

Verwante Berichten:

Misschien lees je dit ook graag:

14 reacties

  1. Hoe ze eruit zien maakt me niets uit, als ze zó n heerlijk nummer zingen kunnen ze bij mij geen kwaad doen, ik heb genoten. Ach verhip, zó lang niet gehoord, ik ga gewoon nog een rondje!

    1. Gelijk heb je, maakt niet uit hoe ze eruit zien.
      En ik doe dat ook vaak met dit nummer, nog een tweede keer luisteren. Het is zo mooi!
      En helemaal in jouw Beatles-straatje, vind ik 🙂

Laat een reactie achter bij logbankjeReactie annuleren