Vaste rubriek op zaterdag: week in beeld. Een greep uit de telefoonfoto’s die ik maakte van zaterdagochtend tot vrijdagavond. Soms eens een foto door Meneertje Mertens. De laatste tijd ook vaker foto’s met de Nikon. Maar vooral foto’s van mijn telefoon.
Vind ik sneeuw leuk? Absoluut niet. Heb ik veel foto’s deze week? Absoluut niet. Zoals het in het weekend was, grijs en grauw, hoeft het voor mij helemaal niet. Kwam er nog bij dat noch Meneertje Mertens, noch ik helemaal “in onzen haak” waren, dus bleven we in het weekend grotendeels binnen.
Zaterdagochtend waren we nog actief, Meneertje Mertens ging fietsen en ik ging wandelen. Een korte wandeling door de omgeving, en ik kwam compleet bekaf en met een reeks deprimerend grijze foto’s thuis. Eén foto onthou ik daarvan. Ik liep op het pad langs de Visserijvaart (Achtervisserij) en daar was het mooi.
Zondag zeteldag, met dit uitzicht. Yep, duister.
Maandag ben ik dan toch eens in de sneeuw gaan lopen, ten bewijze: mijn schoenen.
En een foto waar ik toch wel extreem content van ben.
Ik maakte foto’s van wat zoldervondsten. Dit schriftje uit het tweede middelbaar bijvoorbeeld, met onnavolgbaar schattig kaftpapier. Ik vond ook opstellen uit het 6e leerjaar, met onder andere titels als “De waarheid over Sinterklaas” en “Het avontuur van Lily” (I kid you not). Misschien moet ik daar ooit eens iets mee doen.
Gelukkig scheen de zon dinsdag weer. Hoera! Gans ander zicht.
Donderdag kreeg ik van Janna een link naar (again, I kid you not) het verhaal van het standbeeld van het Meisje met de Portemonnee op de Facebookpagina van de Stad Gent. Wat een toeval. Blijkt dus wel dat dat beeldje daar al staat van 1998, en dat wij daar dus al 23 jaar voorbijgereden zijn zonder het te zien. De lucht was blauw, het was koud maar mooi, ik raapte mijn moed samen en ging nog wat foto’s maken. Deze keer met het meisje wat gedetailleerder op de foto. Content van het resultaat, en blij dat ik nu ook het verhaal van het meisje ken.
Vrijdagmorgen kreeg ik foto’s van Mevrouw de Fotoschuur van de twee kleine meisjes. Carnaval op school bij dit kleine pantertje, Little Miss Cutiepie.
Raaaaawwwrrr!
Er was ook een tandenpoetsend klein Tijgerprinsesje. Princess Tiger Pipa. Mooie foto’s om mee te eindigen, niet?
Dat kaftpapier heeft ook nog rond mijn boeken gezeten.
De meisjes zijn überschatting!
Die twee doen een mens altijd lachen 🙂
Maar één sneeuwfoto … jij die zo van sneeuw houdt. 😉 Gelukkig zijn er dan altijd nog twee meisjes die goed op papier ‘pakken’.
Hahaha ja, ik heb me ingehouden hoor 🙂
Chance inderdaad met ons twee meiskes 🙂
Oh, zo leuk dat Jana het verhaal achter het meisje gevonden heeft, mooi om te lezen.
En dat kaftpapier, die kapsels! Schattig en grappig tegelijk 🙂
Ja ik ben daar echt blij mee, want dat speelde nu echt door mijn hoofd, dat ik daar maar niks over kon vinden.
Ik vind het heerlijk kaftpapier!
Bij ons op school moest kaftpapier blauw zijn. Effen blauw. Zoals ons uniform. Ik heb (voor zover ik weet) alleen mijn catechismus nog. Juist ja, met blauw kaftpapier errond.
Ik ging vanaf het 1e middelbaar naar het stadsonderwijs, waar veel meer mocht 🙂
Ik naar een strenge nonnenschool waar niks mocht. Maar ik ging er wel graag eigenlijk.
Ik was heel blij dat ik niet naar een katholieke uniformschool hoefde.
In die tijd waren mijn ouders nog heel katholiek, dus het was een evidentie dat ik naar een katholieke school ging. Jaren later wou mijn broer (hij is 8 jaar jonger dan ik en was toen al een jaar of 15) naar het atheneum. Je wilt niet weten wat een strijd dat was om zijn goesting te krijgen!
Zot toch hè. Mijn grootouders en mijn moeder waren al lang verlost van het katholieke juk. Godzijdank. (hehe)
OH dat kaftpapier. Zo schattig meisjesachtig. Niet verwonderlijk dus dat ik daar als kind ook zoveel belang aan hechtte. Altijd een hele belevenis, papier gaan kopen met mama, die soms grijze haren kreeg van 3 dochters, bij het begin van het schooljaar.
Sommige jaren was het gewoon bruin kaftpapier, maar sommige jaren was het übercute zoals dit 🙂
Mooie weergave, wat leuk hè als je nog dingen van vroeger tegenkomt.😊
Ja, ik ben eigenlijk meer tegengekomen dan ik verwacht had. Soms echt wel leuk!
een verhaal met herinneringen van vroeger en voor later!
Zo is dat helemaal 🙂
Maar evengoed toch nog veel foto’s met een leuk verhaal. Kleine pantertjes zijn altijd hartveroverend, smelt, smelt!
Ze zijn zo schattig hè, en ze fleuren zo’n grijs verhaaltje helemaal op 🙂
Dat kleine spul maakt je dag áltijd goed..
Die magie hebben ze in zich 🙂
Het ‘Meisje met de Portemonnee’ is dus gebaseerd op een echt meisje met een portemonnee. Heerlijk dat je de herkomst terugvond. Ik dacht voorheen dat het beeld betrekking had op ‘de dag van de lege portemonnees’.
Fijne fotoreeks, ook al voert grijs de boventoon. De afgelopen dagen heb je beslist zonniger foto’s kunnen maken.
Het weinige wat ik er online over vond, ging over “het meisje en de lege portemonnee”, dus ik legde ook wel die link met de feesten. Ik vind het inderdaad heerlijk dat ik nu de herkomst weet, dat zijn zo van die dingen die me anders blijven ambeteren. En ik vind het een mooi verhaal.
Vandaag heb ik wat vrolijker beelden gemaakt. Sneeuw en blauwe lucht. Mooi. Maar voor mij mag het NU lente worden.
Ja het was niet bepaald weer voor mooie foto’s. Das nu beter he 🙂 Wij gingen eens naar’t bos en daar was het wel mooi vond ik met de sneeuw en het bruin van de bomen enzo.
Het is nu een stuk beter, gelukkig, en deze namiddag deden we ook een wandeling langs de Schelde en door het bos. Was inderdaad erg mooi 🙂
Wat een prachtig einde weer met die twee schattige meiden. Hopelijk hebben ze wat meer in de sneeuw gespeeld dan oma!
Het was mijn weertje wel deze week. Jammer dat het gaat dooien…☹️
Pipa is blijkbaar ook niet zo’n fan van de sneeuw, Lili zal er wel meer in gespeeld hebben.
Voor mij mag de lente komen. Ik moet er echt niet van hebben. Van de kou ook niet. Zou koud in onverwarmde ruimtes, dat ijskoude water dat uit de kraan komt… I hate it with a passion 😉
Je bent de sneeuw in geweest, dat is al wat he. Ik ben er dol op, serieus mijn kleding lag klaar mijn moonboots in de gang en vervolgens via het raam naar buiten moeten omdat de deur niet open wilde. Overigens mag het nu wel weg. De kleintjes winnen het overigens van de sneeuw.
Hahaha, blij dat er ook mensen zijn zoals jij 🙂 Het is inderdaad al wat dat ik in de sneeuw geweest ben. En gisteren heb ik dat zelfs nóg eens gedaan.
Die kleintjes mogen het gerust winnen. Ze zijn zo schattig 🙂
Oh, ik ben dol op sneeuw 🙂 en mis het ook enorm dat we niet naar Oostenrijk kunnen/mogen deze winter. Ik heb het eigenlijk ook niet snel koud. Afgelopen week dus wel, maar dat had te maken met het niet hebben van een verwarming in huis ….. maar dat is inmiddels weer bijna 100% goed.
En je wordt op je wenken bediend: temperaturen in dubbele (plus) cijfers komende week 🙂
Hoera, ik kan niet wachten! 😀 De kou deert me eigenlijk zo niet, vooral de laatste jaren. Blame the menopauze. Maar sneeuw… urgh. Eigenlijk vooral gladde toestanden, ik ben nogal bang om te vallen.
Leuk de foto’s van de meisjes! Mijn kleinkinderen hadden een hele week verkleedpartijen.
Bij de meisjes was het maar 1 dag. Ik denk dat de mama daar opgelucht om was 😉
haaa ik wist al dat je geen sneeuwfan was. Ik flip ook compleet bij de gedachte dat ik ook maar wat over winterwegen zou moeten rijden. Als je me nu zegt dat we naar wintersportoord rijden, zit ik prompt misselijk op wc.
Maar thuis zijn en me kunnen laten insneeuwen en dan te voet wat wandelingen doen , vind ik wel absoluut zalig. Sneeuwlandschappen vind ik fantastisch.
Ik vind het echt niks, om één of andere reden. Hier thuis wordt het al snel een volledige rotzooi, en om ergens naartoe te rijden vind ik ook niet leuk, net als jij. En ik hou gewoon niet van kou 🙂