De coronacrisis is nog lang niet voorbij, we gaan ons nog lang in stilte moeten bezighouden. Dus leek een reeks gastblogs leuk om de boel wat op te vrolijken. Ik nodigde uit om een vriendenboekje in te vullen, en kreeg veel respons. Vandaag leren we Mijnnikonenik kennen. Veel leesplezier!
Naam: Mijnnikonenik
Leeftijd: 67
Mijn hobby’s die ik nu nog uit oefen (want er zijn er ook wel die ik uitgewuifd heb):
- fotografie: momenteel veel natuurfoto’s. Geen bezoekjes aan steden door corona. Fotografie daar vind ik rust in.
Ben net gestopt na 20 jaar met sportfotografie: basketbal van de Leuven Bears 1e nationale. Daar heb ik heel van van geleerd maar af en toe ook wat te verduren gekregen: van op de middenlijn een worp naar het net en de bal miste maar die raakte mijn hoofd. Sterretjes zien, ja die heb ik toen gezien. Een bal recht op mijn lens en die lens tegen mijn bril dan weer tegen mijn neus. Een dunkende speler van 105 kg op mij. Resultaat, de grond op en een barst in mijn heiligbeen. Bij minder goed weer word ik er nog aan herinnerd. - Wandelen: samen met de fotografie probeer ik weer wat beweging te hebben en te wandelen. Na de nieuwe heupprothese van vorig jaar kan ik toch kleine wandelingen maken 2 à 4 km. Een geklemde zenuw in de rug bezorgt mij nog veel last. Anders zou de afstand waarschijnlijk wat verder kunnen.
- Lezen: de korte inhoud moet me al iets zeggen, anders laat ik het boek liggen.
Schrijvers: Simone de Beauvoir, George Orwell, Carlos Ruiz Zafon, Harry Mulisch, Aster Berkhof (in mijn jeugdjaren), Gabriel Garcia Marquez, maar een Umberto Eco en Jane Austin heb ik dan niet gelezen alhoewel ik de boeken ‘in de naam van de roos’ en diverse van Austin wel heb. Verplichte schrijvers op school las ik nooit. Die konden mij niet bekoren. Ik ging naar de bibliotheek om de korte inhoud te lezen en vroeg de mening van de bibliothecaris want daar kwam ik toch tot 3 keer per week. De boeken van Lucinda Riley lees ik graag en ik zit vol ongeduld te wachten op het laatste boek uit de serie ‘ de zeven zussen ‘. Thrillers kunnen mij ook in hun macht hebben en uit het dagelijkse ritme halen. Alhoewel dagelijks ritme. Heb ik dat? Nee zeer zeker niet. Er heeft nooit veel ritme (regelmaat) in mij gestoken behalve in mijn job maar anders, hoe onvoorspelbaarder hoe beter zeker. Zoals ik zei, geef me de achterflap en ik kies wel… En het hoeft ook niet altijd te serieus te zijn. Een beetje romantiek als je die niet hebt is ook best te smaken 🙂 . Een goede dichtbundel mag je mij ook geven en dan liefst van een Belgische dichter, sommige zijn echt goed. Geef mij maar diversiteit, een soep met balletjes en ik pak wel mijn balletje. - Schilderen: twintig jaar geleden veel geaquarelleerd. Al mijn werken vernietigd bij mijn verhuis twee jaar terug, behalve degene die ik weg geschonken had en/of verkocht. Was voorbij hé die periode. Nu probeer ik mij het schilderen met acryl aan te leren. Dat brengt de fantasie naar boven en geeft rust in het hoofd en kan ik kleur gebruiken, rood 🙂 . Dan vertrek ik even naar een andere wereld. Een wereld waarin ik niet meer IK ben.
Hier vind je me op het internet (blog, instagram…)
- https://mijnnikonenik.wordpress.com/
- instagram: jokdev
Nutteloos talent: telefoonnummers van vroeger die ik veel belde nog steeds van buiten kennen.
Mijn guilty pleasure: chocolade eten liefst geen witte maar alle andere is welkom!
Het beste wat me overkomen is: mijn twee dochters, schoonzonen en kleinkinderen.
Mijn lievelingseten: jammer genoeg is dat verdwenen. Na de menopauze en een vastgestelde lactose intolerantie is eten een hele tijd ‘struggle for life’ geweest. Nu kan ik ermee omgaan en af en toe steekt het ongemak nog wel eens de kop op. Maar plezier in eten is eigenlijk weg.
Dit lust ik niet: spinazie. Op het meisjesinternaat werd het gras afgereden en gegarandeerd werd er de dag nadien spinazie geserveerd. De meeste leerlingen hadden plastiekzakjes mee om stilletjes als de nonnen niet keken de spinazie in het zakje te schuiven om het later in de WC te kieperen 🙂
Mijn lievelingskleur: ik hou van rood maar ik heb niet de huid om het te dragen. Ik gebruik het meer in mijn creatieve bezigheden.
Mijn favoriete boek: Benoîte Groult: Zout op mijn huid. Als ze dat boek verfilmden had ik wel de hoofdrol willen spelen.
“Zij is een intellectuele Parisienne, hij een Bretonse visser. Beiden zijn getrouwd, alleen niet met elkaar. Hoewel hun verschillende levensstijl hen tot vreemden had moeten maken, leidt hun ontmoeting tot een levenslange hartstochtelijke verhouding. Zout op mijn huid is het meeslepende, inmiddels klassiek geworden verhaal over een gepassioneerde liefde tussen twee totaal verschillende personen die niet slijt of gedoemd is ten onder te gaan aan dagelijkse beslommeringen.”
Mijn favoriete film: sinds jaar en dag ga ik niet meer naar de film. Maar de films die mij zijn bij gebleven zijn:
- one flew over the cuckoo’s nest
https://nl.wikipedia.org/wiki/One_Flew_Over_the_Cuckoo%27s_Nest - Die Blechtrommel
https://nl.wikipedia.org/wiki/Die_Blechtrommel_(film) - A Clockwork Orange
https://nl.wikipedia.org/wiki/A_Clockwork_Orange_(film)
Op TV bekijk ik nog wel films die getoond worden en ook Belgische films heb ik wel gevolgd alsook reeksen die top zijn, maar die drie zijn wel echt blijven hangen en beklijfd. Door het leven ben ik wel kieskeurig geworden naar wat ik kijk en niet.
Mijn favoriete muziek: Nina Simone en één nummer is mijn supertopper ‘Baltimore’. Haar muziek kan ik kapot draaien. Tina Turner haar repertoire (niet in Ike and Tina). Van Simone woonde ik een concert bij in de AB te Brussel en van Turner één in Vorst en één in het Sportpaleis Antwerpen. Net als mijn moeder heb ik graag de stilte in huis en zal je heel weinig een radio vinden die een muziekje speelt. Muziek is nooit mijn grootste favoriet geweest. Zelf kon ik niet zingen en heb er een vreselijk trauma aan overgehouden. Uitgelachen worden als je vooraan in de klas staat omdat je niet kan zingen is geen lachtertje. Muziek werd dus met de jaren afgebouwd en zeker gedurende mijn brugpensioen en pensioen heb ik daar weinig nood aan. Teveel prikkels …
Klassieke muziek is nooit mijn ding geweest, dat heeft een reden maar dit ga ik nu eens niet uit de doeken doen 🙂 .
Mijn favoriete reisbestemming: geen meer. Na de dood van mijn broer nu bijna 10 jaar terug kan ik niet meer reizen. Het lukt me niet meer, de roep naar huis is elke keer te groot. Nochtans was ik iemand die alleen met een plaatselijke chauffeur drie weken door Ethiopië trok. Maar helaas… het gaat niet meer.
Misschien moest ik een reismaatje hebben dat het nu weer zou lukken om enkele dagen op stap te gaan en het eens uit te proberen. Verre reizen zeggen me niets meer. Een goed stuk taart en een warme tas koffie in een prachtig koffiehuis in Wenen of Praag zou ik nog eens willen proeven. Rondreizen in het mooie land van de UK en Ierland en een paar dagen Zoutelande en Zeeland.
Mijn ideale vrije dag: alle dagen zijn vrije dagen sinds een 10-tal jaar en elke dag is sinds een tweetal jaar een ideale dag. Doen waar ik goesting in heb. Niets moet…
Deze actrice mag de hoofdrol spelen in de film over mijn leven: Meryl Streep. Weet dat zij de veelzijdigheid heeft die nodig is om de dramatiek van het leven te vertolken.
Deze celebrity mag eens bij me langskomen: Richard Gere. Vond dat die wel een strak kontje had in ‘American Gigolo’ maar of hij aangenaam gezelschap is, weet ik niet.
Ik heb geleerd uit mijn ontmoetingen met Belgische celebrities dat de ‘grootsten’ soms de eenvoudigste en vriendelijkste zijn en die denken dat ze groot zijn ‘zijn klein in hun zijn’.
Mijn levensmotto: ik leef dag per dag en ben gelukkig met kleine dingen en eerlijk, die maken me ook gelukkig.
Jouw levensmotto is ook het mijne. Het kan maar zo simpel zijn.
Heerlijk toch hé Vief!
Jouw foto’s, daar kan niemand tegenop. Dat is elke keer opnieuw weer genieten. Ook je kunstwerkjes spreken me heel erg aan.
Dat nutteloos talent hebben we gemeen.
A Clockwork Orange heb ik ook gezien. Ik heb nog vele nachten gedroomd van alle wreedheden. Dat was totaal mijn wereld niet als jong meisje van de boerenbuiten.
Zoutelande … we zouden elkaar daar wel eens kunnen tegenkomen. Is ook ons favoriete plekje aan de Zeeuwse kust.
En de kleine dingen van het leven appreciëren … je leert het pas als je beseft dat ‘het leven’ geen evidentie is.
Fijn om zoveel meer van je te weten te komen Joke. Je bent een madam naar mijn hart.
Dank je Myriam. Jouw reactie doet goed 👍
Joke is een kunstenaar op velerlei vlak. Haar weblog is een feest om te bezoeken, soms vind ik geen superlatieven genoeg om de pracht van haar creaturen te omschrijven.
Dank je Paul. Blij dat mijn creaturen iemand blij maken, daar hoop je het altijd ook voor te doen.
Je slaagt erin met brio!
Je weet duidelijk wat goed en schoon is en kan daar ook echt van genieten. Dat spat ook altijd van jouw schitterende foto’s. Jammer dat de rug en de heup jouw wandelingen hebben ingekort maar zoals ik kan lezen tel je naast de tegenslagen vooral jouw zegeningen. Blijf de dag plukken Joke.
Ga ik zeker doen, dank je
Leuk om je hier te ontmoeten. Ik herken redelijk veel in je keuze van boeken, films en levensstijl. Tenminste voor zover ik dat hier bij de eerste kennismaking kan beoordelen.
De kunst in fotografie en schilderen zal hier wel een stille droom blijven.
Ik kom virtueel zeker eens bij je op bezoek binnenkort. So long.
Heel tof dank je Omabaard
Een herkenbaar nutteloos talent, maar sommige nummers werken nog en dan is het niet nutteloos natuurlijk. Heel vervelend dat al die 06 nummers zich niet meer laten programmeren in de bovenkamer.
Witte chocolade is voor de afwisseling best lekker.
Haha nutteloos talent 🤪. En 🍫
Aangename kennismaking.
Ik ben snel eens naar jouw ig gaan kijken. Prachtige foto’s en schilderijtjes.
Ik moest lachen met je oplossing om opgelegde boeken te omzeilen. Ik ging af en toe in Gent naar de bibliotheek waar ze alle boekbesprekingen hadden. Die kon je daar gaan kopiëren. Ik viel echter wel door de mand want de detailtjes werden er niet in vernoemd. Ik heb dan ook tegenover de leerkracht eerlijk bekend dat ik dat ene boek niet gelezen had. De rest wel hoor 😊
Heerlijk! Ja heb ook heel veel boeken gelezen maar sommige…. calvarieberg
Joke en ik volgen elkaars blog al zeker een jaar of tien, maar dat kan ook best 15 zijn.
Het zijn de foto’s die ze tijdens haar wandelingen altijd maakt die al snel opvielen. Ook ik ga met korte fotokuiertjes door het leven. Ik kan me dan ook helemaal vinden in Jokes’ levensmotto.
Ja Jan zeker sinds 2007 dat we mekaar volgen. Fijn toch!
Ja, dat is zeker fijn. Een paar van de bloggers waarmee ik al vanaf de beginjaren contact heb, koester ik. En jij hoort daar absoluut bij, Joke. 🙂
Dag Joke, wat een mooie foto’s maak je. Pareltjes zijn het.
Ik denk dat het niet altijd veilig is als je aan de zijlijn staat om foto’s te nemen bij een basketbalwedstrijd.
Je staat zo goed en realistisch in het leven. Ik denk toch dat je geniet van die weinige kilometers vanwege je heup.
O ja, ik wil wel meegaan naar Praag. Te lang geleden dat ik er geweest bij en ook nog eens al mijn foto’s kwijt.
Geniet verder van elke dag. Er komen heel mooie kleine dingen op ons pad en die moeten we omhelzen.
Praag geleden van maart 1989 nog voor de val van het regime en de muur. Véél te lang. Realiteit houdt me scherp maar laat me ook genieten….
Fijn Aukje! Dank je
Leuk je hier iets beter te leren kennen.
Fijn Aukje. Dank je
Aangename kennismaking, jokdev. Ik wilde je blog eens verkennen, maar de link die in dit stuk staat opgegeven, leidt me naar een dood spoor. Wellicht is daar een foutje ingeslopen?
Inderdaad. Ik heb dat rechtgezet. Moest .com zijn ipv .be
blog: http://mijnnikonenik.wordpress.com
Dankzij Anne krijgen wij de gelegenheid zulke opmerkelijke mensen te leren kennen. Ik ben eens gaan piepen en sta versteld van de professionele aanpak van Mijnnikonenik. Je hebt er een fan bij!
Dank je wel, kom ook nog op je blog, dromen in Kreta! Toffe madam met hebben en houden vertrekken en rechtvaardigheid voor vrouwen en kinderen!!!
Aangename kennismaking! Ik was nu ook wel eens heel benieuwd naar je foto’s en inderdaad, ze zijn erg mooi. Je hebt er een volger bij op Instagram 😀
PS: over het nutteloos talent: ik heb net het omgekeerde, soms herinner ik me opeens niet meer de huistelefoon terwijl ik dat jaaaaren zonder probleem kon opsommen (zonder het ooit te gebruiken) en dat vind ik eigenlijk doodeng om dat dan plots toch te vergeten.
Die nutteloze talenten hé!
Ha zie je dan wel op IG
Dank
Ik heb even gekeken op uw blog. Wat een fantastische foto’s. Ik word er helemaal zen van.
Dank je wel, ben ook al eens bij jou komen kijken en kom nog terug hoor!
Oh, dat zingtrauma, dat snap ik helemaal! Bij ons was het gelukkig al niet meer zo erg dat we vooraan moesten gaan staan, maar ook een keer vanop mijn stoel alleen moeten zingen. Nooit meer! Klassieke muziek heb ik ook heel lang vreselijk gevonden, maar ondertussen kan ik er wel heel erg van genieten. Raar soms, hoe zo’n dingen wisselen.
En je doet er mij aan denken dat ik Die Blechtrommel eigenlijk al jaren wil lezen, om nadien dan ook eens de film te bekijken 🙂
Moh Leuven Bears…gok ik dan dat je in de omgeving van Leuven woont?
Je nutteloze talent heb ik ook! Het voelt zelfs schaamtelijk dat ik vandaag die van mijn eigen vriend niet meer van buiten ken! 🙂