Op donderdag is het hier Throwback Thursday. Voor 2021 is er een nieuwe aanpak: ik duik namelijk in mijn analoog fotoarchief en scan foto’s in. Elke week 1 foto, eens zien hoe lang ik dat volhou, ha! Van enige chronologische aanpak of logische volgorde is geen sprake, ik neem een willekeurig fotoalbum en scan een foto in.
Om de spits af te bijten, vandaag een foto uit mijn kindertijd. Hoe oud zou ik hier zijn? Een jaar of drie of zo? Gezeten in onze tuin op de ton waarop mijn moeder me graag ook liet lopen. Daarbij mocht ik gelukkig wel haar handen vasthouden. In de achtergrond de witte Peugeot 504 waar we toen mee reden. De tuin zoals hij toen was, is nu helemaal niet meer te herkennen, zoveel is er veranderd.
Ik zag er op die leeftijd ongeveer hetzelfde uit. Mijn moeder had het niet voor lang haar (zes kinderen, ze zou toch ook nog geen staarten en vlechten leggen zeker). Mijn zus, de donkere van haar en ik de blekere werden wel eens Jommeke en Filiberke genoemd.
Ik zou daar niet gelukkig mee geweest zijn, met die bijnaam.
Ik herinner me een knipbeurt met een scheve froufrou, maar verder weinig haardrama’s in mijn kinderjaren, moet ik zeggen.
Ik heb maar tweemaal iets langer haar gehad. Een pagekopke met mijn eerste communie en langere krullen met mijn plechtige. De eerste keer dat ik alleen naar de kapper mocht (ons moeder ging altijd mee) was het zo mode om je haar op te knippen met onderaan een stukje geschoren. Ik liet dat prompt doen, a ja, ik moest toch kort haar hebben nietwaar. Moeder in alle staten 🙂 Those were the days!
Hahahaha 🙂
Mijn ma heeft mijn haar een tijd geknipt, herinner me eigenlijk weinig kapper van toen ik klein was.
Op een bepaald moment had ik ook een pagekopke (aaargh), en mijn grootmoeder vond altijd dat ik dat moest laten knippen gelijk Mireille Mathieu (nog aaaaaaargh-der).
Mijn jongste heeft tot voor een paar maanden altijd zo’n ronde pagekop gehad. Ze zag er mooi mee ook, maar dat kapsel was op de duur een obsessie. Geen haartje van die froufrou mocht scheef liggen. Gaan wandelen en wat wind: drama. Leuk jong. En elke dag dat haar wassen en brushen. Nu laat ze gewoon alles groeien (dank aan de kappers die gesloten zijn) en de obsessie is ook spontaan verdwenen nu ze elke dag een fietshelm opzet.
Goh! Een kapselobsessie! Daar kwam corona dan wel heel gepast een stokje voorsteken.
Heeft z’n charmes hé!
Lie(f)s.
Hihi dankje 🙂
Zo mooi. Je boft maar met zoveel foto’s uit je kindertijd. Die heb ik helaas niet.
Ik herken je ook meteen.
Wij hebben ook zo’n Peugeot gehad, in donker rood!
Ik ben daar blij mee, met die foto’s. Het is iets waar mijn ma met beperkte middelen ook vroeg mee begonnen is.
De zetels van onze Peugeot waren bordeaux, als ik me dat goed herinner.
Lief! Mijn vader heeft ook nog een witte Peugeot 504 gehad. De crèmekar noemden ze het in de buurt.
Hahaha, een bijnaam voor de onze herinner ik me niet 🙂
Toen waren kinderen nog content met een ton om mee te spelen!
Die onbezorgde kindertijd… mag van mij direct terugkeren.
Vind ik nu nog met kleine kinderen. Geef ze een plastic flesje of een kartonnen doos en ze zijn wel even bezig 🙂 Heerlijk toch hè.
Ba ja toch!
Op die leeftijd had ik ook een ‘rattenkop’, vreselijke benaming eigenlijk
Hahaha, ik kreeg wel eens iets naar mijn hoofd geslingerd (had meestal te maken met dat ik niet kon stilstaan of in mijn haar draaide), maar rattenkop heb ik nooit gehoord 🙂
Ik zou, geheel figuurlijk, een moord doen om zo’n Peugeot 504 in goede staat te bezitten. Dat waren nog eens auto’s!
Toffe foto. Typisch voor die jaren. Zo heb ik er ook nog een paar.
Dat waren inderdaad zalige auto’s. Die Peugeot herinner ik me nog goed. Erna hadden we een Simca, die na nog geen 4 jaar zowat uit elkaar viel 🙂
Ik hou van die foto’s van toen. Blij dat we er redelijk wat hebben.
En dan zou je nu op die plek een ton moeten leggen en daar net zo op gaan zitten.
take a picture of a picture from the past in the present
foto maken van een oude foto in het heden en dat op dezelfde plek
Leuk om te doen 🙂
Geen idee van mijzelf overigens.
Mijn eerste idee was: kan niet. Teveel veranderd.
Maar eigenlijk. Best wel leuk idee. Een paar jaar geleden al eens gedaan met een foto op de trap van de basiliek van Le Puy.
Ik hou het in gedachten, ik vind het eigenlijk echt wel een leuk idee 🙂
Zo cute!
Hihi dankjewel 🙂
Leuk om foto’s uit die tijd te hebben, van mezelf helaas niets op die leeftijd.
De tuin was in die tijd natuurlijk wél heel kindvriendelijk met dat grasveldje. Heerlijk om te spelen toch?
Mijn moeder maakte toen al graag foto’s 🙂
De tuin was inderdaad heerlijk om spelen. En erachter was een grote weide waar we met alle buurtkinderen konden spelen. Het was een heel goeie buurt om op te groeien.
Ik was 3 jaar toen de oorlog afgelopen was dus in die tijd was zelf foto’s maken sowieso al niet standaard maar ook zeker geen eerste levensbehoefte.
Snap ik. De foto’s van mij zijn van eind jaren 60 en jaren 70, toen was daar al wat meer tijd en ruimte voor.
Klopt, van mijn kinderen heb ik ook genoeg foto’s uit die leeftijd, die zijn van ’62 en ’65 dus toen hadden we zelf ook een camera
Ik heb gelukkig wel wat foto’s uit de jaren 40 en 50 van mijn ouders en grootouders. Misschien deel ik hiervan nog wel eens iets.
Gek genoeg had Henk wél vrij veel foto’s uit die tijd, vaak van een fotograaf.
Ik zou eens moeten vragen aan mijn ma wie bij hen af en toe foto’s maakte.
Een leuke foto, toch? En je froufrou valt best mee. Ik was aangewezen op “Salon Maman”, schotser en schever kon het niet. “Dat kwam door mijn “weerborstel” zei ze toen. Hallo?
Ik vind het een heel leuke foto, en het kapsel was OK. Maar nu je ’t zegt, ik heb ook wat weerborstels, maar één van mijn zussen had er echt veel, waardoor haar haar knippen ook niet echt evident was, haha!
Oh, leuke invulling om er gewoon random oudere foto’s uit te pikken. Heel benieuwd naar wat er allemaal gaat volgen, want oude foto’s hebben toch altijd iets fascinerends, vind ik.
Dat is hè. En ik word stilaan oud genoeg dat de foto’s uit mijn kindertijd ook zo’n retro look hebben 😀