Satur9Vaste rubriek op zaterdag: week in beeld. Een greep uit de telefoonfoto’s die ik maakte van zaterdagochtend tot vrijdagavond. Soms eens een foto door Meneertje Mertens. Soms eens een foto met de Nikon of Canon. Maar vooral foto’s van mijn telefoon.
Zaterdagochtend ging Meneertje Mertens fietsen en maakte hij mooie ochtendfoto’s in onze regio.
Haven van Gent, in de buurt van de Volvo.
Het veer van Langerbrugge.
Ik deed nog eens mee aan #degrotelockdownfotochallenge van Mevrouw de Fotoschuur, en maakte een foto waar ik zeer content van was. Maar om eerlijk te zijn, duurde het even voor ik tot dat resultaat kwam. Een verslag.
Het pijnlijke begin.
Neen, dat is het ook niet echt.
Dat begint er érgens op te lijken.
Mwaf. Die sprei weegt zwaar en die kabouter blijft niet stilstaan. Opletten dat hij niet omkukelt ook.
Oh kijk, als ik dat licht aansteek, dan is het véél beter! Hoera!
Maar het was nog niet wat Mevrouw de Fotoschuur in gedachten had. Die kabouter moet onder de stof (in deze sprei, want al mijn kant lag bij voornoemde Mevrouw de Fotoschuur) zitten, en je fototoestel ook, zodat er het gevoel is dat je als kijker samen met de kabouter onder de stof zit.
Euhm, nee, niet zo.
Ma nee joengne, kijkt keer naar HIER!!
Hrmph.
Uiteindelijk riep ik de hulp van Meneertje Mertens in om de sprei vast te houden, en kwam ik tot dit resultaat. Waar ik zoals eerder gezegd heel tevreden van ben.
Zondag gingen we wandelen. We vertrokken vroeg naar de taalgrens, om in Everbeek (Brakel) de Duivel wandelroute te doen. Het vooruitzicht van kapelletjes trok me aan. Het bleef droog, maar erg overtrokken en duister, een mooie zonsopgang zagen we niet.
We zagen wel veel kapelletjes, zoals beloofd was.
Namen en zo heb ik niet opgezocht, soms is er over de kapelletjes niet veel tot geen informatie te vinden.
Deze was echt wel cute binnenin.
Het was weer erg mooi.
Duister, maar mooi.
En modderig, erg modderig.
Gelukkig was er nog een kapelletje.
Waarna het héél modderig werd. Maar echt, héél modderig. Dit geeft een beeld, maar nadat ik eens onderuit gegaan was (yeah, tof, kleren nat en vol modder), heb ik het fototoestel weggestoken, van de ergste moddertroep heb ik geen foto’s.
In de verte: de zendmast van het Amerikaanse leger.
Het geeft een beeld, maar toch niet echt. Ik heb me voorgenomen volgend weekend een wandelroute met verharde wegen te zoeken.
Gelukkig kwam de zon nog wat piepen. We besloten een stuk van onze wandeling af te knippen, en de laatste kilometers bos te vervangen door een recht stuk via de weg naar het dorp. We hadden genoeg modder gezien.
Nog een laatste kapelletje voor we terug aan de auto waren.
Dat van de aanhouder wint, of de koppigaard geeft niet op: ik kreeg mijn kant terug, en besloot een tweede ronde te doen. Ik dacht dat het met het kant makkelijker zou gaan dan met de sprei, wegens minder gewicht. Niet echt uiteindelijk. Het bleef glibberen en behelpen. Ik heb één goede foto, de rest is mislukt. Maar één goede foto is beter dan géén goede foto.
Daarna deed ik nog iets met een melkbad (of beter, in dit geval: een melklavabo) en bloemen, maar die foto’s hou ik voor later. Misschien komen ze ooit eens van pas. Maar ik ben wel trots.
Ik maakte ook een verkleedjurkje voor een klein juffertje dat van roze houdt. Misschien volgen daar later nog foto’s van, maar dit is een sneak peek.
Voor de rest van de week is het gene vette qua foto’s. Woensdag deden we een eerste online feestje, met de schoonfamilie en de kinderen. En weet je? Het was best wel plezant.
De kerstdagen brachten we nogal lui door. We bestelden voor kerstavond iets te eten bij de vishandel om de hoek, en dat was héél lekker. Dat van koop lokaal en zo. En het was goed georganiseerd ook, ik moest niet eens wachten toen ik de bestelling ging ophalen. Aanradertje!
En meer foto’s heb ik niet. Ik wens jullie een fijne laatste week van het jaar toe!
Die foto’s met de kabouter … wat een geduld moet je daarvoor hebben. Je begrijpt het al: niks voor mij. Maar het resultaat mag er zijn!
En verder toch weer veel wolken en modder hé. Ik kijk al uit naar ‘week in beeld’ in de lente, als het er buiten weer wat vrolijker uitziet.
Dankjewel! Ik ben eigenlijk aan het twijfelen of we moeten spreken van geduld of koppigheid 🙂
Het is echt veel wolken en modder. Grijs. Grauw. Deprimerend. Ik kijk samen met jou uit.
Ja, koppig doorgaan tot het goed is. Klopt helemaal!
Ook hier liggen de boerenbuitenwegels zo drassig. Korte natte dagen, niet mijn favoriete seizoen.
Het leverde wel mooie zichten op!
Dankjewel! We kijken reikhalzend uit naar de lente 🙂
Erg “naturel”, je wandelfoto’s. Genoten ook van je geduldige kabouter.
Laat de huiselijke gezelligheid nog maar wat aanslepen!
Erg modderig, vooral 😀
Blij dat je ’t leuk vond!
Modder troef de laatste dagen 😀. Laat de lente maar komen 🤣
Oh echt, dat die lente er maar snel mag zijn!
Mooi!! De wandeling lijkt me wel wat alleen wat erg veel modder….
Ik vind het niet echt voor herhaling vatbaar. Het was wel mooi, maar pfffff 🙂
Ja, ons bottienen zien er nogal uit…
Ja amai! En onderweg loopt er altijd enen te mopperen dat de auto er nogal zal uitzien 🙂
Dat roze kleedje, daar zou ik als kind heel blij van geworden zijn 🙂
Ik ken een kindje dat er ook heel blij mee zal zijn 🙂
(die twee kleinkindjes van me lopen thuis hele dagen in verkleedkledij rond)
Zalig! Ik deed dat vroeger ook graag, dus ik kan het me levendig voorstellen 🙂
Ik vind dat tof. Dat opent een ganse fantasiewereld 🙂
Je doet alle moeite van de wereld om die kabouter sfeervol en zo perfect mogelijk op de gevoelige plaat vast te leggen, maar toch blijft die gast nors kijken. Kabouters zijn volgens mij erg ondankbare creaturen.
Wandelen en foto’s nemen: het moet zowat ieders ding zijn geweest in 2021. What else could be done? 😉
En dan denk je dat ze ’s nachts eens de afwas gaan doen en dweilen en zo, maar ook dat gebeurt niet. Gewoon de knorpot uithangen, dat kunnen ze goed.
Ik ben eigenlijk blij dat we al lang voor 2020 gingen wandelen, dat we zo niet van die beginnelingen zijn. What else could be done, maar tegelijkertijd: gelukkig dát het kan.
Vooral je foto’s van het dresseren van de kabouter en zijn tooi en de kapelletjesroute vond ik weer erg mooi. Dergelijke mooie kleine kapelletjes hebben we hier in het hoge noorden niet.
Fijne dag verder.
In het katholieke Vlaanderen zijn er heel veel van die kapelletjes. Altijd leuk om zien. Hoewel ik verder weinig heb met het geloof.
Voor jullie ook een prettig weekend!
Kapelletjes vind ik altijd mooi.
En als je kan spelen tot je tevreden bent… Goed, toch!?
Lie(f)s.
Zeker weten! 🙂
En toch vond ik de door de “fotoschuur”afgekeurde foto de leukste.
Ha, kijk 🙂 Misschien wel de leukste, maar niet voldoend aan de opdracht.
En toen ik jouw commentaar overdacht, dacht ik dat Mevrouw de Fotoschuur eigenlijk een goede docente zou zijn. Ze kan het goed uitleggen, ze inspireert, en ze weet ook op een aangename manier te wijzen op fouten. Niet dat dit een fout was, maar in andere foto’s dan, achter de schermen stuur ik vaak dingen naar haar en dan geeft zij haar commentaar. Soms zegt ze “ik mag mijn gedacht zeggen hè?” en dan wijst ze op dingen en hoe zij dat zou aanpakken. Op een manier die ik zeer aangenaam vind.
Maar dan zou iedereen dezelfde foto’s maken en mensen zijn nou eenmaal allemaal anders en maken zien dingen soms anders.
Ik zie echt de meerwaarde niet van die de laatste foto van de serie maar dat is dus persoonlijk.
Ik denk wel dat in een leerproces (en ik moet erbij zeggen: ik ben de laatste tijd bewust bezig met mijn camera beter leren kennen en hanteren) het goed is dat je ook leert een bepaalde opdracht tot op de letter uit te voeren. Als je dat kan, kan je er je eigen invulling aan geven. Het proces om tot de exacte uitvoering te komen, is heel leerrijk. Onderweg leer je vanalles dat je later kan gebruiken om je eigen visie te ontwikkelen. Ik merk dat zelf nu heel goed: eigenlijk moet ik de basis en de techniek beheersen, om pas daarna tot een eigen stijl te komen.
Als je er echt een hobby van maakt is dat natuurlijk wel de manier om er je voordeel mee te doen.
Inderdaad.
Wat heb je toch veel geduld met die kabouter. Daar heb ik bewondering voor. Maar ook voor het jurkje dat met zoveel liefde wordt gemaakt én dat zie je. Het wordt vast prachtig.
Ik heb inderdaad geduld, zeker voor foto’s en kleren maken. Voor andere dingen heb ik minder geduld. Geduld dat soms ook naar koppigheid neigt hoor 🙂
Dat ken ik… als ik eenmaal aan iets begin…
mmm dat visschoteltje ziet er wreed lekker uit!
Goed gezien, dat wás ook zeer lekker 🙂
Brede smile op mijn gezicht hier. Heel die reeks kabouterfoto’s inclusief bijhorende commentaar is gewoon fantastisch. En dan die lichtelijk verveelde engeltjes, die naar boven kijken met een blik van “ale gast, gaat het nog lang duren voor ge afkomt of hoe zit het”, heerlijk!
😀 Ja, ik weet dat ik jou ook altijd kan plezieren met zo’n portie heerlijke kitsch. Die engeltjes zijn inderdaad heerlijk in al hun verveeldheid 😀 En mijn kabouterreeks doet me nog altijd lachen.