Satur9981. Draag je sieraden met een speciale herinnering?
Neen. Een trouwring is wel een juweel met een speciale herinnering, maar die dragen we alletwee niet momenteel (handen wassen/ontsmetten gaat niet samen met ringen). Ik draag wel altijd juwelen die me doen denken aan een vervlogen vriendschap, maar dat vind ik niet hetzelfde als “een juweel met een speciale herinnering”.
982. Hoe ziet je auto er vanbinnen uit?
Onze auto, want ik heb zelf geen rijbewijs. Toen we een nieuwe wagen kochten, hebben we er werk van gemaakt om het ding vanbinnen proper te houden. Geen opeenstapeling van afval, er ligt hier en daar wel wat gerief in maar het valt goed mee. En hij wordt binnenin regelmatig ook eens gekuist.
983. Heb je de afgelopen vijf jaar nieuwe vrienden gemaakt?
Leslie? Dat is niet langer dan 5 jaar geleden hè? Het is al langer dan ik altijd denk, maar lijkt me niet langer dan 5 jaar.
984. Wie ben je als niemand kijkt?
Eh? Mezelf, toch? Wat ik zeker doe als niemand kijkt (wat ik interpreteer als: als ik alleen ben) is zingen. Ik zing niet graag in gezelschap. In mijn eentje wel. Bij Meneertje Mertens durf ik ook wel eens zingen.
985. Wat is tegenstrijdig aan jou?
Goh. Wat is tegenstrijdig aan mij. Ik weet het niet goed. Eigenlijk zou ik dat wel eens van iemand anders willen horen, wat zij als tegenstrijdig aan mij beschouwen.
Wat ik wel heb, is dat ik tegen mijn principes durf in te gaan. Zoals bijvoorbeeld: ik ben niet-gelovig, en ben daar nogal uitgesproken in. Ik hou niet van veel van de streken van de katholieke kerk. En van alles wat daarmee verbonden is. Ik kan daar nogal heftig voor uitkomen. Maar ik heb mijn zoon wel naar een katholieke school gestuurd. Omdat die school op dat moment de beste school voor hem was in Gent en omgeving. En ik heb daar dus geen moment spijt van gehad. Nog altijd niet. Beste beslissing ooit.
986. Wanneer verbaasde jezelf?
Zucht. Mannekes, wat een vragen. Ik zet mijn joker in.
987. Leen je makkelijk spullen uit?
Nogal ja. Ik had er moeite mee dat de kinderen aan mijn spullen zaten (understatement), maar ik ga wel gemakkelijk spullen uitlenen. Boeken leen ik héél graag uit. Het enige wat ik écht niet graag uitleen, zijn CD’s. Niet dat dat nu nog nodig is. Vroeger wel. Dat was echt wel mine mine mine!
988.Ben je goed terechtgekomen?
Ik vind van wel.
989.Wat is je koosnaam voor je partner?
Meneertje Mertens, ah ja!
990.Wie geeft je altijd een goed gevoel?
Meneertje Mertens, ah ja! Hahahaha. Meneertje Mertens kan me ook een mottig gevoel geven hoor, wij hebben ook soms ruzie. Hoewel we achteraf soms wel om onze ruzies kunnen lachen. En we kunnen heerlijk bekvechten, maar dat is weer iets anders. Maar algemeen genomen geeft Meneertje Mertens mij een goed gevoel. En mijn gezin ook.
Elke vrijdag 10 vraagjes beantwoorden. Vast rubriekje. Ik vond het bij Nerdy Geeky Fanboy, Lieke startte het, vele bloggers begonnen ermee, ook Sara doet het ondertussen, MimaMaakt sprong ook al op de trein en houdt koppig vol. Later volgden nog Lentebloem, en nu doet ook Pharailde van Casa Murphy tot mijn groot jolijt mee. Nog wat later haakte ook Melodyk haar wagonnetje aan, en nu doet Myriam ook mee. Hoe meer, hoe beter!
Vraag …b ben je blij dat je al die vragen hebt gedaan?
Ja, echt wel. Het gekke is zelfs dat ik het ga missen als het afgelopen is. Het was bij momenten moeilijk en ik heb op veel vragen gevloekt, maar ik ben tevreden dat ik de hele reeks doorlopen heb.
Vraag 985: hier net hetzelfde. De kerk al lang afgezworen, maar onze zoon toch naar een katholieke school gestuurd. Op een dorp heb je niet veel keuze (2 stuks) en deze had de beste naam. Dat ze niet met moeilijke kinderen konden omgaan, dat wisten we toen nog niet. En halverwege de lagere school switchen was geen optie. Gelukkig is het vanaf het middelbaar (andere school, gemeenteschool) alleen maar beter gegaan.
Mijn zoon is na het derde leerjaar naar het buitengewoon onderwijs gegaan. En daarvoor was een (er zijn er hier in Gent meerdere, ook in het buitengewoon onderwijs) katholieke school gewoon de beste keuze (na overleg met veel betrokken partijen). Nooit spijt van gehad. Schitterende school, Milan is daar compleet opengebloeid en heeft heel veel achter zich kunnen laten. In het middelbaar is hij naar het beroepsonderwijs gegaan, een kleine middelbare school waar ik nog altijd met een warm gevoel aan terugdenk. Ook al een fantastische school, ondanks de uitdagingen die ze daar moeten aangaan. Ik heb heel veel geluk gehad met de schoolkeuzes voor mijn zoon. Mijn zoon is een fantastische man, en daar hebben die scholen ook veel toe bijgedragen.
Bij ons net omgekeerd. Zoon is daar helemaal onderuit gehaald. Tussendoor van school veranderen was voor hem geen optie, veel te moeilijk qua aanpassing. Dat zegden ook de therapeuten.
Middelbaar (TSO) ging als een fluitje van een cent. Nooit één opmerking gehad, altijd goede punten, en later ook zijn ingenieursdipoma gehaald zonder moeite. Dankzij de middelbare school die WEL in hem geloofde en zijn talenten zag in plaats van hem de grond in te boren. En nu staan ze constant bij hem aan de deur om hem bij zijn werkgever weg te pikken. Maar zijn jeugd is wel verknald en dat is nooit meer goed te maken.
En dat is iets wij hij voor de rest van zijn leven meedraagt, maar jullie als ouders ook hè. Je voelt je daar zo compleet machteloos onder. Je ziet het fout gaan, het verkruimelt in je handen, en wat kan je doen.
Ik ben heel blij dat ik met Milan in een situatie zat waarin veranderen van school wel een optie was. Ik heb ervoor moeten vechten, en ik ben doodsbenauwd geweest, maar het was wel de goede keuze. En er zijn nog zware momenten geweest, ook in het middelbaar. Maar ik denk dat wij wel positief kunnen terugkijken op het traject dat hij doorlopen heeft.
Dat wringt inderdaad nog steeds. Die jaren, die zo belangrijk zijn, kan je niet overdoen. Ik voel me daar nog steeds schuldig over. Hadden we niet… Het heeft geen zin, dat weet ik, en hij is gelukkig nu en zit goed in zijn vel. Maar toch…
Heel begrijpelijk, vind ik, dat dat nog wringt. Maar het belangrijkste is wel dat hij nu gelukkig is en goed in zijn vel zit, en dat jullie onderlinge relatie goed is.
Gelukkig wel.
Oh, er is zoveel tegenstrijdigheid in mezelf. Ik ben bijvoorbeeld graag op mezelf, maar toch ben ik helemaal niet graag alleen-alleen. Ik kan ook heel rustig en kalm overkomen terwijl ik een vat vol emotie ben. Soms verlang ik om eens mensen te zien, om na 5 minuten weer iets te hebben van “laat mij toch maar gerust” :p
Hahaha schitterend! Op zich hou ik daar wel van, van die tegenstrijdigheden. Ik kan ze bij mezelf minder benoemen, maar ze zijn er wel.
Ik merk antwoordmoeheid, wat volkomen normaal is. Je verdient een standbeeld om vol te houden !!
Niet echt antwoordmoeheid, want ik doe het wel graag, en ik ga het missen. Maar te veel “zware” vragen kort na elkaar vind ik gewoon teveel. Zoveel wil ik nu ook niet in mijn eigen psyche wroeten 🙂 Dus gun ik mezelf af en toe (regelmatig) wel een joker of een kort antwoord.
Het is bijna gedaan! Ik ga het missen!
Ik ook, gek genoeg. Ik heb er soms op gevloekt, maar ik deed het wel graag.
Ik draag mijn ringen ook niet in coronatijd. Hopelijk word ik het nog gewoon mét… Het is wel aangenaam met die blote handen.
Van katholieke scholen weet ik alles. Ik heb er mijn hele jeugd school gelopen en ben er meteen ingerold als werknemer. Nog steeds. In de kerk geloof ik niet en ook niet in bepaalde hypocriete figuren die nog steeds rondwaren op school. Maar ja, heb je die niet overal? Gelukkig zijn er geen nonnen meer. Eerlijk, ik kan er een boek over schrijven. Met alle nonnen op school heb ik altijd gebotst. Vanaf mijn kleutertijd tot en met de laatste non die ik als collega had. De nonnen in het onderwijs waren vreselijke figuren, toch die waar ik mee te maken had. Gelukkig is het ras ondertussen uitgestorven. Een goede zaak. Ik ben voor netvervaging. Geen onderscheid meer tussen katholiek en gemeenschapsonderwijs. Helaas zijn veel collega’s dat niet met mij eens. Ik vind dat een school pluralistisch moet zijn en geen bepaald geloof als enige visie mag uitdragen. Zo heb ik collega’s die eigenlijk nog steeds verkapte missionarissen zijn. Dat kan toch niet meer?
haha, ik vraag me ook af of ik ooit nog met plezier ringen ga dragen.
Mijn zoon zijn eerste school was katholieker dan ik me had kunnen voorstellen. Ik schrok ervan dat dat nu nog kan. (was wel bij de broeders van liefde, zegt genoeg, denk ik). Er werd soms aan hem getrokken om toch ter communie te gaan, terwijl ik hem heel duidelijk ingeprent had dat hij dat niet moest doen. Gelukkig kon hij voor een ventje van een jaar of 10 toch wel goed op zijn strepen staan op dat vlak.
De tweede school was veel minder, maar dat was dan ook een school met heel veel moslims. Daar waren ze meer voor de praktische aanpak, op vele vlakken. Verkapte missionarissen zijn er niet te vinden, gelukkig maar. Dat kan inderdaad niet meer, vind ik, in deze tijd. Helemaal met je eens wat betreft je visie qua pluralisme.
Nog 19.
Die zou ik in 1 logje vatten.
Mooi om te eindigen met 100
Het zijn er nog 10, dus dat is inderdaad 1 blogbericht.
Daarna maak ik nog eens een overzichtsbericht denk ik, met wat opvallende dingen.
Wie gelooft, heeft beslist de kerk niet nodig. Het is het meest achterhaalde en engdenkende instituut dat ik ken.
Blij dat je mijn camionette nog nooit gezien hebt vanbinnen. De vloer bestaat uit zand, gruis en kiezel, vrees ik. Maar ach, een werkbeest, hè.
Helemaal met je eens wat de kerk betreft.
En ik kan best wel tegen vuile auto’s hoor, niks op tegen eigenlijk. Dit was de eerste nieuwe auto die wij ooit kochten, en dat was zo’n grote stap, dat we besloten hebben hem netjes te houden. Daar ben ik blij mee. Een camionette voor het werk is nog een gans ander gegeven.
985 Daarin vind ik je eigenlijk niet tegenstrijdig handelen. Je vond het belangrijkst dat je kind naar de de beste school ging. en dan is dat geloof ondergeschikt , je hebt hem thuis natuurlijk wél opgevoed naar je eigen inzichten op dat gebied..Zodra je van alle geloven iéts weet ontdek je vaak de tegenstrijdigheden maar ook de overeenkomsten . Dan is er geen reden meer om er met een boog omheen te lopen als het toevallig op je pad komt.
Daar heb je helemaal gelijk in. Geloof is inderdaad ondergeschikt aan wat het beste is voor je kind. Hij heeft er ook dingen geleerd in de les godsdienst die mijn dochter niet geleerd heeft, en zij vindt dat nu eigenlijk een deel van de basis die ze gemist heeft. Hij is in het middelbaar naar een school gegaan waar heel veel moslims gaan, en zo heeft hij vanalles wat gezien, zoals je zegt, en dat geeft alleen maar meer vertrouwen, minder angst.
Precies.
In welk jaar kocht jij je coverlock?
Ik denk dat wij elkaar uit een vorig leven kennen 😉
Het lijkt zeker langer dan 5 jaar maar ik ben het ook niet zeker… 🙈
In ieder geval voor ik ziek werd, en dat was november 2016. Het zal erom spannen eigenlijk, maar ik weet het dus niet echt meer, haha. Misschien vind ik het in mijn foto’s ergens.
Maar ja, wij kennen elkaar uit een vorig leven. Feit 🙂
De echtgenoot geeft me ook een goed gevoel, heerlijk is dat 🙂
Heerlijk inderdaad, een warm gevoel van vertrouwen en weten dat er iemand is op wie je kan terugvallen.
oh hebben jullie je ringen echt uitgedaan om beter te kunnen wassen? Ik denk er wel aan en wiebel en verschuif hem vaak bij het wassen (maar wellicht niet altijd even consistent).
Ja, wij hebben die echt uitgedaan. Ik merk het soms op op de foto’s. Het is wel een beetje jammer, maar tegelijk sta ik er volledig achter. Ooit kunnen we ze terug aandoen 🙂