Prachtige zichten brengen ons in vervoering, maar bloopers brengen een lach op ons gezicht. Misschien moeten wij elke dag zo’n “mislukking” plaatsen. Iets in de aard van “Pluk De Lach Uit Mijn Kutdag” (Darling Doormat)
Op zondag wordt hier opeens op gekende wijze rondgecrosst. Want aan het haakje hangt een oud fietssleuteltje, en de sleutel van de brievenbus. Meer niet.
Waar zijn de autosleutels?
Waar zijn de autosleutels??
Nergens te vinden. Niet aan het haakje dus, niet op de kast, niet op het muurtje, niet op het tafeltje van de laptop, niet hier, niet daar, aaaaaargh!
Meneertje Mertens wordt een beetje zenuwachtig.
Waar zijn de autosleutels???
“In je jas?” vraag ik behulpzaam.
“Neen, daar heb ik al gekeken”.
Ting! Men hore het geluid van een vallend eurocentje.
“Shit, ik had vrijdag mijn GLS-vest mee, en heb die op het werk laten hangen, over mijn stoel”.
“Jamaar, hoe ben je dan thuis gekomen? Ah ja, je was met de fiets”.
Ha, de GLS-vest mét sleutels in de zak is nog op het werk. En dus mag Meneertje Mertens, weer of geen weer, op maandag sowieso met de fiets naar het werk, want zonder sleutel geen auto, niewaar.
Gelukkig voor hem was het weer nog treffelijk. En is hij zijn sleutels deze keer niet vergeten.
Zondag op mijn blog over ‘gewoontes’: vaste plaatsen voor spullen! ’t Is maar ne goede raad dat ik u geef. 😅
Ik weet het jong, ik weet het 😀
alsof die mannen zich aan die vaste plaats houden…er is er hier ook zo eentje die een vaste plaats heeft en toch elke week wel iets zoekt
Het is redelijk hopeloos ja 🙂 Sleutels, badge, portefeuille, noem maar op 🙂
Kan gebeuren… zelfs met een vaste plaats… Wij hebben de reservesleutels in een laatje liggen… die zijn hier ook al van pas gekomen!
Die reservesleutels liggen ook op een vaste plaats, ben alleen niet echt zeker waar. Ik denk wel dat ik het weet.
Nu het maakte niet echt uit, het weer viel best mee en hij is content dat hij met de fiets geweest is. Op een dag als vandaag had het minder leuk geweest, en dan hadden we die reservesleutel misschien wel gezocht 🙂
Pluk de lach… we vonden het wel grappig. Allez ik toch. Hij heeft toch ook gelachen 🙂
Dat is van die piepkleine ellende waar je maar beter kan om lachen.
Yep, en dat doen we ook. Soms wel pas achteraf 😉
Dat kom ik hier geregeld tegen. Manlief krijgt het al op zijn heupen als ik nog maar ‘waar zijn toch mijn….’ zeg.
Nochtans, ze hebben vele vaste plaatsen! 🙂
Hahahaha herkenbaar 🙂
Vele vaste plaatsen … dat ‘vele’ is er te veel aan vrees ik. 😜
Toch wel subtiel gedaan hè 😀
Zo herkenbaar, dat zou mijn man ook kunnen overkomen!
😀
“Waar zijn mijn sleutels?”
“Daar waar je ze hebt neergelegd …..”
En dan je hersenen breken wat je precies gedaan hebt toen je thuis kwam 😀
Autosleutels hou ik immer in mijn broekzak. Alwaar ze erin slagen om al na drie weken de voering te doorboren, doch soit.
Vroeger hingen ze aan een haakje in de hal. Op een nacht werd er bij ons ingebroken. Het eerste wat werd mee gegrist waren… juist, ja. Sindsdien hou ik ze dus altijd op zak.
Dat van dat haakje zeg ik ook altijd. Mijn sleutels hangen daar niet.
Denk dat bij Meneertje Mertens het bijkomende probleem is dat hij soms met de auto gaat werken, en soms met de fiets. Geeft wel eens praktische problemen 🙂
Haha! Beschouw het als een voorproefje, over een tiental jaar is je geheugen zo lek als Menck zijn broekzak.
Hahaha help, ik wil er nog niet aan denken 😀
Verdwijntruc…, komt me bekend voor…
Lie(f)s.
Ik kan zo wel wat verhaaltjes vertellen van zotte zoektochten 🙂 Eentje naar een verloren gewaande portefeuille in de mobilhome vorig jaar staat me nog levendig bij 😀 Achteraf zijn dat lachwekkende verhalen hè 🙂
ik ben wel steevast mijn reservesleutel kwijt. Die willen niet op hun vaste plek bij de andere reservesleutels in de livingkast blijven liggen. Altijd als mijn leasewagen na 4 jaar terug binnen moet…dan zijn die weg. En dan heb ik daar een franchise voor aan mijn been.
‘k heb wel een paar jaar later in een verhuisdoos de sleutel van miojn vorige werkgever teruggevonden.
😀
Da’s wel een grappig verhaal 🙂
Ik heb zo een idee waar onze reservesleutel ligt, ik zou eens moeten checken of het klopt, dat idee 🙂
mja grappig. Maar als je er franchise voor betaald hebt is het wel zuur.
Feit.
Ik rijd tegenwoordig zodanig weinig met de wagen en toen ik dan toch ergens naartoe moest, bleek mijn sleutel verdwenen. Nu ja, de afstandsbediening begon kuren te krijgen, en die van de reservesleutel doet het veel beter. En die sleutel ligt hier wel ergens in huis, die komt wel weer boven water.
En ik zou ook wel zo’n ‘pluk de lach..;’-bericht kunnen schrijven over vandaag.
Dat gaat hier de laatste tijd ook zo… de auto was in geen dagen uit de garage geweest, waardoor die zoektocht naar de sleutel toch nét iets moeilijker wordt 😀 Maar in de winter zal er toch weer meer gereden worden (Gent Deinze om 4u ’s morgens is niet altijd even doenbaar).
Please do, zou ik zeggen, altijd in voor een beetje lachen 🙂
ah is GLS in Deinze??
Yep 😊
Een jaar of 5 ondertussen. Aan de Vaart.
Goed nadenken helpt meestal beter dan overal gaan zoeken 😉
Dat is helemaal juist 🙂
En zo werd het toch nog een dag met een glimlach.
Of met een schaterlach 😄
Haha, kan gebeuren! Mijn autosleutel zit vast aan mijn bos sleutels. Zonder mijn bosje kan ik ook niet in huis, dus die moeten echt wel mee.
Ik had ook eens zo’n sleutelverhaal toen ik nog op kot zat in Gent. Ik parkeerde mijn fiets voor de school en ik wou mijn fiets sluiten en ik had per ongeluk mijn bosje sleutels laten vallen. RECHT in het rioolgat, uiteraard. Mijn kotsleutel (de enige exemplaar die ik had), mijn fietssleutel en mijn thuissleutel zaten eraan. Dus ik ben daar een kwartier proberen vissen achter mijn sleutels, niet gelukt. Hopeloos te laat ook voor de les daardoor, haha. Het was gelukkig op een dinsdag gebeurd en dinsdag is de dag dat de kotbazin in Gent was om haar koten schoon te maken. Dus eind goed, al goed. Maar echt, op dat moment was het toch ook even paniek!
Meneertje Mertens kon wel binnen, omdat hij een aparte huissleutel heeft voor als hij fiets. Hij had er domweg niet aan gedacht dan zijn sleutels met autosleutel (en garage en zo) in die jaszak zaten, van de jas die hij op het werk gelaten had.
Ik heb ook zo’n dom fietssleutelverhaal! In het begin dat ik getrouwd was, zaten al mijn sleutels samen, ook mijn fietsleutel. En ik liet het hele zaakje aan mijn fiets hangen terwijl ik fietste. Fiets op slot in de garage, garage dicht en naar huis. Tot die keer dat ik de fiets vergat op slot te doen. Garage uit, garage dicht (met hangslot, dus geen sleutel nodig om af te sluiten) en dan… kon ik niet binnen in huis. Ahum. En mijn toenmalige echtgenoot zat in het buitenland voor het werk. Oeps!! En nu? Uiteindelijk naar mijn schoonbroer gebeld (we spreken hier trouwens over het pre-GSM tijdperk), die me is komen verlossen… met een dikke tang, om het hangslot van de garage open te knippen 😀 Lesje geleerd, en ik ben er nog vaak om uitgelachen 🙂
Hahaha, dit is echt te grappig! Achteraf gezien wel, kan me voorstellen op het moment zelf dat het geen lachertje is. En kan op zich eigenlijk echt iedereen overkomen, hé! Gelukkig kan je er zelf mee lachen? 😀
Ik kan er zeker mee lachen, was (achteraf) een heel erg grappig verhaal… mijn schoonbroer met die grote tang was al grappig. Al een chance dat er geen politie passeerde, of we mochten het nog uitleggen ook 🙂