Dinsdag muziekdag. En een samenwerking met Goofballsworld. We spelen muzikale pingpong, we draaien samen door. Elke week borduren we voort op elkaars muzikale keuze, en die keuze kan alle mogelijke kanten uitschieten. Zo wordt het extra spannend!  Â
Vorige week had ik Safety Dance van Men Without Hats, waarna Goofball doordraaide met Dancing in the Streets van David Bowie en Mick Jagger, waarmee ze verder werkte met de titel. Uitstekende keuze! Ik vind het altijd vree wijs om haar gedachtengang te mogen meevolgen, en de nummers te kennen die afvielen in die gedachtengang. Ik kan alleen maar aanraden haar blogpost eens te gaan lezen, alleen al om het filmpje met Debbie Harry.
Mijn keuze was vrij simpel. Ik ging meteen ook verder met de titel, en dacht aan Streets of Your Town van de Australische Go-Betweens. Perfect popnummer, ik vind het een heerlijk nummer. Maar geen kat kent het, en ik heb niet altijd zin om te proberen mensen te bekeren.
Waarna ik dacht aan Street Spirit (Fade Out) van Radiohead. Ook een prachtig nummer, en wat meer alom bekend. Al 25 jaar oud (auwtsch), maar it still does the trick: elke keer dat ik de intro hoor, krijg ik kiekevel. En meer hoef ik daar echt niet over te schrijven, ik laat het nummer zijn werk doen.
En als je een schitterende, akoestische live versie wil horen, klik hier dan nog eens. Toont ook aan wat een sterk nummer het is, staat ook al een huis met 2 gitaren en een stem. Het gaat hier dan ook over Jonny Greenwood en Thom Yorke, ha.
En als ge goesting hebt in een schoon plaatje, draai dan eens Kid A. Geen vermaledijde ziel die iets snapte van dat album toen het uitkwam, zo na OK Computer, ik ook niet trouwens, maar wat is het nog steeds een fantastisch sterk album. Mijn favoriete Radiohead nummers zijn toch wel te vinden op Kid A.
Goofball, ’t is weer aan u!
Ik ben toch echt wel blijven hangen in de 60’s hoor. Ik ken geen van beide nummers. Ik heb eerlijk gezegd ook vrijwel nooit muziek opstaan.
Da’s niet erg, toch? Het ene is gewoon ook nauwelijks gekend. Maar ik vind het wel prachtig. Ik ben een muziekmens in hart en nieren. Hoewel het hier al jaren vaker stil is dan dat er muziek speelt. Mijn hoofd wil niet zo goed om met “lawaai”. En als het me niet goed af gaat, dan is muziek ook lawaai. Maar ik hou er wel van met elke vezel van mijn lijf 🙂
Weer een prachtig nummer. Ik ben ook fan van Radiohead. Mijn favoriete nummer van hen is ‘I’m a creep.’ Dat zag ik hem ooit zingen op een optreden op T.V. in de gietende regen – het kwam zo oprecht van zo diep. Prachtig gewoon.
De mens weet te raken. Creep is ook heel mooi. Als ik een favoriet moet kiezen, denk ik dat ik Optimistic kies.
Hier in een zeer schone live-versie:
https://www.youtube.com/watch?v=mNXN9jMgqlw
Ken ook beide nummers niet, maar klinkt goed.
Vind ik leuk 🙂
Ik krijg daar ook altijd kiekevel van en ik word er ook een beetje verdrietig van van dat liedje :p maar wel héél mooi!
Ja, Radiohead staat hier echt wel voor melancholie hè, ik heb dat wel graag 🙂
Ik had een ex die altijd Radiohead oplegde (of dEUS) als er bezoek was omdat ik dat niet graag hoorde, ik denk dat hij er voor gezorgd heeft dat ik niet goed luisterde, terwijl ik ook wel kippenvel herinner tijdens hun optreden en ondertussen ook gewoon de cd’s heb gekocht
Muziek hangt toch ook vaak samen met mensen en herinneringen hè. Er is nogal wat muziek die ik nu niet meer kan hóren, deels omdat ze teveel verbonden is met mijn ex. Maar fijn dat je Radiohead toch kan smaken nu 🙂
Je hebt een ronduit prima nummer gekozen. Ik bewonder je goeie smaak.
Dankjewel! Doet me deugd om dat te lezen 🙂
Muzikale opvoeding op luchtige wijze en geheel vrijblijvend.
Dankuwel, ik leer bij.
Ha, dat vind ik echt leuk! Inderdaad, geheel vrijblijvend. Je haalt eruit wat je wil of wat je mooi vindt.
Waarschijnlijk hebben we toch te maken met een soort muzikale kloof tussen België en Nederland want ook dit nummer en de groep kende ik niet . En dat blijkt een gemis te zijn want dit nummer is helemaal in mijn straatje, geweldig! Ik ga de naam van de groep onthouden.
Ik weet in ieder geval dat Radiohead hier heel populair geweest is. Ik vind het erg fijn dat je hier iets hoort wat nieuw en mooi is voor jou!
Er zal echt nog wel heel veel muziek zijn dat ik niet ken en dat tóch mooi is. Maar ik hang eigenlijk nog ergens in de oude muziek uit de jaren 60/70 en zoek eigenlijk nooit naar muziek uit later jaren . Ook niet in Nederland waar ik maar heel zelden per ongeluk iets hoor dat nieuw is .
Dat is zeker, dat er nog veel muziek is die je mooi zou kunnen vinden. En ik denk dat dat voor mij ook wel geldt. Voor mij is muziek wel altijd een belangrijke bron van vermaak geweest. Een beetje té belangrijk, vond mijn moeder soms 🙂
Voor mij ook wel hoor, maar na de rampzalige jaren 80/90 voor de muziek ( met house , rap en dat soort stromingen) ben ik gestopt met de “moderne muziek “volgen. Zo heel af en toe valt me een nummer genoeg op om eens verder te zoeken en iets te kopen.
Ik heb eigenlijk altijd wel mijn gading gevonden, hoewel de door jou genoemde house en rap niet mijn ding waren. Hoewel old skool rap bij mij soms ook wel lekker binnenkomt (De La Soul!). Maar zeker naar het eind van de jaren 80 toe was er héél veel mooie muziek, naast de bagger die er ook was. Ik had in de jaren 80 iets met Australische muziek, van dat continent kwam heel veel moois. En natuurlijk was er de punk (iets te zwaar voor mij) en de new wave. En de grunge in de jaren 90 was hélemaal aan mij besteed 🙂
Daar ben ik duidelijk afgeslagen, ik ga meer richting symfonische rock al ben ik ritmisch genoeg om sommige raps nog wel te verteren maar punk en dat soort uitingen heb ik echt overgeslagen.
Ik had het wel gehad met die mastondonten die onder andere symfonische rock speelden, het frisse en tegendraadse van de punk sprak me aan. De muziek was ook voor mij vaak te zwaar hoor, de meer melodieuze new wave erna ging er beter in. Ik blijf het altijd hebben voor groepen met een goeie zanger, een goeie ritmesectie en nummers met een mooie melodie.
Symfonische rock hing af en toe aardig tegen klassieke muziek aan, dat sprak me er juist in aan , ik luister er nog graag naar.
En daar heb ik niet erg veel mee, hoewel ik ermee opgegroeid ben. Als jonge snotter had ik het gehad met die saaie dinosaurussen… 🙂
Ging bij mij weer juist andersom , van huis uit niet aan klassiek gewend maar het zelf tot op zeker hoogte ( niet ál te zwaar) gaan waarderen. Grappig genoeg werd die interesse opgewekt door één van de leden van een rauwe popgroep uit de jaren 60 die ik wel eens op feestjes tegenkwam als vriend van een vriend.